หนูอายุ18ค่ะ พี่ชายหนูอายุจะ30แล้ว พวกหนูอยู่บ้านด้วยกัน พ่อแม่พี่ชายแล้วก็หนู แม่หนูเป็นคนที่รักพี่ชายมากค่ะ พี่ชายหนูเคยมีปัญหา ช่วงอายุ27-28 ไปต่อยกับคนอื่น เพราะเขามองหน้า หนูมองว่าไร้สาระมาก พอเราบ่น แม่ก็จะคอยออกหน้าว่ามันไม่ผิด เข้าใจมัน ช่วงหนูยังไม่จบม.6 พี่ชายหนูไม่ค่อยมีงานทำ มักจะกลับบ้านมาช่วงเที่ยงคืน ตี2-3 ทุกวัน หนูพูดกับแม่ว่า ถ้าเป็นงี้หนูไม่ไหวแน่ ทำไมไม่รู้จักหางาน แม่ก็จะแก้ตัวให้มันว่าช่วงนี้เอง อย่างงั้นอย่างงี้ มันชอบพาเพื่อนพวกขี้ยามาดื่มท่อม ดื่มเหล้าที่บ้านบ่อยๆ ซึ่งมันโคตรจะเสียงดังเลยค่ะ หนูก็ไม่บ่นอะไร พยายามอั้นไว้ ใส่หูฟังแล้วก็นอน ช่วงหลังมานี้มันชอบเด็ก14ค่ะ เด็ก14กับผู้ชายวัน
ยจะ30เนี่ยนะ มันบอกว่าจะเอาเงินที่หนูไปเรียนเนี่ย ไปขอเด็ก ทั้งๆที่ครอบครัวไม่มีเงินจะส่งหนูเรียนด้วยซ้ำ แต่คำพูดมันโคตรจะบีบหัวใจหนูสุดๆ หนูพูดกับแม่ตลอดว่ามันไม่ได้หรอก ยังเด็กเกินไป มันไม่ควรเลย แต่แม่มักจะพูดกับมันว่า ลองคุยๆกัน ถ้ารักกันก็แต่งงาน โคตรจะปวดหัวกับครอบครัวแบบนี้เลยค่ะ ช่วงนี้มันเมาทุกคืนค่ะ บวกกับอยู่ๆก็พาเพื่อนมานอนบ้าน ใช้น้ำใช้ไฟแบบไม่คิดจะให้ออกค่าไฟ ทั้งๆที่แม่เป็นคนจ่าย แล้วพากันกลับบ้านพูดจาเสียงดัง จนเราสุดจะทนแล้วจริงๆ เราเลยตะคอกกลับไป มันก็บ่นด่าเรา ว่านี่พี่นะ ทำไมไม่พูดอะไรกันดีๆ คือเราเคยคุยกับมันมาก่อนหน้านี้แล้วค่ะ ว่าเสียงอะ เพลาๆลงบ้าง รบกวนคนอื่น แม่เลือกที่จะไปปลอบมันค่ะ มันเหมือนกับว่าหนูเป็นคนผิดไปเลย หนูเคยฝากเงินไว้กับแม่ค่ะ เพราะไม่กลัวเผลอจ่าย พอเรากลับไปถามเงินที่แม่ แม่บอกว่า แม่เอาไปจ่ายค่าผ่อนโทรศัพท์ของมัน เพราะมันบอกเดือนนี้ยังไม่มีเงิน เงินผ่อนแค่เดือนละ2000กว่าบาทเองค่ะ เราโคตรน้อยใจแม่เลย จู่ๆเอาเงินเราไปจ่ายทั้งๆที่มันไม่ใช่รายจ่ายของครอบครัวด้วยซ้ำ อายุจะ30แต่แค่เงินผ่อนโทรศัพท์เดือนละ2000กว่า ไม่มีจะจ่ายอยู่แล้ว ชีวิตมันจบแค่นี้แล้วจริงๆ หลังๆมานี้มันทำงานทุกวันนะคะ แต่ทุกคืนก็จะไปดื่มเหล้าตลอด นี้คงเป็นเหตุผลหลัก วันนี้เรารู้สึกโหว่งสุดๆ เราทนมันมาตลอด แต่พอวันนึงเราไม่ทนมันขึ้นมา เรากลับโดนมองว่าเป็นตัวปัญหาซะเอง เหนื่อยมากเลยค่ะ หนูอยากจะเก็บเงินเยอะๆแล้วรีบหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แม่ให้เงินมันไปกินเหล้ากับเพื่อนทุกคืนค่ะ แต่พอเป็นกับเรา แม่จะบอกว่าก็ทำงานแล้วหนิ คือเราไม่ได้น้อยใจที่แม่ไม่ให้นะคะ แต่เราน้อยใจที่แม่เลือกปฏิบัติกับเราแบบนี้ เราเป็นแค่เด็กอายุ18เองด้วยซ้ำ ถ้าแม่เลือกที่จะไม่ให้ใครเลย เราเข้าใจค่ะ มันก็แอบน้อยใจอยู่ เราจะถูกแม่มองว่าเป็นลูกรักก็ตอนทำงานบ้านเท่านั้นค่ะ ส่วนมัน หนูคิดว่าชีวิตนี้คงไม่เคยกับฟองน้ำล้างจานเลยด้วยซ้ำ หนูไม่ชอบแบบนี้เลยค่ะ ผิดไหมค่ะ ที่จะน้อยใจ
