สวัสดีครับทุกคน ผมเชื่อว่าทุกคนต้องมีช่วงเวลาดีๆของตัวเองในอดีต และในวันนี้ผมอยากจะมาเล่าให้ทุกคนได้ฟังกันครับ ก่อนอื่นผมต้องขอบอกก่อนเลยว่า ณ ปัจจุบันที่ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้นมานั้นผมกำลังศึกษาอยู่ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ซึ่งอีกไม่กี่เดือนผมก็ต้องสอบแล้วทำให้ผมรู้สึกค่อนข้างที่จะกระวนกระวายใจ และไม่สบายใจ พอมานั่งคิดๆดูแล้วก็รู้สึกได้ถึงความแตกต่างในของช่วง ม.ต้น หรือ ม.4และ5 ผมย้อนเวลากลับไปจริงๆ555 และช่วงเวลาดีๆในอดีตที่ผมอยากจะมาเล่าให้ทุกคนฟังก็คือ
1.นั่งดูอนิเมะ การได้นั่งดูอนิเมะสำหรับผมเป็นอะไรที่เพลินมากๆโดยเฉพาะ One Piece เป็นเรื่องที่ผมชอบมากๆเลย ถึงปัจจุบันผมนะไม่ค่อยได้ติดตามก็เถอะนะ แต่ช่วงเวลาในตอนนั้นมันช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีสุดๆไปเลย ผมจำได้แม่นเลยเมื่อตอน ม.2 หลังจากเลิกเรียนพอกลับถึงบ้านผมก็ดูแต่ One Piece ยิ่งวันหยุดนี่ผมดูทั้งวันเลย มันเป็นอะไรที่สนุกมาก และผมก็ตั้งเป้าหมายไว้ถ้าสอบติดมหาวิทยาลัยเมื่อไหร่ผมก็จะกลับไปตามดดูครับ
2.เพื่อนสนิท ใครๆก็มีเพื่อนทุกคนแหละครับ แต่จะสนิทไหมนี่ก็อีเรื่อง ตัวผมเองมีเพื่อนสนิทไม่ค่อยเยอะสักเท่าไหร่ ถ้านับตั้งแต่อนุบาลก็สนิทจริงๆ แค่ 10 คนกว่าๆ งั้นผมขอเริ่มจากประถมก่อนเลยเพราะอนุบาลผมไม่มีเพื่อนสนิทแต่ผมสามารถเข้ากับคนอื่นได้หมด ช่วงตอนประถมผมก็มีเพื่อนสนิทราวๆ 3-5 คนได้ตอนนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำมากๆ ถึงแม้ตอนนั้นพวกเราจะไม่ค่อยโฟกัสที่เรื่องเรีนสักเท่าไหร่แต่พวกเราก็รักกันมากๆ ถึงทุกวันนี้ทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปเจอเพื่อนใหม่ๆแต่ผมก็ยังคิดถึงพวกเขาเสมอเลย ต่อมาเป็นช่วงมัธยมซึ่งผมขอบอกเลยว่าเพื่อนสนิทตอนมัธยมนั้นค่อนข้างที่จะแตกต่างกับประถมพอสมควรเลย เนื่องเรามีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น มันก็ทำให้มีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้ความผูกพันธ์นั้นแน่นแฟ้ง ช่วงม.ต้นผมมีเพื่อนสนิททั้งหมด 3 คน และเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ คอยช่วยเรื่องเรียน ปัญหาชีวิต และเป็นเพื่อนเล่นเกมที่มันส์มาก พอมาเขียนแล้วก็คิดถึงช่วงเวลานั้นจริงๆเลย5555 มันเป็นอะไรที่ลงตัวมากๆ เรียนคือเรียน เล่นคือเล่น ผมชอบจริงๆนะเพื่อนแบบนี้ ถึงตอนนี้จะต่างคนต่างไปตามฝันจนตอนนี้ผมก็เหลือเพื่อนสนิทจริงก็คนเดียว แต่ชีวิตเรามันก็ต้องเดินต่อไปตามเส้นทางที่ตนเองได้เลือกไว้
