สวัสดีครับ
ก่อนอื่นบอกก่อนเลยว่า กระทู้นี้ไม่ได้ตั้งใจให้มีดราม่านะครับ แค่มีเรื่องอย่างมาแบ่งปันประสบการณ์ที่เจอกับตัวเอง กึ่งๆระบายก็ไม่เชิงนัก
ผมทำธุรกิจบริการขนาดเล็ก จะเรียกว่า SME ก็คงไม่ผิด
ผมมีพนักงานอยู่ไม่มากมายอะไรประมาณ 10 คน โดยที่ผมและครอบครัวลงไปคลุกคลี บริหารงานเอง
พนักงานของผมส่วนใหญ่เป็นชาวต่างด้าว มีทั้งพม่า และกัมพูชา โดยมีคนไทยเพียงแค่คนเดียวครับ
คนที่ได้รายรับต่ำสุด เป็นชาวพม่า ตำแหน่งแม่บ้าน อายุงาน3เดือน ได้รับเป็นรายวัน วันละ400บาท
คนที่ได้รายรับสูงสุด เป็นชาวพม่าอีกเช่นกัน ตำแหน่งพนักงานต้อนรับ/พ่อบ้าน อายุงาน 2ปี รับเป็นเงินเดือน 15,000 บาท + ค่ากะ + โอที + สวัสดิการอื่นๆ รวมๆแล้วประมาณ 22,000 บาท
ตลอดระยะเวลาการทำธุรกิจสิบปีเศษๆ ผมและครอบครัวพยายามเฟ้นหาคนไทยมาทำงาน หวังจะให้เป็นหูเป็นตา เป็นมือเป็นเท้า หวังว่าด้วยความที่เราพูดภาษาเดียวกัน เชื้อชาติเดียวกัน เราจะสามารถสื่อสารกันได้เข้าใจ และปั้นให้อยู่ด้วยกันไปนานๆ
แต่สิ่งที่ผมเจอและเรียนรู้จากการจ้างคนไทยนั้นค่อนข้างน่าสนใจทีเดียวครับ
(1) คนไทยเป็นคน “งานหนักไม่เอา งานเบาไม่สู้“ คำกล่าวนี้ ยังคงเป็นจริงเสมอ — จากประสบการณ์การทำงานของผม แรงงานคนไทย ร้อยละ 60 ที่ผมรับสมัครมาทำงานในตำแหน่งแม่บ้านจะ ”หนีกลับ“ เมื่อมาทดลองงานได้ครึ่งวัน อีก40% จะทดลองงานกับผมไม่เกิน 3วันก่อนจะโทรมาบอกว่า ”ไม่ไหว“
ถ้าให้เลือกระหว่างทำงานหนักแต่มีรายรับ กับ การนอนอยู่บ้านเฉยๆไม่มีรายได้ คนไทยจะเลือกอย่างหลัง
(2) คนไทยไม่ตรงต่อเวลา — บริษัทผมไม่ได้ใช้ระบบตอกบัตรหรือสแกนนิ้วครับ เราเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนมีวินัยและความรับผิดชอบในตัวเอง จากประสบการณ์ คนไทยจะมาเข้างานช้า 5-10นาที และก่อนเวลาเลิกงาน 15-30นาที จะทิ้งอุปกรณ์และเกร่ๆรออยู่บริเวณทางออก ในเวลางานก็จะอู้หลบไปสูบบุหรี่บ้าง หลบไปนั่งพักในมุมที่กล้องวงจรปิดจับไม่ถึงบ้าง การได้เอาเปรียบนายจ้างเล็กๆน้อยๆเช่นนี้ เหมือนจะเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ของเขา
(3) สภาพอากาศมีผลต่อการทำงาน — ผมเคยมีพนักงานคนนึงครับ อายุงาน 4วัน อยุ่ในช่วงทดลองงาน เขาโทรศัพท์มาลางานด้วยเหตุผลใจความว่า ”วันนี้ฝนตกแรงมากเลย มีฟ้าร้องด้วย ไม่กล้าขี่มอเตอร์ไซค์ ผมขอหยุดวันนึงนะครับ”
