เหนื่อยค่ะ ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ไม่เคยมีความสุขเลย 
ทรมานมากๆ พ่อพยายามใช้ของใช้ส่วนตัว ไม่รู้ทำไมมันน่ากลัวมาก เคยบอกแม่เรื่องโดนจับก้น แต่แม่มาด่าว่าพ่อจะไปทำแบบนั้นทำไม (ตอนนั้นพ่อเมามาจับก้นเราค่ะ) ตอนนั้นไม่มีใครตรงนั้นรากลัวมาก แต่ไม่คิดว่าแม่จะมาด่าเราเหมือนเราผิดมากๆที่โดนจับก้น ตอนนั่นเราเดินไปหน้าบ้าน ตอนเรียนก็เราเรียนไม่จบค่ะโดนบูลลี่ เลยไม่อยากไปโรงเรียน เราเคยไปฆ่าตัวตายครั้งหนึ่ง แต่รอดมาได้ พ่อรู้เลยไล่เราออกจากบ้านแต่เราไม่ออก หลังจากนั้นแม่ก็ให้เรากินน้ำมนต์คิดว่าเราผีเข้า มันบ้ามากๆค่ะ เราเลยลองสตรีมค่ะ แล้วหาเงินมาได้เยอะมาก เราเอาไปซื้อคอมและมือถือใหม่เพราะเครื่องเก่ามันนานแล้วเริ่มรวนกดไม่ติด หลังจากที่ทำมาได้พักหนึ่ง พ่อแม่ก็ทำตัวดีกับเราตอนนั้นเรามีเงินเดือนละ2-3หมื่นค่ะ พ่อแม่ทำตัวดีด้วย ให้เราซื้อนู้นนี่ให้ และบ้านเราไม่มีเพดาน เราก็เอาเงินที่หามาได้ไปทำเพดานบ้านและซื้อแอร์ค่ะ เเต่พ่อแม่ไม่เคยขอตังพี่ชายเราเลยค่ะทั้งๆที่เค้าก็ทำงาน (คือด้วยเราโดนเลี้ยงมาให้ไม่ทันคน เราไปทำบัญชีธนาคารและทำบัตรเครดิต พ่อแม่เราบอกว่า รหัสบัตรเครดิตต้องบอกรหัสพ่อแม่ ใครๆเค้าก็ทำกัน เราเลยบอกและพ่อแม่ให้เขียนรหัสไว้ที่ซองบัตร หลังจากนั้นพ่อแม่ก็ใช้เงินเรามาเรื่อยๆค่ะ ใช้ไปแล้วมาขอทีหลัง เราไม่เคมากๆค่ะ เราเลิกทำสตรีมเกมส์ (สาเหตุที่เลิกทำเพราะ ด้วยสังคมออนไลน์มันจะมีเกรียนคีย์บรอด เราเหนื่อยกับการเจอคนtoxic มากๆค่ะ เลยเลิกทำ พอเลิกทำก็ไม่มีรายได้ พ่อแม่ก็ปฏิบัติกับเราแย่เพราะเราไม่มีเงิน เราไม่สบายหรือป่วยก็ไม่พาไปค่ะบอกว่าไม่มีเงิน (เรามีพี่ชาย1คนค่ะ) แต่พี่ชายเราอยากได้อะไรหรือป่วยนิดหน่อยพ่อแม่จะพาไปและซื้อให้ เราไม่ได้อิจฉาพี่ชายนะคะ และเรื่องที่พ่อพยายามใช้ของใช้เรามาตลอดเราไม่รู้ว่าปรกติรึป่าวนะคะ ตั่งแต่เรายังเด็กแล้วค่ะ เราจำความได้คือพ่อ เราเวลาจะอาบน้ำจะถามหาผ้าเช็ดตัวเราอยู่ไหนเราก็เอาให้ตอนนั้นยังเด็กนะคะ แต่เราโตมาเราเริ่มคิดละค่ะว่ามันแปลกๆ ปัจจุบันคือเราเริ่มสังเกตุการกระทำมาตลอดคือ แปรงสีฟันเราจะโดนใช้ค่ะ มันอี๋มากค่ะ จะร้องไห้ เราเลยต้องเอาแปรงสีฟันมาไว้ที่ห้องนอนแทนที่จะไว้ที่ห้องน้ำ ของใช้ทั้งหมดไว้ที่ห้องนอนเราแต่ห้องนอนเรา