ผมมีญาติที่เคารพรักเพราะเค้าใจดีกับผมตั้งแต่เด็กมาก แต่พอโตมาก็ได้เจอกันบ้างครั้งคราว ช่วงที่เริ่มโตก็ได้เข้าใจอะไรมากขึ้นญาติคนนี้เคยยืมเงินคนแล้วไม่มีจ่ายแล้วหนีข้ามจังหวัดเลย(ปัจจุบันเค้าอยู่จังหวัดเดียวกับผมและขายลูกชิ้นชาบูแถวบ้านผม) วันนั้นเค้าทักมาเริ่มด้วยถามถึงเกรดเฉลี่ยของผมก็คุยกันนิดนึงจนเหมือนจะจบบทสนทนา น้อง....น้าขอยืมเงิน500ช่วงนี้น้าเดือดร้อน ผมจึงปฏิเสธเท่าที่จะทำให้จนเค้าเริ่มถอยแล้วบอกว่า"อย่าบอกแม่นะน้ายืมแม่มายังไม่คืน"ผมตอบokไปแต่ใจผมรู้สึกแย่มากคนที่เราเคารพรักแต่เด็กมาขอยืมเงินซึ่งผมเชื่อ100%ว่าเค้าไม่คืนเงินผมแน่ๆอีกเพราะแม่ผมเค้ายังไม่คืนเลย ทุกคนคิดว่าผมคิดถูกมั้ยครับที่ไม่ให้ยืมหรือรู้สึกแย่ ทุกวันนี้ผมพยายามเลี่ยงเจอแต่ถ้าเจอจริงๆก็ไม่ได้รู้สึกอะไรคุยได้ปกติ