(4) คนไทยไม่ชอบเห็นใครได้ดีกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับแรงงานต่างด้าว — แรงงานคนไทยต้องเป็นที่1 ทั้งในแง่ของการยอมรับจากนายจ้าง และเงินเดือนที่ต้องได้มากกว่าคนต่างด้าว โดยไม่เคยหันกลับมาดูความสามารถและวินัยของตัวเองเลย ว่าศักยภาพของคุณมีแค่ไหน
(5) คนไทยยิ่งทนง ยโส และจองหอง — จากประสบการณ์ของผม เมื่อแรงงานไทยทำงานในองค์กรได้สักระยะ จนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ไว้วางใจ เขาจะเริ่มฮึกเหิมลำพอง แตะไม่ได้ ว่าไม่ได้ เขาจะมีความมั่นใจในตัวเองแบบผิดๆว่าบริษัทขาดเขาไม่ได้
(6) คนไทยขาดวินัยในการเงิน ถมไม่เคยเต็ม หวังรวยโดยไม่ต้องทำงาน และ shipหายไม่ว่าเอาหน้าไว้ก่อน — คนไทยไม่ประมาณตนเองครับ มือเติบ ไม่รู้จักแยกแยะสิ่งใดคือปัจจัย4 สิ่งใดคือของฟุ่มเฟือย มักจะขอเบิกเงินล่วงหน้า และเป็นเหยื่อของสิ่งเร้าต่างๆ เช่น หวยใต้ดิน , จับยี่กี , น้ำเต้าปูปลา , ตีไก่ , และหนักสุดในยุคปัจจุบันคือการเล่นสล็อต บางคนยอมที่จะอดข้าว ยอมติดค่าเช่าบ้าน เพื่อเอาเงินไปลงกับอบายมุข ผมเคยช่วยพนักงานคนนึงปลดหนี้ที่ไปขอกู้สถาบันการเงิน สุดท้ายด้วยวิธีการใช้ชีวิต ด้วยแนวคิดแบบเดิมๆ ก็จบแบบ
คร่าวๆที่ผมเจอมากับตัวก็จะประมาณนี้ครับ
ในขณะเดียวกัน การจ้างต่างด้าวนั้นก็มีทั้งข้อดีและข้อด้อย ผมขอเล่าข้อดีสักนิดละกันนะครับ
ข้อดีที่เห็นได้ชัดคือ แรงงานต่างด้าว โดยเฉพาะชาวพม่า มีทักษะด้านภาษาต่างประเทศที่น่ากลัวมาก นี่ยังไม่พูดถึงทักษะด้านช่าง เช่น การซ่อมสร้าง ก่อ ฉาบ เนี้ยบจริงๆ แรงงานต่างด้าวมีแรงขับสูงครับ หนักเอาเบาไม่เกี่ยง เขาถอยไม่ได้ แพ้ไม่ได้ สู้ยิบตาเพื่อความเป็นอยู่ของทางบ้าน คือเอาตรงๆผมก็คิดนะ ถ้าสถาการณ์ในพม่าคลี่คลาย แล้วแรงงานเหล่านี้ไหลกลับไปประเทศของตน คนไทย&ประเทศไทยตาย5เรียบ
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าการจ้างแรงงานต่างด้าวจะดีกว่า 100% นะครับ
(1) แรงงานต่างด้าวจะหมดเงินส่วนใหญ่ไปกับ “ค่านายหน้า“ — เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เจ็บทั้งฝ่ายนายจ้าง และลูกจ้างครับ บริษัทผมทำทุกอย่างอย่างถูกต้อง พนักงานทุกคนมีเอกสารwork permit ครบถ้วน ซึ่งแทบทุกอย่างเราต้องจ่ายให้นายหน้าเป็นคนเดินเรื่องเพื่อความสะดวกและรวดเร็วครับ นายหน้าบางบริษัทเรียกเก็บค่าทำพาสปอร์ตและwork permitกับลูกจ้างหลักหมื่น นั่นเท่ากับเงินเดือนของพนักงานเกือบทั้งเดือน น่าสงสารมากครับ
(2) บริษัทจะตกเป็นเป้าให้ตำรวจมาตีกินหาเมืองขึ้น — ถ้าคุณจ้างแรงงานแบบผิดกฎหมาย โดยงกเงินที่ต้องจ่ายค่าเดินเอกสาร คุณเตรียมตัวต้อนรับตำรวจท้องที่ที่จะมาคอยเก็บส่วยได้เลยครับ
