แฟนผมเป็นพี่คนโตมีน้องอายุ 8-9 ขวบ เป็นโรคโลหิตจางแถมทางพ่อแม่ก็ทำแต่งานทุกๆอย่างในบ้านทุกๆคนก็โยนมาที่เขาหมดไม่ว่าจะเรื่องโรงเรียนน้องเวลาน้องป่วย ทางแม่ก็สั่งเอาๆ อย่างงี้อย่างนู้นบ้าง ยกตัวอย่างนะคั้บทางโรงเรียนน้องมีงานโรงเรียก็ต้องเตรียมดอกไม้แฟนผมก็บอกแม่ซื้อดอกไม้ให้น้องด้วยซักพักก็โทรมาใช้แฟนผมให้หาแถวบ้าน ทำกับข้าวให้น้องล้างจานกรองน้ำ วันไหนไม่ทำก็จะบ่นแฟนผมทุกอย่างๆคับแฟนผมทำผมไม่ได้พูดเกินจริงเลยไม่แม้แต่ถึงครึ่งขิงความจริงด้วยซ้ำ น้องก็ต้องให้แฟนผมอาบน้ำให้เพราะกลัวทางน้องอาบไม่สอาด น้องก็ดื้อไม่ค่อยจะรู้ตัวเอง พอป่วยขึ้นมาอฟนผมก็ทำทุกอย่างให้ ซึ่งบางทีผมก็รู้นะคับว่าทางคครอบครัวเขาผมไม่ควรยุ่ง แต่แฟนผมก็เหนื่อยนะบายกับผมอยู่บ่อยๆ ยอมรับนะคับบางทีผมน้อยใจเวลาของแฟน รู้สึกแย่ๆกับน้องเขานิดหน่อย ผมอยากจะขอคำอะไรก็ได้คับไม่ว่าจะเป็นควรให้กำลังใจแฟนยังไงหรือควรทำยังไงแต่แฟนผมก็พูดจนเหนื่อยแล้วนะคับผมก็คิดไม่ออกจริงๆ ต้องทนอยู่แบบนี้ใช่มั้ยคับ