ขอเท้าความก่อนเลยนะครับตอนนี้ผมเรียนอยู่ชั้นม.6 (dek68) ผมเป็นคนหนึ่งที่ทั้งชีวิตไม่เคยมีความรักแบบโรแมนติกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกที่ตัวเองมีให้กับคนอื่นเรียกว่าเป็นความรักหรือเปล่า หรือเป็นแค่ความรู้สึกดีที่ได้รู้จักและอยากมีเพื่อนคุยให้คลายความกังวลใจให้กันและกันเพียงแค่นั้น พอความรู้สึกมันไม่ชัดเจนด้วยความย้ำคิดย้ำทำของผมจึงไม่กล้าที่จะตัดสินใจ เพราะตัวผมที่ไม่มีภูมิคุ้มกันความผิดหวังก็เลยไม่กล้าที่จะหวังด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่กล้าทำคือค่อย ๆ ถอยห่างออกมาและกลับไปยังจุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง อีกครั้งหนึ่งที่ผมเริ่มคิดทบทวนกับตัวเองว่าความรักมันคืออะไรกันแน่

     พอผมเริ่มใช้ความคิดลองมองดูสิ่งต่าง ๆ ที่คอยเกิดขึ้นกับตัวผมอย่างค่อยเป็นค่อยไป ก็รู้ได้เลยว่าตัวผมขาดแรงจูงใจที่เรียกว่าความรักมากแค่ไหน วันนี้ที่โรงเรียนคุณหมอที่มาตรวจร่างกายประจำปีเขาถามกับผมว่าจบไปจะไปเรียนต่อคณะอะไร ผมตอบไปผมอยากเรียนเทคนิคการแพทย์ เพราะชอบห้องแล็ป เขาตอบกลับผมว่าเทคนิคการแพทย์เงินเดือนมันน้อยนะ (เริ่มต้น 20,000 บาท) โอกาศเติบโตก็น้อยถ้าอยากทำอะไรที่เกี่ยวกับห้องแล็ปเรียนหมอหรือพยาบาลดีกว่าโอกาศเติบโตก็มากกว่าเงินเดือนเริ่มต้นก็มากกว่า ผมได้ยินก็รู้สึกเสียใจนิดหน่อยครับแต่ที่น่าแปลกก็คือมันมีแค่ความรู้สึกเสียใจไม่มีความรู้สึกที่แน่วแน่ในการผลักดันตัวเองไปยังจุดที่ผมเคยฝันมาตลอด 3 ปี เสียเท่าไร เหมือนความรักตลอดมามันกลายเป็นความลังเลเพราะได้ยินคำพูดจากคุณหมอที่ผมเคารพในถานะบุคลากรทางการแพทย์ที่น่ายกย่อง ความรักที่ผมคิดมาตลอด 3 ปีมันเรียกว่ารักหรือแค่ไม่รู้ว่าจะรักอะไรก็เลยรักไปแบบไร้ภูมิคุ้มกันกันแน่ครับ

     นอกจากเรื่องนี้ก็ยังมีเรื่องอื่น ๆ ที่ทำให้ผมตระหนักว่าตนไม่ได้มีความรักเสียเท่าไหร่ก็คืเวลาที่ผมเริ่มตัดสินใจที่จะลองรักใครก็ไม่กล้าเริ่มต้นกับเขา เพราะความกลัวหลาย ๆ อย่างครับ ด้วยความที่ตัวผมเกิดในครอบครัวมุสลิมแต่โดยส่วนตัวแล้วผมชอบทั้งผู้ชายและผู้หญิง การเริ่มต้นกับใครสักเมื่อคำนึงถึงครอบครัวแล้วมันรู้สึกยากที่จะยอมรับตัวเองครับ บางครั้งผมก็รู้สึกอึดอัดที่พ่อแม่ถามเรื่องแฟนหรืออนาคตภรรยา การจะบอกไปตรง ๆ ว่าผมน้ันอาจจะไม่ได้พาภรรยากลับมาพบพ่อกับแม่มันก็เป็นไปได้ยากมากเลยครับ แม้พวกท่านจะใจดีแต่ก็อาจยอมรับไม่ได้ด้วยเรื่องของศาสนา จนบางทีผมเลิกฝันถึงความรักโรแมนติกแต่จะหันมาทำตามฝันก็ไม่อาจทำได้เพราะตัวผมยังเกิดความลังเลอยู่เลยครับ

     ผมอยากทราบครับว่าความรักที่ช่วยผลักดันทุกคนให้ก้าวไปข้างหน้าไม่เสียดายหรือเสียใจกับการลงใจรักไปหมดใจมันเป็นอย่างไรครับ สำหรับผมไม่รักใครหรือไม่มีใครรักก็ไม่เป็นอะไรครับแต่อย่างน้อยขอแค่มีสิ่งที่ต้องรักเพื่อให้ใช้ชีวิตได้อย่างมีความหมายกับความหมายที่จะช่วยให้เข้าใจมันมากขึ้นคงจะเป็นประโยชน์ไม่น้อยเลยครับ ขอบคุณคับ☺️