มันเป็นช่วงครึ่งปีที่ไม่ดีเอาส้ะเรยช่วงมกราเป็นแพนิคช่วงปลายมกราเลิกกับแฟนที่คบกันมาสองปีเราหวังกับเขามากๆจนเขาไม่อยู่ช่วงนั้นผมกำลังจะเรียนจบมันท้อมากกินเหล้าทุกวันหาไรทำล่ะเปนช่วงที่มีงานฟรีแลนด์เข้ามาเยอะมากผมแค่อยากได้กำลังใจจากเขาคิดถึงเขา ทุกวันต่อจากนั้นผมอยากฆ่าตัวตายทุกวันแค่ผมมีครอบครัวที่คอยเตือนสติ จนสุดท้ายเราแอบไปส่องเฟสแฟนเก่าเราพึ่งรุ้ว่าเขาเริกกับเราไปสองอาทิตล่ะเขาก็ไปเปิดตัวกับคนใหม่ ใจสั้นแต่ก้พยายามผ่านช่วงนั้นนั้นเป็นช่วงเมษาล้ะพอมาพฤษภาเราเรียนจนพาตัวเองจบป.ตรีอย่างยากอย่างเหนื่อยทั้งกายทั้งใจ ต่อไปคือการหางานหาตังเพื่อชีวิตทุกอย่างถาโถมไม่รุ้จะเอายังไงเรียนมาจบมาก้ไม่ได้เก่ง งานที่ทำก้ไม่ได้เกี่ยวกับที่เรียนมาจะสานงานต่อเป็นเงินเดือนก็หายาก ทุกอย่างเครียดทุกอย่างกดดัน นี่ก็มิถุนาผมกลับคิดว่ากูน่าจะอยุ่กับโลกใบนี่ได้สุดแล้วรือเปล้าเราสุ้มาพยายามมามันเหนื่อยมากผมต้องทนยิ้มกับคนรอบข้างพอมายุคนเดียวคือคิดวิธีการตายแบบไม่เจบไม่ปวดพยายามบอกย่าที่เสียแล้วว่าเอาผมไปยุด้วยเถอะผมไม่กดดันมากกับชีวิตนี้ไม่ไหวแล้ว