เราคุยกับผู้ชายคนนึงแบบไม่ได้เจอกันแต่คุยกันในฐานะแฟนประมาณสองปีกว่า
จนวันนึงนัดเจอกันประมาณว่าไปกินข้าวเดินเล่นห้างแล้วเค้าก็มาส่ง
ตอนกินข้าวก็เทคแคร์ตักอาหารให้อย่างดี ไม่ได้ทานอาหารหรูอะไรมากในห้างธรรมดา
ระหว่างเดินเล่นในห้างก็มีโอบกอดบ้าง นิดหน่อย
พอตอนที่เค้า ขับรถมาส่งเราก็ร้องเพลงให้ฟังชวนคุยตลอดทางแบบไม่ให้เหงา
พอเราจะลงจากรถเค้าก็ขอกอด เราก็เลยกอดกับเขาอยู่พักนึงซึ่งเค้ากอดนานมากไม่ปล่อย
พอเราเห็นว่านานแล้วเราก็เลยผละออกมา และก็ลงจากรถและบ๊ายบายเค้า
เรา ส่งข้อความบอก เค้าให้ขับรถดีดี และบอกว่ามีความสุขที่ได้เจอกัน เค้าก็กู๊ดไนท์เราบอกว่าถึงบ้านแล้ว
เพราะเราทั้งคู่ชอบกันและบอกรักกันมานานถึงสองปีแล้ว แต่ก็มีบ้างที่คบรักรักเลิกเลิกงอนกันแล้วก็เลิกคุยกันไปบ่อยครั้ง
แต่สุดท้ายเราก็กลับมาบอกรักกันทุกครั้งเรียกว่าเกินเจ็ดรอบในรอบสองปี
เพราะว่าเรากับเขาอยู่ไกลกันมาก จึงมีความไม่ไม่ค่อยเข้าใจบางครั้งเราก็ไม่ไว้ใจเขา
เราจึงบอกเลิกไปหลายหน แต่ครั้งนี้เมื่อตัดสินใจพบกันเราก็คิดว่าจะได้เจอกันอีกในวันต่อไปเพราะว่าเป็นวันหยุดของทั้งเขาและเรา
แต่ปรากฏว่า วันรุ่งขึ้นเค้าไม่ติดต่อเราเราชวนเค้าออกไปเที่ยวเค้าไม่สื่อสารอะไรกับเราอีกหลังจากนั้น
เราไม่ได้มีประสบการณ์ในการเดทกับผู้ชายเรียกว่าเป็นครั้งแรกก็ได้
ในเมื่อเค้าไม่ติดต่อเราอีกแต่ก็ไม่ได้ลบและไม่ได้บล็อคเราเราจึงอยากรู้มากว่า
ผู้ชายเค้าคิดอะไรทำไมผู้ชายเค้าคิดอะไรทำไมเค้าถึงเลิกกับเราเค้าถึงเลิกกับเรา เพราะว่าเดทแรกก็ปกติมาก
และเราก็มั่นใจเรื่องรูปร่างหน้าตา โดยเฉพาะเรากับเขารู้จักกันมาสองปีกว่าแล้วไม่ใช่เพิ่งทำโดยเฉพาะเรากับเขารู้จักกันมาสองปีกว่าแล้วไม่ใช่เพิ่งทำความรู้จัก

มุมมองของผู้ชายมีเหตุผลอะไรบ้างหรอคะที่จะไม่ไปต่อกับผู้หญิงที่บอกรักมาตลอดสองปี
ช่วยแชร์ไอเดียหน่อยนะคะว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง ขอบคุณค่ะ