(3) แรงงานต่างด้าวไม่มีความผูกพัน ทุกอย่างทำเพื่อเงิน — แรงงานต่างด้าวนั้นเป็น ”มือปืนรับจ้าง“ ครับ เขาไม่รู้จักคำว่า ข้าเก่าเต่าเลี้ยง ถ้าเงินถึงเขาจะอยู่กับคุณ แต่ถ้าวันใดที่มีที่ที่ให้เงินดีกว่า เขาจะทิ้งคุณแบบไม่ใยดี ไม่แม้แต่จะชายตามองกลับมา
(4) ต้องถ่วงดุลกันระหว่างเชื้อชาติ อย่าเทให้ชาติใดชาติหนึ่ง — การจ้างคนชาติใดชาติหนึ่ง หรือ หมู่บ้านใดหมู่บ้านหนึ่งเพียงอย่างเดียว จะเป็นการให้แต้มต่อเปิดทางให้มีการต่อรองเรียกร้องผลประโยชน์ที่มากขึ้น คุณต้องรู้หลักการเมืองในประเทศนั้นๆ เช่น พม่าไม่ถูกกับกะเหรี่ยง กะเหรี่ยงไม่ถูกกับมอญ แล้วจ้างมันทั้งมอญทั้งกะเหรี่ยงให้มาถ่วงดุลกัน
(5) แรงงานต่างด้าวใช้ไฟเปลืองมาก — อุปกรณ์ทุกอย่างของเขาคือไฟฟ้า หม้อไฟฟ้า กระทะไฟฟ้า เตาไฟฟ้า เขาไม่รู้จักการใช้แก้ส ถ้าคุณมีบ้านพักคนงาน นอกจากน้ำไฟที่เป็นสวัสดิการ คุณควรซัพพอตค่าแก้สด้วยครับ เชื่อเถอะว่าคุ้มกว่าการเสียค่าไฟแน่นอน
คร่าวๆที่ผมเจอมาตลอดการทำงานก็จะประมาณนี้ครับ
กระทู้ของผมอาจไม่ถูกใจใครนักต้องขออภัยด้วยนะครับ
เล่าให้ฟังจากมุมผู้ประกอบการ "ความต่างระหว่างการจ้างงานคนไทย กับ การจ้างต่างด้าว"
ก่อนอื่นบอกก่อนเลยว่า กระทู้นี้ไม่ได้ตั้งใจให้มีดราม่านะครับ แค่มีเรื่องอย่างมาแบ่งปันประสบการณ์ที่เจอกับตัวเอง กึ่งๆระบายก็ไม่เชิงนัก
ผมทำธุรกิจบริการขนาดเล็ก จะเรียกว่า SME ก็คงไม่ผิด
ผมมีพนักงานอยู่ไม่มากมายอะไรประมาณ 10 คน โดยที่ผมและครอบครัวลงไปคลุกคลี บริหารงานเอง
พนักงานของผมส่วนใหญ่เป็นชาวต่างด้าว มีทั้งพม่า และกัมพูชา โดยมีคนไทยเพียงแค่คนเดียวครับ
คนที่ได้รายรับต่ำสุด เป็นชาวพม่า ตำแหน่งแม่บ้าน อายุงาน3เดือน ได้รับเป็นรายวัน วันละ400บาท
คนที่ได้รายรับสูงสุด เป็นชาวพม่าอีกเช่นกัน ตำแหน่งพนักงานต้อนรับ/พ่อบ้าน อายุงาน 2ปี รับเป็นเงินเดือน 15,000 บาท + ค่ากะ + โอที + สวัสดิการอื่นๆ รวมๆแล้วประมาณ 22,000 บาท
ตลอดระยะเวลาการทำธุรกิจสิบปีเศษๆ ผมและครอบครัวพยายามเฟ้นหาคนไทยมาทำงาน หวังจะให้เป็นหูเป็นตา เป็นมือเป็นเท้า หวังว่าด้วยความที่เราพูดภาษาเดียวกัน เชื้อชาติเดียวกัน เราจะสามารถสื่อสารกันได้เข้าใจ และปั้นให้อยู่ด้วยกันไปนานๆ
แต่สิ่งที่ผมเจอและเรียนรู้จากการจ้างคนไทยนั้นค่อนข้างน่าสนใจทีเดียวครับ