3.นี่ก็เป็นข้อสุดท้ายแล้วที่ผมอยากจะเล่าให้ทุกคนได้ฟังกันนะครับ นั้นก็คือเรื่องความรัก เรื่องนี้คงเป็นช่วงเวลาดีๆที่ดีที่สุดในอดีตแล้วของผม เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนม.ต้นวันนั้นเป็นวันที่เปิดเทอมวันแรกตอนนั้นผมก็ยังหาเพื่อนไม่ได้แต่ผมก็สังเกตเห็นเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งตอนนั้นในสายตาผมเขาดูเป็นคนที่สุขุมมาก และดูแมนๆ ดูมีเสน่ห์ดี แต่หลายวันผ่านไปพอผมเริ่มได้รู้จักเพื่อนผู้หญิงคนนี้ผมก็รู้สึกประหลาดใจเพราะเขากลับเป็นผู้หญิงที่นิสัยน่ารักแบบมากๆๆๆๆแบบที่ผมไม่เคยพบเคยเจอนั้นทำให้เขาดูมีเสน่ห์เข้าไปกันใหญ่ในตอนนั้นผมก็เริ่มรู้สึกสนใจในตัวเขา แต่ก็ได้แค่คิดในใจแหละนะ หลายอาทิตย์ผ่านไปเป็นวันที่ชีวิตนี้ผมจะจดจำไปตลอดกาลวันั้นเป็นวันที่ผมทะเลาะกับเพื่อนก่อนกลับบ้าน แล้วด้วยความหงุดหงิดและเครียดผมจึงรีบเดินไปหน้าโรงเรียนเพื่อที่จะขึ้นรถกลับบ้าน ซึ่งระหว่างทางนั้นผมได้เดินผ่านรถบัสที่จอดรอนักเรียนขึ้นอยู่ ตอนนั้นผมได้เดินสวนทางกับผู้หญิงคนนั้น แล้วเขาก็ได้ทำการทักทายผม แต่ตอนนั้นผมเป็นอะไรไม่รู้คือผมรู้ว่าเขาทักผมนะแต่ผมกลับเมินเขาเฉยเลย แล้วเขาก็บอกผมว่าหยิ่งอ่าาา พอผมรู้สึกตัวอีกทีผมก็รีบหันไปขอโทษเขา ในวินาทีที่ผมหันกลับไปผมคิดในใจว่าเขาคงจะโกรธผมแล้วจะไม่ทักทายผมอีก แต่พอผมหันกลับไปสิ่งที่ผมเจออย่างเดียว คือ รอยยิ้มของเขาที่ส่งมาให้ผม ในตอนนั้นเหมือนเวลาได้หยุดไปชั่วขณะ แล้วมีนางฟ้าที่ถือธนูลูกศรหัวใจ ยิงจากเขาเข้ามากลางหัวใจของผม ตั้งแต่วินาที่นั้นผมก็รู้สึกชอบผู้หญิงคนนี้มาตลอด ทุกคำทักทาย ทุกคำพูด ทุกโมเมนต์ที่เราได้อยู่ด้วยกัน มันเป็นช่วงเวลาดีๆที่พิเศษที่ผมไม่รู้ว่าจะไปหาได้จากที่ไปนอีก ทุกครั้งที่ผมเห็นเขาทีไรมันก็เหมือนมีฟิลเตอร์สีชมพูลอยเข้ามาทุกที แต่ที่ผมเล่ามานั้นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว ถึงปัจจุบันเราจะเป็นแค่เพื่อนและก็ไม่เคยเป็นอะไรไปมากกว่านั้น แต่ผมก็มีความสุขจริงๆที่ช่วงเวลาที่ได้อยู่หรือคุยกับเขา มันเป็นช่วงเวลาดีๆในอดีต ที่ดีสุดเลยสำหรับผมและปัจจุบันครับ นี่ก็เป็นเรื่องที่ผมได้นำมาเล่า ถ้าทุกคนมีช่วงเวลาดีๆในอดีตที่อยากเล่า อยากแชร์ ก็สามารถเล่าได้เลยครับ ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ หวังว่าช่วงเวลาที่ทุกคนใช้อ่านเรื่องราวของผมจะเป็นช่วงเวลาดีๆของทุกคนนะครับ❤️
