สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้เเรกของผมผมอยากมาเเชร์ประสบการความรักวัยเรียนของผมบ้าง ใครมีความคิดเห็นอะไรรึอยากเเนะนำอะไรก็เเนะนำได้นะครับ  เรื่องมันเริ่มจากที่ผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งครับเธอสวยตัวเล็กๆขนาดพอดีๆเธอเป็นคนเงียบๆเเต่เรียนเก่งมากครับครั้งเเรกที่เจอเธอผมก็ชื่นชมเฉยๆประมาณปลื้มอะครับอ่าเธอสวยดีอะไรเเบบนี้ด้วยความที่ตอนนั่นเราก็มีคนคุยอยู่เเล้วตามประสาวัยรุ่นอะเนาะ ก็ไม่ได้อะไรมากก็เเค่สกิดให้เพื่อนดูด้วย หลังจากวันนั้นผมรู้สึกเห็นเขาบ่อยมากขึ้นครับเห็นอยู่ตลอด จนมาถึงตอนที่ผมเลิกคุยกับคนคุยคนปัจจุบันนะตอนนั้นผมก็ไม่ได้อะไรมากก็เหงาๆนิดหน่อยด้วยความที่เจอเขาบ่อยอะครับผมก็เออชมอยู่กับตัวเองทุกครั้งเธอสวย ผมเห็นเธอบ่อยจนกระทั่งเวลาผ่านไปผมก็เริ่มรู้ใจตัวเองเเล้วว่าเออชอบเขาเข้าเเล้วเเน่ๆจากเจอหน้าากันปกติก็เริ่มเขินเขาพยายามมองหาเขาอยู่ตลอด จนผมทนไม่ได้ผมจึงถามเรื่องเขากับคนรู้จักของผมบังเอิญคนรู้จักของผมก็รู้จักกับเขา คนรุ้จักของผมก็บอกชื่อเขาลักษณะนิสัยอะไรทั่วๆไปอะครับ ผมก็อืมม ก็ได้ขอเฟสเขาจากคนรู้จักผมม เวลาก็ผ่านไปจนใกล้จะปิดเทมอภาคเรียนเเรกครับ ในช่วงใกล้นั้นผมที่ชอบเขามานานมากๆรุ่นพี่ของผมก็เริ่มจับจุดได้บังเอิญอีกรอบนึงคือรุ่นพี่ของผมเขารู้จักกันเป็นอย่างดีกับเธอคนนั้นครับทีนี้เเหละครัขบันเทิงเลย เขาก็เริ่มพยายามช่วยผมโดนการไปบอกเขาว่าผมชอบเขาข่วก็กระจายไปทั่วอะครับก็เริ่มมีคนเเซวเขากับผมหนักขึ้นๆทุกวันจนเวลาผ่านไปจนปิดเทมอครับพอเปิดเทมอมาเป็น งานกิจกรรมเเข่งศิปัตกรรมครับ ในช่วงใกล้ๆนั้นเเหละเปิดเทอมใหม่ๆเราสองคนเริ่มเห็นหน้ากันบ่อยขึ้นเริ่มมีการเเซวที่หนักขึ้นจนผมทนไม่ไหวเพราะว่ากลัวเขาอึดอัดครับ ผมก็เลยทักไปคุยกับเขาขอโทษเขาจนเราสองคนได้คุยกันเขาก็รู้ผมชอบเขาเพราะผมก็สารภาพไปตรงๅเราคุยกันเยอะมากในช่วงเเรกๆเรียกได้ว่าเลิกเรียนมาคุยกันตั่งเเต่เลิกจนถึงตี1ตีสองบางทีผมก็หลับก่อน เป็นอยู่อย่างงี้ประมาณ2เดือน เขาก็บอกว่าเรเขาก็มีใจนะเขาก็เออมีใจให้ผมเเล้ววันนั้นกระโดดรอบบ้านเลยครับ เเต่เราก็ไม่ได้มีสถานะอะไรกันนะเเค่คนรู้จักจนมาถึงช่วงกีฬาสี