คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง รู้จักกันไม่กี่ปี มีงานอะไรก็เราเลือกที่จะทำกับเขา ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตามประสาเพื่อนสาว เป็นห่วงเป็นใยกัน เราสนิทกันในระดับหนึ่ง เรามีเรื่องมีปัญหา หรือมีความสุขเราก็อยากจะบอกเขา พอหลังเรียนจบเราต่างแยกย้ายกันแต่เรายังติดต่อกันเหมือนเดิมเรายังโทรหาเค้าทุกวันนานเข้าอาจจะมีหายบ้างอาทิตย์ละครั้งบ้าง แต่พอมาวันนี้เราตัดสิ้นใจบอกชอบเขา ตอนนั้นเราคิดว่าถ้าผชพวกนั้นดูแลเพื่อนเราไม่ดีเราขอดูแลเอง แต่ความสัมพันธ์มันก็เริ่มห่างออกไปช่วงแรกที่เราบอกเค้าไม่ปฏิเสธเราแต่เค้าเลือกที่จะเงียบอ่านแล้วไม่ตอบจนหลายเดือนผ่านไปเราก็ทักหาเค้าปกติปกติผ่านสตอรี่ บอกไปว่า"คิดถึง" เค้าถึงตอบเราอีกครั้งแต่เป็นการตอบกลับแบบทั่วไป ว่า "คิดถึงเหมือนกัน" เป็นเพียงข้อความสั้นๆที่เรารู้สึกว่าเรายังมีเขาอยู่ เขายังไม่ได้โกรธหรือเกลียดเราไปเลย อย่างน้อยๆเขายังคิดถึงเพื่อนคนนี้
จนถึงวันนึงเค้าทักมาบอกเราว่ากำลังจะแต่งงาน ความรู้สึกตอนนั้น มันแทบบ้าไปเลย เราร้องไห้ เสียใจเหมือนตอนเราอกหักเลย แต่กลับน้อยกว่าตอนเราอกหักจากผชที่เราเคยคบ เราเห็นภาพเค้าตลอด ภาพตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ภาพตอนเราเข้าไปปลุกเขาไปกินข้าว ตอนเรายิ้มหัวเราะด้วยกัน มันติดอยู่แบบนี้มาหลายเดือนแล้ว จนตอนนี้เราแทบจะสับสนเราชอบเพื่อนหรือเราแค่หวงมัน
เรารู้สึกเหมือนอกหักตอนเพื่อนบอกว่าจะแต่งงาน เราชอบเพื่อนจริงๆใช่มั้ย
จนถึงวันนึงเค้าทักมาบอกเราว่ากำลังจะแต่งงาน ความรู้สึกตอนนั้น มันแทบบ้าไปเลย เราร้องไห้ เสียใจเหมือนตอนเราอกหักเลย แต่กลับน้อยกว่าตอนเราอกหักจากผชที่เราเคยคบ เราเห็นภาพเค้าตลอด ภาพตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ภาพตอนเราเข้าไปปลุกเขาไปกินข้าว ตอนเรายิ้มหัวเราะด้วยกัน มันติดอยู่แบบนี้มาหลายเดือนแล้ว จนตอนนี้เราแทบจะสับสนเราชอบเพื่อนหรือเราแค่หวงมัน