“ช่วงเวลาดีๆในอดีต”
1.นั่งดูอนิเมะ การได้นั่งดูอนิเมะสำหรับผมเป็นอะไรที่เพลินมากๆโดยเฉพาะ One Piece เป็นเรื่องที่ผมชอบมากๆเลย ถึงปัจจุบันผมนะไม่ค่อยได้ติดตามก็เถอะนะ แต่ช่วงเวลาในตอนนั้นมันช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีสุดๆไปเลย ผมจำได้แม่นเลยเมื่อตอน ม.2 หลังจากเลิกเรียนพอกลับถึงบ้านผมก็ดูแต่ One Piece ยิ่งวันหยุดนี่ผมดูทั้งวันเลย มันเป็นอะไรที่สนุกมาก และผมก็ตั้งเป้าหมายไว้ถ้าสอบติดมหาวิทยาลัยเมื่อไหร่ผมก็จะกลับไปตามดดูครับ
2.เพื่อนสนิท ใครๆก็มีเพื่อนทุกคนแหละครับ แต่จะสนิทไหมนี่ก็อีเรื่อง ตัวผมเองมีเพื่อนสนิทไม่ค่อยเยอะสักเท่าไหร่ ถ้านับตั้งแต่อนุบาลก็สนิทจริงๆ แค่ 10 คนกว่าๆ งั้นผมขอเริ่มจากประถมก่อนเลยเพราะอนุบาลผมไม่มีเพื่อนสนิทแต่ผมสามารถเข้ากับคนอื่นได้หมด ช่วงตอนประถมผมก็มีเพื่อนสนิทราวๆ 3-5 คนได้ตอนนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำมากๆ ถึงแม้ตอนนั้นพวกเราจะไม่ค่อยโฟกัสที่เรื่องเรีนสักเท่าไหร่แต่พวกเราก็รักกันมากๆ ถึงทุกวันนี้ทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปเจอเพื่อนใหม่ๆแต่ผมก็ยังคิดถึงพวกเขาเสมอเลย ต่อมาเป็นช่วงมัธยมซึ่งผมขอบอกเลยว่าเพื่อนสนิทตอนมัธยมนั้นค่อนข้างที่จะแตกต่างกับประถมพอสมควรเลย เนื่องเรามีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น มันก็ทำให้มีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้ความผูกพันธ์นั้นแน่นแฟ้ง ช่วงม.ต้นผมมีเพื่อนสนิททั้งหมด 3 คน และเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ คอยช่วยเรื่องเรียน ปัญหาชีวิต และเป็นเพื่อนเล่นเกมที่มันส์มาก พอมาเขียนแล้วก็คิดถึงช่วงเวลานั้นจริงๆเลย5555 มันเป็นอะไรที่ลงตัวมากๆ เรียนคือเรียน เล่นคือเล่น ผมชอบจริงๆนะเพื่อนแบบนี้ ถึงตอนนี้จะต่างคนต่างไปตามฝันจนตอนนี้ผมก็เหลือเพื่อนสนิทจริงก็คนเดียว แต่ชีวิตเรามันก็ต้องเดินต่อไปตามเส้นทางที่ตนเองได้เลือกไว้