พระเจ้าให้เราอยู่สีเดียวกันครับ เรียกได้ว่าตัวติดกันหนึบเลยหวานมากๆจนคนรอบข้างรึคนรู้จักก็คิดว่าเออเราคบกันเเน่ๆ เพราะเขาอยูกับผมเเทบตลอด จนกระทั่งเดินทางมาถึงเดือนที่3ของการคุยกันเขาเรีมไม่งอนครับถามว่าดีมั้ยก็ดีที่ไม่งอนเเต่มันเเปลกครับปกติเขางอนง่ายๆมากๅ จนกระทั่งเวลาผ่านไปจนปิดเทมออีกครั้งครั้งนี้เราเริ่มห่างเหินกันมากๅเขาเริ่มไม่อยากคุยกับผมเเต่เราก็นัดเจอกันมันก็พอถูไถความสัมพันต่อไปได้ครับก็มีอาการคลั่งรักกันกลับมาเวลาล่วงเลยไปก็เเบบเดิมครับคือผมต้องบอกว่าความสัมพันของเรามีการบอกรักกันเเลัวนะครับไปไหนบอกกันทำอะไอยู่เป็นห่วงกันตลอด ก็มาต่อกันคืองี้ครีบเขาเรีมห่างเหินครับจนผมจับจุดได้ผมเลยถามว่ารักผมมั้ย คำตอบของเขาคือรักครีบเเต่ไม่ได้รักเเบบเเฟนะไรเเบบนั้นเหมือนเดิม ผมเสียใจมากครับ ผมรักเขามากจรืงๅ ที่จริงผมหวังไว้เยอะครับเขาเเทบไม่ทำให้ผมเสียใจเลยเขาไม่ชอบสุงสิงกับใครอยู่เเล้วไม่ชอบไปมองคนอื่นผมก็เลยคิดว่าเขาจะรักผมตลอด จะรักกันดี ผมก็งงอะไรจะมาหมดรักกันง่ายๆเบื่อกันง่ายๆ เกมือนเขาบอกผมว่าเขาอยากกลับไปอยู่คนเดียวเเบบเดิมเเบบที่เขาเคยอยู่เขาคิดถึงเเบบเดิมของเขาผมก็ยื้อเขาไว้สุดชีวิตเลยะครับเเต่มันก็ไม่ได้จริงๆจนผมก็ปล่อยเขาไปเขาเป็นคนที่ผมรักมากๆเลยครบครอบครัวผมกับเขาก็รู้ว่าเราคุยกันเราชอบกันในเเต่ก่อนเพราะเคยไปหากันด้วยครับ จนเวลาผ่านมาสู่การเปิดเทมอผมก็มีคนใหม่ไปเเล้ว เเต่การท่เปิดเทมอมันทำให้ผมเห็นสถานที่เคยมีช่วงเวลาด้วยกัน นั่นเเหละมันทำให้ผมรู้ว่าผมยังรักเขาผมรักเขามาโดยตลอด จนผมต้องปล่อยคนใหม่ไปเพราะว่าผมตัดใจคนเก้าไม่ได้เดะเรืองมันจะเเย่ หลังจากนั่นเวลาผมเจอกับเขาเราก็ไม่เคยมองหน้ากันต้ดเลยครับ นี่เเหละครับประสบการของผมเป็นรักอันนึงอันเดียวที่ผมจะไม่ลืมเลยมีอีกหลายโมเม้นมากๆที่ดีมีให้กันเเต่ท่าผมเล่าหมดคงไม่มีใครนั่งอ่านหรอกกลีบกับท่ามีคนนั้งอ่านจะรู้ทำไมผมถึงรักเขาขนาดนั้นมีใครพอจะมีวิธีทำให้ผมลืมได้มั้ยครับไม่ให้ผมต้องเจ็บกับรักเเบบนี่อีก ตอนเราคุยกับผมก็ถามเขาตลอดว่ามีอะไรไม่พอใจรึอึดอัดให้บอกนะให้คุยกันนะเขาก็ไม่ยอมบอกจนมันบานปลายจบเเบบนี่เลยครับ T T