ลูกบิดประตูปิดไม่ได้ค่ะปัจจุบันก็ยังปิดห้องไม่ได้ไม่รู้ทำไม ที่บ้านไม่ซ่อมให้ด้วยค่ะ มันจะแง้มๆไว้อะค่ะเวลาจะปิดประตูจะไม่สนิทและล็อคไม่ได้ มันจะแง้ม บางครั้งจะเห็นพ่อมันเราด้วยนะคะเรากลัวมาก ตอนเรามีแฟนพ่อจะเปิดเพลงเศร้า เรางงว่าทำไม (พ่อเรามีเมีย2คนนะคะ แต่อีกคนมีครอบครัวแล้วค่ะไม่ได้ติดต่อกัน เมียอีกคนเราเคยเจอตอนจำความได้คือตอน อนุบาลค่ะเเค่ครั้งเดียว มาต่อค่ะ ปัจจุบันนี้เราพยายามหางานนะคะแต่ที่บ้านไม่ให้ทำให้อยู่บ้านแบบนี้ไปเรื่อยๆ เค้าเลี้ยงเราแบบไม่ให้เปิดรับอะไรใหม่ๆเราไม่รู้อะไรเลยค่ะในบางเรื่องก็พึ่งมารู้ค่ะว่าบัตรเดบิตหรือบัตรเครดิตเราไม่ควรบอกรหัสกับใครก็ตามไม่ว่าจะเป็นพ่อหรือแม่ ต่อค่ะ เวลาเราไปข้างนอกกับพ่อแม่ พ่อมันจะหาเสื้อผ้าสีเดียวกันกับเราค่ะ เราใส่อะไรจะใส่ตามตลอด เรากลัวมากค่ะ เวลาเราอยู่กับพ่อถ้าแม่ไม่ได้ไปด้วยเราจะเป็นคนที่หน้าตาเศร้าหมองตลอดค่ะ เราไม่รู้นะคะว่าพ่อที่บ้านทุกคนเป็นแบบนี้รึป่าวที่พยายามหาชุดใส่สีแบบเราใส่ให้เหมือนเราเหมือนภยายามใส่คู่เราอะค่ะ ถ้าแม่ไปด้วยพ่อจะพูดปรกติ เรากลัวพ่อมากๆค่ะไม่รู้คิดอะไร กลัวแบบกลัวคนโรคจิตนะคะ แม่ก็ไม่ใช่คนดีนะคะ พ่อและแม่เรา เวลามีคนมาจีบเราหรือเราคุยคนไหนเราบอกที่บ้าน เค้าจะถามเป็นคนที่ไหนจังหวัดอะไรอาชีพอะไร ถ้ามีฐานะไหม บลาๆ คนไหนไม่รวยก็จะพูดว่าอย่าไปคุยเลย เราไม่เคยคบใครได้นานเลยค่ะไม่อยากให้พวกเค้ามาเจอพ่อแม่หน้าเลือดแบบนี้ ทำไมถึงพูดแบบนั้นเพราะว่า เราคบใครก็ช่างถ้าจะไปกินข้าวต้องเสียเงินให้พ่อแม่และให้พ่อแม่ไปด้วย4-5หมื่น บ้ามากค่ะ เราเลยเลิกคุยกับหลายๆคน จนตอนนี้ก็ไม่ได้คุย ถึงมีก็ไม่กล้าคบใครเป็นแฟนเลยค่ะกลัวพวกเค้าโดนไถตังเหมือนพ่อแม่เอาเราเป็นเครื่องมือหาเงินจากคนรวยๆเลยค่ะ แย่มาก และพวกเค้าต้องการให้เราแต่งงานค่ะ พวกเค้าอยากได้เงินมาจ่ายหนี้ผ่อนรถค่ะ เรารู้สึกแย่มาๆกับพ่อแม่แบบนี้ เราอยากตายมากที่สุดเพราะพ่อค่ะและคนข้างบ้านค่ะ (คนข้างบ้านจะคอยมาถ้ำมองดูชีวิตประจำวันของเราคนเดียวค่ะทำไมเรารู้หรอคะ ตอนเราไม่ได้แอะใจอะไรค่ะ) พออยู่มาหลายปีจนปัจจุบัน การกระทำข้างบ้านเจาะจงกับเราแค่คนเดียวค่ะเราไม่ได้ไปทำอะไรให้นะคะเพราะเราอยู่แต่ในห้องค่ะ แต่ที่เรารู้เพราะ ข้างบ้านดูดค่ะว่าเราอาบน้ำตื่นนอนกินข้าว เข้าห้องน้ำเวลานี้เวลานั้น จนปัจจุบันข้างบ้าน