(1) คนไทยเป็นคน “งานหนักไม่เอา งานเบาไม่สู้“ คำกล่าวนี้ ยังคงเป็นจริงเสมอ — จากประสบการณ์การทำงานของผม แรงงานคนไทย ร้อยละ 60 ที่ผมรับสมัครมาทำงานในตำแหน่งแม่บ้านจะ ”หนีกลับ“ เมื่อมาทดลองงานได้ครึ่งวัน อีก40% จะทดลองงานกับผมไม่เกิน 3วันก่อนจะโทรมาบอกว่า ”ไม่ไหว“
ถ้าให้เลือกระหว่างทำงานหนักแต่มีรายรับ กับ การนอนอยู่บ้านเฉยๆไม่มีรายได้ คนไทยจะเลือกอย่างหลัง
(2) คนไทยไม่ตรงต่อเวลา — บริษัทผมไม่ได้ใช้ระบบตอกบัตรหรือสแกนนิ้วครับ เราเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนมีวินัยและความรับผิดชอบในตัวเอง จากประสบการณ์ คนไทยจะมาเข้างานช้า 5-10นาที และก่อนเวลาเลิกงาน 15-30นาที จะทิ้งอุปกรณ์และเกร่ๆรออยู่บริเวณทางออก ในเวลางานก็จะอู้หลบไปสูบบุหรี่บ้าง หลบไปนั่งพักในมุมที่กล้องวงจรปิดจับไม่ถึงบ้าง การได้เอาเปรียบนายจ้างเล็กๆน้อยๆเช่นนี้ เหมือนจะเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ของเขา
(3) สภาพอากาศมีผลต่อการทำงาน — ผมเคยมีพนักงานคนนึงครับ อายุงาน 4วัน อยุ่ในช่วงทดลองงาน เขาโทรศัพท์มาลางานด้วยเหตุผลใจความว่า ”วันนี้ฝนตกแรงมากเลย มีฟ้าร้องด้วย ไม่กล้าขี่มอเตอร์ไซค์ ผมขอหยุดวันนึงนะครับ”
(4) คนไทยไม่ชอบเห็นใครได้ดีกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับแรงงานต่างด้าว — แรงงานคนไทยต้องเป็นที่1 ทั้งในแง่ของการยอมรับจากนายจ้าง และเงินเดือนที่ต้องได้มากกว่าคนต่างด้าว โดยไม่เคยหันกลับมาดูความสามารถและวินัยของตัวเองเลย ว่าศักยภาพของคุณมีแค่ไหน
(5) คนไทยยิ่งทนง ยโส และจองหอง — จากประสบการณ์ของผม เมื่อแรงงานไทยทำงานในองค์กรได้สักระยะ จนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ไว้วางใจ เขาจะเริ่มฮึกเหิมลำพอง แตะไม่ได้ ว่าไม่ได้ เขาจะมีความมั่นใจในตัวเองแบบผิดๆว่าบริษัทขาดเขาไม่ได้
(6) คนไทยขาดวินัยในการเงิน ถมไม่เคยเต็ม หวังรวยโดยไม่ต้องทำงาน และ shipหายไม่ว่าเอาหน้าไว้ก่อน — คนไทยไม่ประมาณตนเองครับ มือเติบ ไม่รู้จักแยกแยะสิ่งใดคือปัจจัย4 สิ่งใดคือของฟุ่มเฟือย มักจะขอเบิกเงินล่วงหน้า และเป็นเหยื่อของสิ่งเร้าต่างๆ เช่น หวยใต้ดิน , จับยี่กี , น้ำเต้าปูปลา , ตีไก่ , และหนักสุดในยุคปัจจุบันคือการเล่นสล็อต บางคนยอมที่จะอดข้าว ยอมติดค่าเช่าบ้าน เพื่อเอาเงินไปลงกับอบายมุข ผมเคยช่วยพนักงานคนนึงปลดหนี้ที่ไปขอกู้สถาบันการเงิน สุดท้ายด้วยวิธีการใช้ชีวิต ด้วยแนวคิดแบบเดิมๆ ก็จบแบบ
คร่าวๆที่ผมเจอมากับตัวก็จะประมาณนี้ครับ
