สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนเลยว่าเรากับแฟนทั้งคู่ก็ยังเรียนๆอยู่ เค้าอายุเท่าเราค่ะแต่เรียนสูงกว่าเราปีนึง ปกติเราจะอยูาด้วยกันก่อนเข้าเรียน เเล้วก็หลังเลิกเรียน เราก็เป็นแค่เด็กคนนึงเเล้วก็มีแฟนใช้ชีวิตแบบเด็กปกติทั่วไปนี่แหละค่ะ
     จนกระทั่งเรารู้ว่าบ้านล้มละลาย ปัญหาหนี้สิน ครอบครัวโดนโกง แม่ต้องย้ายหนีเจ้าหนี้ปล่อยเรากับน้องชายและยายไว้ที่นี่ หลังจากนั้นมาเราก็ทะเลาะกับครอบครัวถี่เรื่อยๆค่ะ เราต้องดูแลน้อง ดูแลบ้าน ทำธุระทุกอย่างแทนที่แม่เคยทำเหมือนเป็นผู้ปกครองน้องคนนึงไปเลย บางวันกลับบ้านมาก็ได้รู้ว่ามีแก๊งหนี้นอกระบบมาตามถึงหน้าบ้าน ขู่ใส่ยายเรา ยายเราก็ไม่รู้เรื่องด้วยอะนะคะ คนแก่ก็ยู่บ้านคนเดียวเราก็เลยกลัวว่าจะมีเรื่องไม่ดี
     หลังจากนั้นเราก็รีบกลับบ้านค่ะ เลิกเรียนกลับบ้านเลยเพราะกลัวจะโดนดักกลางทาง กลายเป็นว่าแฟนของเราก็งอแงแบบเห้อไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกและ อะไรแบบนี้ แล้วเราก็อธิบายว่าเออเราต้องกลับนะเราจำเป็น เค้าก็เข้าใจแต่เค้าก็นอยอะค่ะ มันเป็นประมาณนี้บ่อยๆจนเราเริ่มรำคาญ
     บางครั้งเราเครียดเรื่องเงินๆทองๆมาเจอเค้าบ่นเครียดเรื่องอะไรเล็กๆน้อยๆเช่นเครียดเพราะจะได้เจอแฟนน้อยลง อะไรแบบนี้ฟังเเล้วรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ เหนื่อยมาทั้งวันเจองี้ไปแทบจะท้อ 
     ทุกครั้งเลยค่ะที่เราบอกว่าเออวันนี้เราต้องไปทำธุระที่นู้นที่นี่นะ อยู่ด้วยไม่ได้นะ เค้าก็จะอืมๆประชดๆ แล้วก็เงียบเเล้วก็นอยใส่เรา บางมีเราก็หงุดหงิดในใจเหมือนกันนะคะ ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่มันคือยังไงในมุมมองภายนอก 
     เราไม่รู้จะเอายังไงกับเค้าดีเลยค่ะ อยากเลิกก็ไม่รู้จะบอกเหตุผลอะไรให้เค้าเข้าใจ เพราะตอนนี้โลกของเค้ากับเรามันต่างกันมากค่ะ ในขณะที่เค้าเรียนๆแล้วก็ขอเงินแม่ใช้เราต้องวิ่งทำงานไปด้วยเลี้ยงน้องไปด้วย เราเหนื่อย สิ่งที่เราพอจะทิ้งได้ก็มีแค่เค้า