เรากับแฟนคบกันมา14ปีแล้ว ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ไม่เคยมีนอกใจกันเลย ไม่เคยทะเลาะกันรุนแรง อย่างมากก็แค่งอนๆกัน ซึ่งส่วนมากเวลาเค้าโกรธเราจะเป็นฝ่ายง้อ คือเราไม่ชอบเวลาที่ตัวเองตกอยู่ในอารมตึงๆ เราเป็นคนโกรธยากแถมหายเร็วอีกต่างหาก ทุกอย่างมันเป็นไปด้วยดีมาโดยตลอด ตั้งใจจะสร้างครอบครัวด้วยกัน เรามีเข้าอยู่ในแผนของชีวิตมาโดยตลอดรวมถึงอนาคตที่วาดไว้ด้วย ตอนนี้เราอายุ 33ปีแล้ว คบกันตั้งแต่สมัยเรียนก่อนหน้านั้นก็เป็นเพื่อนกันมาก่อน ปกติเวลาไปเที่ยวไหนก็จะไปด้วยกัน เพื่อนแทบทุกกลุ่มของเขาคือเรารู้จักหมดไปด้วยได้หมด ส่วนเราโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง ปกติไม่ใช่คนดื่ม แต่เวลาไปสังสรรค์เราจะไปกินกับมากกว่า เราเป็นคนเพื่อนน้อย ครอบครัวก็ไม่ค่อยสนิท สำหรับเราเขาคือที่1 เสมอ แล้วระยะหลังพอมีโควิด เราก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนกัน แล้วงานเราจะที่ต้องไปทำที่ออฟฟิต ก็ต้องมา เวิร์คฟร์อมโฮม มันเลยทำให้เราไม่ได้เจอใครเลย เราอยู่บ้านเดียวกันค่ะ พอเราไม่ได้ออกไปไหน เราอยู่กับตัวเองอยู่กับเขาเราชอบมากนะ มันสงบสำหรับเรามาก แต่ช่วงหลายเดือนหลังมานี้ เค้าเริ่มไม่ค่อยสนใจเรา ถามก็ตอบไม่ถามก็ไม่คุย บางครั้งถาม 3 ครั้งตอบมา1 ครั้ง เรารู้สึกได้เลยว่าเค้าไม่เหมือนเดิม ใจมันเจ็บไปหมด เราเช็คมือถือ หรือโซเชียลก็ไม่เห็นเขามีอาการที่แสดงออกว่านอกใจหรืออะไรเลย ที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีประวัติ จนไม่กี่วันก่อนเราทนไม่ไหว เลยขอคุยว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขาบอกว่า เขาต้องการเวลา เข้าบอกว่าเรารักเขาไม่มากพอ เราไม่ไปไหนมาไปนกับเข้าเราไม่เหมือนเดิม เข้าบอกว่าเราทำให้ความสัมพันเป็นเหมือนเส้นคู่ขนาน เราเหมือนช๊อคไปเลย มันเพราะอะไรกันแน่ ทำไมถึงเดินมาถึงจุดนี้ เราถามใจตัวเองหลายครั้ง เรารักเขานะรักมาก ปกติไม่ใช่คนรักใครง่ายนัก แต่เราก็ดันมารักเขา

เพื่อนๆอย่าด่าเราเลยนะคะ เราสับสนไม่มีใครให้ปรึกษา เราผ่านช่วงชีวิตที่ดีที่สุดมาแล้ว จนถึงตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามาก เหมือนตัวเองกำลังจะถูกเขี่ยทิ้ง ถูกกันออกจากโลกของคนที่เรารัก ไม่รู้จะไปทางไหนต่อเลย

เราควรทำไงดีกับชีวิตจากนี้คะ