3.นี่ก็เป็นข้อสุดท้ายแล้วที่ผมอยากจะเล่าให้ทุกคนได้ฟังกันนะครับ นั้นก็คือเรื่องความรัก เรื่องนี้คงเป็นช่วงเวลาดีๆที่ดีที่สุดในอดีตแล้วของผม เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนม.ต้นวันนั้นเป็นวันที่เปิดเทอมวันแรกตอนนั้นผมก็ยังหาเพื่อนไม่ได้แต่ผมก็สังเกตเห็นเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งตอนนั้นในสายตาผมเขาดูเป็นคนที่สุขุมมาก และดูแมนๆ ดูมีเสน่ห์ดี แต่หลายวันผ่านไปพอผมเริ่มได้รู้จักเพื่อนผู้หญิงคนนี้ผมก็รู้สึกประหลาดใจเพราะเขากลับเป็นผู้หญิงที่นิสัยน่ารักแบบมากๆๆๆๆแบบที่ผมไม่เคยพบเคยเจอนั้นทำให้เขาดูมีเสน่ห์เข้าไปกันใหญ่ในตอนนั้นผมก็เริ่มรู้สึกสนใจในตัวเขา แต่ก็ได้แค่คิดในใจแหละนะ หลายอาทิตย์ผ่านไปเป็นวันที่ชีวิตนี้ผมจะจดจำไปตลอดกาลวันั้นเป็นวันที่ผมทะเลาะกับเพื่อนก่อนกลับบ้าน แล้วด้วยความหงุดหงิดและเครียดผมจึงรีบเดินไปหน้าโรงเรียนเพื่อที่จะขึ้นรถกลับบ้าน ซึ่งระหว่างทางนั้นผมได้เดินผ่านรถบัสที่จอดรอนักเรียนขึ้นอยู่ ตอนนั้นผมได้เดินสวนทางกับผู้หญิงคนนั้น แล้วเขาก็ได้ทำการทักทายผม แต่ตอนนั้นผมเป็นอะไรไม่รู้คือผมรู้ว่าเขาทักผมนะแต่ผมกลับเมินเขาเฉยเลย แล้วเขาก็บอกผมว่าหยิ่งอ่าาา พอผมรู้สึกตัวอีกทีผมก็รีบหันไปขอโทษเขา ในวินาทีที่ผมหันกลับไปผมคิดในใจว่าเขาคงจะโกรธผมแล้วจะไม่ทักทายผมอีก แต่พอผมหันกลับไปสิ่งที่ผมเจออย่างเดียว คือ รอยยิ้มของเขาที่ส่งมาให้ผม ในตอนนั้นเหมือนเวลาได้หยุดไปชั่วขณะ แล้วมีนางฟ้าที่ถือธนูลูกศรหัวใจ ยิงจากเขาเข้ามากลางหัวใจของผม ตั้งแต่วินาที่นั้นผมก็รู้สึกชอบผู้หญิงคนนี้มาตลอด ทุกคำทักทาย ทุกคำพูด ทุกโมเมนต์ที่เราได้อยู่ด้วยกัน มันเป็นช่วงเวลาดีๆที่พิเศษที่ผมไม่รู้ว่าจะไปหาได้จากที่ไปนอีก ทุกครั้งที่ผมเห็นเขาทีไรมันก็เหมือนมีฟิลเตอร์สีชมพูลอยเข้ามาทุกที แต่ที่ผมเล่ามานั้นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว ถึงปัจจุบันเราจะเป็นแค่เพื่อนและก็ไม่เคยเป็นอะไรไปมากกว่านั้น แต่ผมก็มีความสุขจริงๆที่ช่วงเวลาที่ได้อยู่หรือคุยกับเขา มันเป็นช่วงเวลาดีๆในอดีต ที่ดีสุดเลยสำหรับผมและปัจจุบันครับ นี่ก็เป็นเรื่องที่ผมได้นำมาเล่า ถ้าทุกคนมีช่วงเวลาดีๆในอดีตที่อยากเล่า อยากแชร์ ก็สามารถเล่าได้เลยครับ ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ หวังว่าช่วงเวลาที่ทุกคนใช้อ่านเรื่องราวของผมจะเป็นช่วงเวลาดีๆของทุกคนนะครับ❤️