คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราขึ้นม.4แล้วโทรศัพท์ใหม่แล้วเราเคยขอแม่ไปแล้วหลายรอบมากแต่แม่ไม่เคยให้เลยแต่ช่วงนั้นเรายอมแม่เพราะเรารักแม่มากแต่ตอนนี้เราขึ้นม.4มาครูให้ใช้ไลน์ในการสื่อสารแล้วโทรศัพท์เครื่องเก่าเราพื้นที่มันก็เต็มโหลดไม่ได้แล้วรอบนี้เราจำเป็นมากๆๆแต่แม่เรากลับเรื่องที่จะเข้าข้างป้าเราว่าให้ไปดูร้านที่บอกว่าดาวเท่าไหร่ไม่รู้แต่ผ่อน200มั้งเห็นแม่บอกมาแต่เราว่าไอโฟนมันไม่หน้าผ่อน200เราเลยไปหาร้านที่ดีเราคุยกะพี่แล้วดาว5050ผ่อน1900แถมใกล้บ้านด้วยเป็นร้านที่คนรีวิวเยอะด้วยแต่แม่กลับว่าเราแต่เราจำเป๋นจริงๆๆที่ต้องได้โทรศัพท์ใหม่แต่ก่อนเราไม่เคยขอแล้วเป็นแบบนี้เพราะตอนนั้นมันยังใช้ได้แต่ตอนนี้ใช่ไม่ได้แล้วแม่เราฟังป้าเรามากกว่าลูกตัวเองทั้งๆๆที่เคยโดนลูกของฟังป้าด่าแต่แม่ก็ให้อภัยป้าคนนี้ตลอดแม่ฟังแหละรักป้าคนนี้จนไม่สนใจความรู้สึกลูกตัวเองให้ป้าเขาด่าลูดตัวเองแล้วตัวเองก็บอกว่าปล่อยเขาไปเราอดทนมาตั้งแต่เล็กจนโตเรารักแม่มากแต่ตอนนี้เราเหมือนไม่อยสกมีแม่เลยเพราะแม่เขาช่วยป้ามากกว่าลูกที่ตัวเองคลอดมาเขาไม่เคยภูมิใจเลยที่มีเราเป็นลูกเขาว่าเรากับพี่สารพัดเรากลับพี่ไม่เคยโกรธไม่เคยเกียดแม่เลยแต่แม่เราฟังป้าเราเกินไปเวลาเขามีเงินเขาไม่เคยช่วยเราถึงช่วยก็ช่วยนิดเดียวส่วนแม่เราช่วยทั้งเขาแหละลูกเขาเราห้ามก็ไม่ฟังลูกเขาไม่เคยคืนเงินแม่เราเลยก่อนหน้านี้พูดให้แม่เรารู้สึกผิดแล้วจะมาขอเงินว่าให้เราว่าเรานิสัยไม่ดีถ้าเขาดีมาเราก็ดีกลับเขาเป็นป้าที่เวลาเมาล่ะชอบพูดไปทั้วเขาค่อยชักจูงแม่เราให้เราดูแย่อดทนมาตลอดจนครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนเลย