เมื่อตอนประมาณ ป. 3 เราเคยชอบคนคนนึงเราชอบเขามาโดยตลอด เราชอบไปเล่นกับเขาชอบไปจี้เอวเขาแต่อยู่วันนึงเค้าก็โดนย้ายที่นั่งไปนั่งหลังห้องจากนั้นเราก็ไม่ ค่อยได้คุยกัน แต่เราก็ไม่เคยบอกเค้า ว่าชอบเค้าเลยจนกระทั่งเราขึ้นมอสามจู่จู่เค้าก็ทักมาถามว่าจำกันได้ไหมจากนั้นก็คุยกันตลอด มีการนัดเจอกันหลายครั้งถึงจะอยู่ไกลกันแต่ก็มาเจอกันบ่อยการกระทำของเขาแสดงออกชัดเจนมากว่าเค้ามีใจให้เราเค้าเป็นคนไม่เคยมีความรักมาก่อนเลยค่ะแต่เรามีประสบการณ์เรื่องเรื่องความรักเราก็เลยมองเขาออกจากการกระทำบางอย่างของเขาว่าเขามีใจให้เราเขาทั้งซื้อตุ๊กตาให้ตั้งสี่ตัวทั้งทั้งที่รู้ว่ากอดตุ๊กตาอยู่แค่ตัวเดียวแต่เมื่อ คุยกันได้เข้าเดือนที่สามก็เริ่มมีอาถรรพ์สามเดือนเค้าเริ่มคุยน้อยลงเพราะว่าเป็นช่วงเปิดเทอมพอดีเค้าเรียนหนักมากและต้องเตรียมตัวสอบสอวอนอทำให้เราไม่ค่อยได้คุยกันแต่แชทก็หนักขวามากๆเราพยายามทักไปเยอะเยอะแต่เค้าก็ตอบสั้นมากๆเรานึกว่าเค้าคงไม่ว่างอ่านหนังสืออยู่ไม่มีเวลานั่นก็จริง แต่เค้าก็ยังลง stories ไปกินนู่นไปกินนี่กับเพื่อนเราก็เข้าใจได้เค้าเป็นคนชอบกินค่ะแต่ก็น้อยใจ มีเวลาไปกินนู่นกินนี่มีเวลาไปเดินเล่นแต่ทำไมไม่ทักมาหาเราบ้างเราก็เกิดอาการหัวใจจนไม่ได้ทักหาเค้าและเขาก็ไม่ทักมาหาเรากลายเป็นว่าตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยเป็นเวลาหนึ่งเดือนเราเศร้าเคว้งใจหายมากค่ะเพราะเราคาดหวังกับคนคนนี้ว่าเค้าวนกลับมาหาเราอีกครั้งนึงแล้วแสดงว่ามันเป็นพรหมลิขิต เราคิดว่าเค้าอาจจะเป็นเนื้อคู่ของเราจริงๆก็ได้เราวาดฝันอนาคตกับเขาไว้หลายอย่างมากแต่พอมาเป็นแบบนี้พอเลยค่ะเราเศร้ามากเราเลยลองลงรูปที่เราร้องไห้เพราะเขาแต่เค้าก็ดีเอ็มมาเลยไม่ทักมาถามเลยว่าเป็นอะไรหรือเปล่าแต่มาดู stories เราตลอดนั่นทำให้เราเศร้ากว่าเดิม เราอยากถามทุกคนว่าเราควรทำยังไงต่อดีคะที่ผ่านมามันดีตลอดเลยดีมากๆเลยแต่จู่จู่เค้าก็หายไปเองเราอยากให้เค้าทักเรามาเองมากกว่าเราทักไปหาเขาประโยคสุดท้ายที่เค้าคุยกับเรามันก็ดูเย็นชามากๆหรือเค้าหมดรักเราแล้วจริงๆคะเราควรทำยังไงดีเราเคว้งสับสนร้องไห้มาหลายวันแล้วช่วยด้วยนะคะขอบคุณที่ฟังจนจบ