กระทู้จขกท.จะมาแชร์ประสบการณ์ที่มีเพื่อนสนิทมากๆคนหนึ่งแต่พอความสนใจเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยน
เรื่องราวมันมีอยู่ว่า
เมื่อประมาณม.1เรานั้นกำลังเสียใจกับเพื่อนสนิทเก่าที่ไปเรียนโรงเรียนอื่นอยู่ จากนั้นเราก็เริ่มที่จะหาเพื่อนใหม่ซึ่งตอนนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งที่พูดน้อย ทำตัวแปลกๆ ซึ่งเราอะก็เข้าหาเพื่อนคนนี้เพราะเป็นคนที่เฟรนรี่อยู่แล้วละ จากนั้นพอเวลาผ่านไปเราก็กินข้าวเที่ยงด้วยกันทุกวันที่โรงเรียนมีเพื่อนอยู่4คนด้วยกัน ซึ่งเพื่อนคนที่เราพูดถึงก็คือหนึ่งในนั้น
หลังจากนั้นประมาณม.3ขึ้นม.4 เราก็ได้เพื่อนในกลุ่มนั้นชวนเข้าดิสมาเราก็เช้าดิสมาตามปกติแต่ก็ตอนแรกก็ยังไม่สนิทกับใครในดิสเลยเพราะว่าไม่รู้จักซักคน ตอนแรกๆก็เข้าดิสไปเล่นเกมโลบ็อกบ้างหรืออะไรไป
ซึ่งหลังจากนั้นก็เป็นช่วงโควิดพอดี เราเลยได้อยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่ซึ่งทั้งวันก็เล่นแต่เกมกับเพื่อนคนนั้นในกลุ่มดิสนั้นจนสนิทมากๆถึงมากที่สุด พอหลังจากนั้นพวกเราก็เรียนห้องเดียวก็ด้วยกันมาอย่างยาวนานถึง3ปีเราสนิทกันเรื่อยๆ
จนกระทั่งถึงช่วงม.6ช่วงจุดต่อสำคัญ ช่วงนั้นเราก็จบม.6มาด้วยอย่างดีแต่ก็มีบางอย่างที่ขัดข้องใจขึ้นมาระหว่างกลุ่มเพื่อนหนึ่งคือ เพื่อนกลุ่มหนึ่งจัดตั้งทีมประกวดงานซึ่งมีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเพื่อนคนนั้นอยู่ในดิสนั้นแหละ เขาไม่ค่อยช่วยทำงานปะรมาณแบบว่าพอจะทำงานก็แบบไปละเล่นเกมกับเพื่อนอีกคนซึ่งก็คือโลบ็อกอะไรพวกนี้ หรือเกมกาชา ซึ่งรอยร้าวนี้ก็เริ่มแตกขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งแตกในที่สุดในตอนที่เพื่อนคนหนึ่งสร้างอีกดิสขึ้นมาแล้วก็ชวนเพื่อนในกลุ่มที่ทำงานประกวดมาอยู่ในดิสนั้น ประมาณ3คนตอนแรกมันก็ยังน้อยๆแต่หลังจากนั้นเราก็ถูกชวนเข้ามาด้วย เนื่องจากเพื่อนสนิท2คนที่สนิทกันมากๆก็อยู่ในดิส แถมมีเพื่อนคนหนึ่งก็อยู่ในดิสนี้ด้วย เราก็เลยโอนเอียงไปฝั่งนั้น เราเริ่มอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้มากขึ้นๆเรื่อยเนื่องจากไลฟ์สไตล์ต่างๆคล้ายๆกันจนกระทั่งเราไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มนี้ คุยด้วยกันทุกวัน จนเหมือนกับว่าเราเมินเพื่อนคนหนึ่งไป เพื่อนที่คบมาตั้งแต่ม.3ซึ่งถือว่าสนิทมากที่สุดอันดับสองในชีวิตเลย
ซึ่งมันก็ไม่มีปัญหาอะไรเหรอ เราก็แค่ห่างจากกันไปแต่มันก็เกิดจุดแตกหักครั้งสุดท้าย ก็คือการถอดยศเพื่อนอีกสามคนออก ซึ่งเกิดจากเพื่อนในดิสน้นคนหนึ่งชอบแกล้งพี่คนหนึ่งในดิสนั้น เนื่องจากหมั่นไส้พี่คนนั้นแล้วก็ไม่มีใครชอบพี่คนนั้นเท่าไหร่เนื่องจากอะไรหลายๆอย่าง
แถมตอนนี้ดิสนั้นก็เล่นแต่เกมกาชาจนเพื่อนอีกกลุ่มเอื้อมระอาและถอยออกมาก็เป็นอีกเหตุผลสำคัญ
ส่วนตัวที่ยังติดใจก็คือการที่เพื่อนสองกลุ่มนั้นไม่เข้าใจกันและมีอีโก้ต่อกันตลอดเวลา ซึ่งเราก็เข้าใจแต่เหมือนกับเราก็โดนแยกออกมากแบบงงๆทั้งที่เรานั้นก็ไม่ได้เกี่ยวอะไร(เราไม่โดนถอดยศ)
มันทำให้เราไม่สบายใจอย่างมากในเรื่องที่เพื่อนนั้นถูกถอดยศมันก็ประมาณแบบว่าตัดเพื่อนอะครับสมัยนี้ ตัดการติดต่อและห่างเหินกัน
แต่มันก็ไม่ได้ถึงขนาดนั้นแต่มันก็สำคัญเพราะดอสนั้นเราเล่นเกมมาด้วยกันมามากกว่า3-4ปี มีข้อมูลเก่ามากมายแล้วพอย้อนกลับไปมันก็มีแต่ความเศร้า เพราะว่าตอนนี้อาจจะไม่สนิทเหมือนเดิมแล้วแต่ก็ไม่ควรจะตัดกันออกถูกรึเปล่า
แต่ก็ยังมีข้อดีอยู่เหมือนกันการที่ทำแบบนี้ทุกคนก็จะได้แยกย้ายไปหาเพื่อนใหม่หรือสังคมใหม่ๆในมหาลัยได้แบบไม่ต้องคอยติดห่วงแบบนี้
เราคิดว่าเราจะไปหาเวลาไปคุยกับเพื่อนคนนั้นที่สนิทๆมากๆและอธิบายความจริงทั้งหมดให้ฟังแล้วก็จะไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ถ้ายังเป็นแบบนี้ก็คงติดค้างไปจนตาย เราไม่ชอบแบบนี้เลย
เพื่อนที่เขามาอ่านคิดว่าผมควรทำอย่างไรหรือมีประสบการณ์อะไรบ้าง