แค่เราเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเค้ารู้ว่าคนไหนเราคนไหนคนที่บ้านแปลกมากค่ะรู้ได้ไง มันโรคจิตมากๆค่ะ มันแปลกที่พวกเค้ารู้ได้ไงคะเราไม่ได้เสียงดังเลยนะคะ ) เราทนอยู่จนปัจจุบันเรารู้สึกไม่มีความสุขมากๆค่ะ อันนี้เป็นบ้านที่ย้ายมาอยู่อีกหมู่บ้านนะคะที่เจอข้างบ้านแบบนี้และอยู่เป็นบ้านปัจจุบัน เรากลัวมากๆค่ะ ข้างบ้านบางครั้งพูดจาลามก  บางครั้งก็พูดจาไม่ดีใส่เรา แต่เดี๋ยวนี้เวลาเราเข้าไปอาลน้ำหรือห้องส้วมหรือห้องกินข้าวอะไรก็ตามจะมีเสียงคน อะแฮ่มใส่และคนคุยกันค่ะ เรามาเริ่มสังเกต ถ้าพ่อแม่เราเข้าห้องน้ำจะเงียบมากค่ะ พอเราเข้าคือมีเสียงคนทันที มันแปลกมากค่ะพวกเค้าจะพูดเสียงดังให้รู้ว่ามีคนแถวนั้นค่ะ  และเราทนไม่ได้เราเคยเดินออกไปข้างนอกบ้านนะคะข้างบ้านอยู่ทีมืดๆและคุยกันค่ะน่ากลัว พวกเค้าเฝ้าจนกว่าเราจะนอนค่ะ พอเราไปนอนทุกอย่างก็เงียบ เคยบอกพ่อแม่นะคะพ่อแม่ไม่เชื่อค่ะบอกว่าเราคิดไปเองเราโดนทุกวันค่ะไม่ได้คิดไปเอง เราก็เห็นคนพูดด้วยค่ะ เราเดินออกมาดูบางวันข้างบ้านเดินหนีค่ะ ในตอนที่เราอาบน้ำเราไม่ไหวเลยเดินออกมาดู อยากตายมากๆค่ะไม่ไหวแล้ว อีกอย่างตอนเติมเงินมือถือข้างบ้านก็เอาเบอร์เราไปโทรหาเราเราโดนก่อกวนมาตลอดเลยค่ะ เราเคยบล็อคเบอร์นะคะเราจำเสียงได้ เเต่ก็สมัครเบอร์ใหม่มาเรื่อยๆ เบอร์แปลกๆเราไม่กล้ารับเลยค่ะ แต่อยากหางานทำนะคะที่บ้านขัดขวางเรามากๆ แต่อยากหางานไม่รู้จะเริ่มยังไงเลนค่ะถ้าหนีออกมาหางานทำโดยไม่มีเงินติดตัว
สมัยนี้มันยากค่ะถ้าหางานโดยที่ไม่มีเงินติดตัวสักบาท ทุกวันนี้คิดแต่เรื่องตายค่ะ มันทรมานค่ะ สภาพแวดล้มทุกอย่างไม่ดี ร้องไห้บ่อยค่ะเพราะไม่รู้จะทำยังไง เราไม่มีใครเลยค่ะ มี2สาเหตุที่อยากตายก็นี่แหละค่ะ คนที่บ้านและสภาพแวดล้อมข้างบ้าน (เพื่อนๆมีความคิดเห็นกันแบบไหนบ้างคะ) เสียสุขภาพจิตมากๆ ทุกวันนี้ก็ไม่กลัวการตายนะคะเพราะเคยฆ่าตัวตายมาเเล้ว อยากมาเขียนเรื่องราวไว้ก่อนสักวันนึงถ้าไม่มีชีวิตอยู่ก็ได้เขียนมันค่ะ ตอนนี้ก็หาวิธีออกจากสภาพเเวดล้อมแบบนี้อยู่ค่ะ แต่อยากตายให้ไม่ต้องมีเจออะไรแบบนี้ในทุกวันๆนะคะ อีกเรื่องคือ พ่อเราชอบไปจับเเตะอาหารแแล้วเลียมือเเล้วเอาไปจับอาหารต่างๆ เราไม่กล้ากินเลยข้าวอะ บางวันเราก็จะไม่กินเลยถ้าเราเห็นกับตา กลัวมากค่ะ มันหลายเรื่องเลยนค่ะที่เราเจอเขียนไปวันนี้ไม่น่าจะหมด