คือตั้งแต่เด็กๆจำได้เลยที่เป็นครั้งแรกไปเตะบอลประมาณ ม.1 เริ่มเจ็บเข่าเดินไม่ได้ไปหลายวัน พอขึนมาหน่อย ม.3 ก็ประสาทหูเสื่อม เนื่องจากได้ยินเสียงดังบ่อยๆ บวกกับใส่หูฟัง ม.4 ก็คือตาอักเสบ แพ้ง่าย แต่ก็อยูกับมันมาตลอดจนคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้วชีวิตนี้ เจอแต่อะไรแบบนี้แล้วของพวกนี้มันเป็นไม่หายเลย จนมาขึ้นมหาลัย ปี 1 ก็มีอาการหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดกับเรา มันคือโรคที่รักษาไม่หายเลย แล้วเราแค่สงสัย เราก็ใช้ชีวิตแบบเด็กปกติทัวไปเล่นกีฬา ออกกำลังกาย อ่านหนังสือเล่นเกมเรียน ทำงาน แต่ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับเรา ทุกวันนี้ก็คือทรมานจนคิดว่ามีคนทำของใส่ป่าววะ ทำไมมันหนักมันเป็นอะไรขนาดนั้น แต่ก็สู้ก็อยู่กับมันเรื่อยมา ทุกวันนี้รู้สึกใช้ชีวิตจำกัด เล่นมือถือก็ได้ไม่นาน อยู่ที่เสียงดังไม่ได้นั่งหลังงอนั่งนานไม่ได้ จะเก็บของก็คือแบบ 

ต้องนั่งลงไปเก็บ พอนั่งก็เจ็บเข่าอีก พยายามปรับตัวกับชีวิตแบบนี้แล้วนะ แต่นี่ก็จะเรียนจบแล้วมันกงวล จบมาจะทำได้ไหม ทั้งๆทีเราก็มีประสปการณ์การทำงานมาก่อนตอนเรียน แต่พอคิดถึงโรคต่างๆของตัวเองแล้วมันเหนื่อยจัง อายุก็พึ่งไม่เท่าไหร่ ตอนนี้ 21 ไม่รู้ว่าปีข้างหน้าต่อไปจะต้องเสียร่างกายส่วนไหนไปอีก ปัจจุบันคือเริ่มปวดหัวจากการแค่นอนโง่ๆนอนเฉยๆยังปวด ไม่รู้จะต้องเป็นไปตลอดไหม 

โดนของหรือเปล่าวะ