เรามีเพื่อนกลุ่มนึงที่สนิทตั้งแต่ตอนม.ต้น และก็มารู้จักตอนม.ปลาย ทั้งหมด 10 คนที่สนิทแล้วก็คุยกัน ช่วงแรกๆที่คุยทุกคนดีมาก แต่ตอนหลังมานี้ตั้งแต่เปิดเทอมมา เราสังเกตตลอดว่า ทุกครั้งที่เราพูด ไม่เคยมีใครสนใจบทสนทนาเราเลย เวลาเราถามอะไรก็ใส่อารมณ์ใส่เรา แต่ว่าเวลาทำงานกลุ่มหรืออะไรที่ต้องใช้ความคิดมากๆเพื่อนชอบมาถามเร่ มาอยู่กับเราก็ตอบกลับปกติ ไม่ตะคอกหรืออะไร ยินดีตอบมาก ตอนทุกคนชวนไปไหนชวนทุกคนยกเว้นเราตลอด ตอนที่ไปไหนกันไม่เคยมีเพื่อนรอเราเลยทั้งๆที่เรารอเพื่อนตลอดทิ้งให้เราเดินคนเดียวบ่อยมาก ทุกคนเดินเป๋นกลุ่ม  แล้วมาวันนี้ เราทำพานไหว้ครูแต่กลุ่มเพื่อนเร่ไม่ได้ทำเค้าให้แค่ตัวแทนสิบคน แล้วเพื่อนกลุ่มเราเป็นคนช่วยออกแบบพาน เราก็ลงไปทำ พอเร่ทำเราทำส่วนตรงพุ่มพานไม่ได้เลยบอกว่ามันทำแล้วไม่สวยเลย เราเป็นคนเห็นมันคือมันดูไม่ได้เลย เราเลยทักไปบอกเพื่อนว่าที่อยากทำมันทำไม่ได้ เพื่อนกะบอกว่าแล้วแต่แก แต่พอเราพักเที่ยงขึ้นมาบนห้อง เพื่อนในกลุ่มกะแซะเราว่า อย่าพูดเรื่องพานนะๆ พอเราคุยด้วยก็ไม่มีใครคุย พอถึงเวลากลับไปทำพ่นต่อเราก็ไม่ได้อะไร พอทำพานเสร้จเราขึ้นมาเรียนคาบสุดท้าย ครูสอบแต่ปรึกษากันได้ เพื่อนมำได้กันหใดเพราะนั่งเรียนแต่เราไปทำพาน เพื่อนนั่งเงียบทุกคนตอนเราถามหรืองง ไม่มีใครช่วยเราเลย  เราต้องทำยังไงต่อไปเวลามันก็มีความสุข แต่แทบทุกครั้งเราก็มานั่งร้องไห้คนเดียวเพราะการที่เพื่อนเป็นแบบนี้ มันเหลือเวลาอีกนานกว่าที่จะขึ้นมหาลัย เราต้องทำยังไงต่อไปกับชีวิตม.ปลายที่เหลือ กับเพื่อนกลุ่มนี้