ตอนนี้เราอยู ม.3 เรารู้สึกว่าตั้งแต่เปิดเทอมมา เราไม่เป็นตัวเองเลยสักนิด เราต้องพยายามทำตามเพื่อนเพื่อที่จะไม่ไห้เทลาะกัน เราและเพื่อนคนละเทสกัน เราคิดมาหลายวันแล้วว่าถ้าเราไม่ทำแบบนั้นเพื่อนที่เราสนิทด้วยก็จะไม่คุยหรือเล่นสนิทแบบเมื่อก่อน เลยต้องทำตาม ซึ่งเราเป็นคนนึงที่เพื่อนนึกถึงคนสุดท้ายตลอด ไปไหนไม่เคยรอ แล้วพอเวลาพวกเขาช้า เรารอตลอดเพื่อที่จะไม่ให้แบบว่าน้อยใจ แล้วเค้าไม่คิดหรอเออว่าแบบเราจะไม่น้อยใจบ้าง เครียดดดสุดคือ มีเพื่อนคนนึงที่เราเคยสนิทมาเมื่อก่อน แล้วก็ห่างหายกัน เหมือนเทลาะกันอ่ะค่ะ แล้วเราก็วนลุป กลับมาเล่นด้วยกันอีกรอบ แต่เขาไม่เหมือนเดิมคือ เวลาคนอื่นทำอะไรที่แบบตลกหรือทำท่าทางอะไรแบบนี้เพื่อนจะตลก แต่กับเราเพื่อนไม่ทำท่าทางเลยสักนิด เวลาเราไม่ไปเรียนเพื่อนก้ไม่เคยถามหา แต่พอเพื่อนอีกคนนึงเขากับถามหาทุกวัน คือเครียดดดสุด เราพอดีไหมมม เราร้องไห้เพราะเวลาเห็นพวกเขาคุยกันถูกคอมากกดด