ขอพื้นที่ระบายเรื่องครอบครัวหน่อยนะคะ
ยจะ30เนี่ยนะ มันบอกว่าจะเอาเงินที่หนูไปเรียนเนี่ย ไปขอเด็ก ทั้งๆที่ครอบครัวไม่มีเงินจะส่งหนูเรียนด้วยซ้ำ แต่คำพูดมันโคตรจะบีบหัวใจหนูสุดๆ หนูพูดกับแม่ตลอดว่ามันไม่ได้หรอก ยังเด็กเกินไป มันไม่ควรเลย แต่แม่มักจะพูดกับมันว่า ลองคุยๆกัน ถ้ารักกันก็แต่งงาน โคตรจะปวดหัวกับครอบครัวแบบนี้เลยค่ะ ช่วงนี้มันเมาทุกคืนค่ะ บวกกับอยู่ๆก็พาเพื่อนมานอนบ้าน ใช้น้ำใช้ไฟแบบไม่คิดจะให้ออกค่าไฟ ทั้งๆที่แม่เป็นคนจ่าย แล้วพากันกลับบ้านพูดจาเสียงดัง จนเราสุดจะทนแล้วจริงๆ เราเลยตะคอกกลับไป มันก็บ่นด่าเรา ว่านี่พี่นะ ทำไมไม่พูดอะไรกันดีๆ คือเราเคยคุยกับมันมาก่อนหน้านี้แล้วค่ะ ว่าเสียงอะ เพลาๆลงบ้าง รบกวนคนอื่น แม่เลือกที่จะไปปลอบมันค่ะ มันเหมือนกับว่าหนูเป็นคนผิดไปเลย หนูเคยฝากเงินไว้กับแม่ค่ะ เพราะไม่กลัวเผลอจ่าย พอเรากลับไปถามเงินที่แม่ แม่บอกว่า แม่เอาไปจ่ายค่าผ่อนโทรศัพท์ของมัน เพราะมันบอกเดือนนี้ยังไม่มีเงิน เงินผ่อนแค่เดือนละ2000กว่าบาทเองค่ะ เราโคตรน้อยใจแม่เลย จู่ๆเอาเงินเราไปจ่ายทั้งๆที่มันไม่ใช่รายจ่ายของครอบครัวด้วยซ้ำ อายุจะ30แต่แค่เงินผ่อนโทรศัพท์เดือนละ2000กว่า ไม่มีจะจ่ายอยู่แล้ว ชีวิตมันจบแค่นี้แล้วจริงๆ หลังๆมานี้มันทำงานทุกวันนะคะ แต่ทุกคืนก็จะไปดื่มเหล้าตลอด นี้คงเป็นเหตุผลหลัก วันนี้เรารู้สึกโหว่งสุดๆ เราทนมันมาตลอด แต่พอวันนึงเราไม่ทนมันขึ้นมา เรากลับโดนมองว่าเป็นตัวปัญหาซะเอง เหนื่อยมากเลยค่ะ หนูอยากจะเก็บเงินเยอะๆแล้วรีบหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แม่ให้เงินมันไปกินเหล้ากับเพื่อนทุกคืนค่ะ แต่พอเป็นกับเรา แม่จะบอกว่าก็ทำงานแล้วหนิ คือเราไม่ได้น้อยใจที่แม่ไม่ให้นะคะ แต่เราน้อยใจที่แม่เลือกปฏิบัติกับเราแบบนี้ เราเป็นแค่เด็กอายุ18เองด้วยซ้ำ ถ้าแม่เลือกที่จะไม่ให้ใครเลย เราเข้าใจค่ะ มันก็แอบน้อยใจอยู่ เราจะถูกแม่มองว่าเป็นลูกรักก็ตอนทำงานบ้านเท่านั้นค่ะ ส่วนมัน หนูคิดว่าชีวิตนี้คงไม่เคยกับฟองน้ำล้างจานเลยด้วยซ้ำ หนูไม่ชอบแบบนี้เลยค่ะ ผิดไหมค่ะ ที่จะน้อยใจ