ในขณะเดียวกัน การจ้างต่างด้าวนั้นก็มีทั้งข้อดีและข้อด้อย ผมขอเล่าข้อดีสักนิดละกันนะครับ
ข้อดีที่เห็นได้ชัดคือ แรงงานต่างด้าว โดยเฉพาะชาวพม่า มีทักษะด้านภาษาต่างประเทศที่น่ากลัวมาก นี่ยังไม่พูดถึงทักษะด้านช่าง เช่น การซ่อมสร้าง ก่อ ฉาบ เนี้ยบจริงๆ แรงงานต่างด้าวมีแรงขับสูงครับ หนักเอาเบาไม่เกี่ยง เขาถอยไม่ได้ แพ้ไม่ได้ สู้ยิบตาเพื่อความเป็นอยู่ของทางบ้าน คือเอาตรงๆผมก็คิดนะ ถ้าสถาการณ์ในพม่าคลี่คลาย แล้วแรงงานเหล่านี้ไหลกลับไปประเทศของตน คนไทย&ประเทศไทยตาย5เรียบ
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าการจ้างแรงงานต่างด้าวจะดีกว่า 100% นะครับ
(1) แรงงานต่างด้าวจะหมดเงินส่วนใหญ่ไปกับ “ค่านายหน้า“ — เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เจ็บทั้งฝ่ายนายจ้าง และลูกจ้างครับ บริษัทผมทำทุกอย่างอย่างถูกต้อง พนักงานทุกคนมีเอกสารwork permit ครบถ้วน ซึ่งแทบทุกอย่างเราต้องจ่ายให้นายหน้าเป็นคนเดินเรื่องเพื่อความสะดวกและรวดเร็วครับ นายหน้าบางบริษัทเรียกเก็บค่าทำพาสปอร์ตและwork permitกับลูกจ้างหลักหมื่น นั่นเท่ากับเงินเดือนของพนักงานเกือบทั้งเดือน น่าสงสารมากครับ
(2) บริษัทจะตกเป็นเป้าให้ตำรวจมาตีกินหาเมืองขึ้น — ถ้าคุณจ้างแรงงานแบบผิดกฎหมาย โดยงกเงินที่ต้องจ่ายค่าเดินเอกสาร คุณเตรียมตัวต้อนรับตำรวจท้องที่ที่จะมาคอยเก็บส่วยได้เลยครับ
(3) แรงงานต่างด้าวไม่มีความผูกพัน ทุกอย่างทำเพื่อเงิน — แรงงานต่างด้าวนั้นเป็น ”มือปืนรับจ้าง“ ครับ เขาไม่รู้จักคำว่า ข้าเก่าเต่าเลี้ยง ถ้าเงินถึงเขาจะอยู่กับคุณ แต่ถ้าวันใดที่มีที่ที่ให้เงินดีกว่า เขาจะทิ้งคุณแบบไม่ใยดี ไม่แม้แต่จะชายตามองกลับมา
(4) ต้องถ่วงดุลกันระหว่างเชื้อชาติ อย่าเทให้ชาติใดชาติหนึ่ง — การจ้างคนชาติใดชาติหนึ่ง หรือ หมู่บ้านใดหมู่บ้านหนึ่งเพียงอย่างเดียว จะเป็นการให้แต้มต่อเปิดทางให้มีการต่อรองเรียกร้องผลประโยชน์ที่มากขึ้น คุณต้องรู้หลักการเมืองในประเทศนั้นๆ เช่น พม่าไม่ถูกกับกะเหรี่ยง กะเหรี่ยงไม่ถูกกับมอญ แล้วจ้างมันทั้งมอญทั้งกะเหรี่ยงให้มาถ่วงดุลกัน
(5) แรงงานต่างด้าวใช้ไฟเปลืองมาก — อุปกรณ์ทุกอย่างของเขาคือไฟฟ้า หม้อไฟฟ้า กระทะไฟฟ้า เตาไฟฟ้า เขาไม่รู้จักการใช้แก้ส ถ้าคุณมีบ้านพักคนงาน นอกจากน้ำไฟที่เป็นสวัสดิการ คุณควรซัพพอตค่าแก้สด้วยครับ เชื่อเถอะว่าคุ้มกว่าการเสียค่าไฟแน่นอน
คร่าวๆที่ผมเจอมาตลอดการทำงานก็จะประมาณนี้ครับ
กระทู้ของผมอาจไม่ถูกใจใครนักต้องขออภัยด้วยนะครับ