คือเรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นลูกคนเดียวของบ้านแล้วก็เรียนหนังสือจนสอบติดมหาลัยแต่พอสอบติดมหาลัยเรากลับรู้สึกว่าครอบครัวเราไม่ค่อยเหมือนเดิมซึ่งก่อนหน้าก็ไม่ค่อยโอเคอยู่แล้วสำหรับเราแต่พอรับได้แต่ช่วงหลังเรากลับรู้สึกแปลกจริงๆโดยเมื่อก่อนเราจะไม่เคยได้ไปเที่ยวกับครอบครัวเลยไม่ว่าจะเป็นต่างจังหวัดหรือต่างประเทศซึ่งที่บ้านเราจะคิดประมาณว่ามันเป็นการเสียเงินเปล่าเอาเงินไปซื้อของกินดีกว่าหรือแม้จะเป็นเรื่องของการไปเที่ยวห้างที่บางครั้งการไปกินของหรูราคากลางที่บ้านก็จะไม่ค่อยกินเพราะฉะนั้นอาหารระดับภัตตาคารไม่ต้องพูดเลยครับแค่สัมผัสสักครั้งในชีวิตยังไม่เคยเลยคับซึ่งเราก็ไม่อยากขออะไรมากแต่แค่รู้สึกว่าทำไมเราถึงไม่เคยได้ใช้ชีวิตเที่ยวอบบคนอื่นบ้างแค่1ปีครั้งก็ยังดีคับจนช่วงหลังมหาลัยก็รู้สึกว่าที่บ้านไม่เคยมีความมั่นคงเลยเพราะตอนไปเรียนมหาลัยเราก็ต้องจ่ายเงินค่าของกินเองและรวมถึงค่ารถจนช่วงหลังต้องมาช่วยออกค่าไฟค่าน้ำที่บ้านอีกประมาณ20-30%จนเรารู้สึกเขาอยู่กันช่วยกันก็ได้มั้งเราก็มีหน้าที่ทางการเงินที่ต้องรับผิดชอบจนเราจะซื้อค่าหนังสือการเรียนเราก็ออกเองอีกตามเคยซึ่งเขาก็มักจะพูดเสมอว่ามีอะไรให้ช่วยเรื่องเรียนบอกได้นะแต่บางครั้งเขาก็ชอบมาพูดให้ฟังบัญชีการเงินเขาช่วงนี้มีปัญหาต้องไปถอนเงินจากบัญชีมาใช้ซึ่งเราก็เข้าใจนะคับว่ารายจ่ายมันเยอะแต่ที่บ้านเราไม่เคยสร้างความมั่นคงให้กับตัวเองเลยหนอเพื่อจะได้ให้ลูกหลานได้มีชีวิตที่ง่ายขึ้นนึดนึงจนช่วงหลังมาอีกเราก็เรื่มสอนพิเศษมีเงินที่บ้านก็เรื่มเหมือนรัว่าเราสอนพิเศษก็เรื่มให้เราออกค่ากินเองเกือบ70%จนต่อมาก็มีเรื่องอีกคือที่บ้านเขาเหมือนจะมีเหลนที่เชาดูแลพ่อแม่เขาถึงแม้พ่อแม่จะจนก็จะมาพูดว่าใก้เราดูแลพ่อตอนแกด้วยนะเราเลยบอกว่าเราจะเลี้ยงเขาแบบที่เลี้ยงเรามาจะไม่มีดารเลี้ยงที่ดีกว่านี้หรือแย่กว่านี้เขาก็ดูเหมือนขะไม่ค่อยพอใจเราเลยรู้สึกว่ามันก็ดูเท่าเทียมไม่ใช่หรอครับเลี้ยงแบบไหนเราก็ตอบแทนแบบนั้นจนเรื่องสุดท้ายที่เรารู้สึกเหนื่อยใจสุดๆคือลุงของเราที่สอนพิเศษเขาพูดกับเราว่าเราไม่มีทางติดจุฬาหรอกถึงติดก็ต้องเรียนให้หนักขึ้นโอกาสเรียนรอดยากและคเพื่อรที่เราคบอยู่ก็ไม่ค่อยมีความสามารถไร้ประโยชน์ไม่มีความสามารถให้คบเพื่อนที่มีประโยชน์และเขาจอรอดูเรียนได้แค่นี้จะไปได้ไกลแค่ไหน(คือเพื่อนเราไม่ค่อยยอมอ่อนข้อให้เขาเท่าไรเขาเลยแสดออกมาแบบนี้อ่ะคับ)เรารู้สึกไม่พอใจเท่าไรว่าทำให้ต้องมายุ่งเพื่อนแตกคอกันด้วยเเละเมื่อที่บ้านอาจจะรู้ว่าเราไม่พอใจเขาเราก็เลยพูดกับใครให้มันรู้ไปเลยว่าเขาเป็นคนยังไงแต่สุดท้ายเขาก็บอกว่ารับฟังนะแต่ไม่เข้าข้างมครเพราะคนนึงก็ญาติอีกคนก็หลานเรารู้สึกว่าเราใช่คนในครอบครัวเขาจริงหรือเปล่า