นี่คือกระทู้แรกของผม ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ
**ท้าวความก่อนเลยนะครับ**
ผมอยู่ม.6ครับ ผมมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่คบมา5ปี แต่พอจะเข้าปีที่6ผมทะเลาะกันครับ...
ขอตั้งนามสมมุติของเพื่อนที่ผมเลิกคบไปแล้วว่า*กุล*นะครับ
//เข้าเรื่องเลยครับ เราเจอกันครั้งแรกตอนม.1เจอเพื่อน1คนเขาอยู่กลุ่มเดียวกันกับ กุล ครับเลยชวนผมไปอยู่กลุ่มด้วยเราเลยได้คุยและรู้จักกันครับ จากนั้นขึ้นม.2เราก็อยู่ห้องเดียวกันอีกตอนนั้นเรา2คนเริ่มสนิทกันมา ม.3เราดีกันบ้างทะเลาะกันบ้านแต่เราต่างคนต่างรู้ครับว่าเล่นกันเฉยๆ แล้วผมจะไปสอบอีกโรงเรียนนึงแต่กุลชวนมาอยู่อีกโรงเรียนนึงด้วยคือโรงเรียนเอกชนแห่งนึง ตอนนั้นผมตัดสินใจมาเรียนโรงเรียนเดียวครับเพราะด้วยความสนิทมากๆเราไปโรงเรียนด้วยกันและกลับด้วยกันตลอด แต่ม.4เราอยู่คนละห้องนะครับเราก็สนิทกันดีเหมือนเดิม แต่แค่อยู่คนละกลุ่มกัน พอขึ้นม.5ผมก็เลยย้ายกลุ่มจากกลุ่มเดิมที่เคยอยู่ตอนม.4มากลุ่มของกุลครับช่วงนั้นเราไปเที่ยวกันบ่อยมากครับ*ไปเป็นกลุ่ม*และบางทีเราก็ไปกัน2คน ไลฟ์สไตล์เรา2คนเหมือนกันมากๆครับชอบก็ชอบเหมือนกัน ไม่ชอบก็ไม่ชอบเหมือนกัน และพ่อแม่ของเรา2คนก็รู้จักกันครับ ผมรู้จักแม่เขารู้จักพ่อเขารู้จักน้องเขาและคนอื่นๆในครอบครัวเขาด้วยครับ เช่นกันเขาก็รู้จักคนในครอบครัวผมรู้จักแม่ผม รู้จักพ่อผมรู้จักน้องผม เคยนอนด้วยกัน ไปกินข้าวกับครอบครัวของเขา เราคือที่พึ่งของกันและกัน อยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสบายใจ ผมเทคแคร์เขา เขาก็เทคแคร์ผม มีเรื่องอะไรเราสองคนก็จะคุยกันตลอด
\\\ผมเคยแอบชอบเขาด้วยครับ//
แต่เอาเป็นว่าผมรักเขามากๆครับ
-----และเรื่องราวต่อจากนี้ คือเทอม2ของม.5 เราเริ่มมีปัญหากันครับจากปัญหาจิ๊บๆแต่เราก็เคลียร์กันตลอด ไว้ใจกัน ไม่ปิดบัง (ขอข้ามไปตอนก่อนปิดเทอมเลยนะครับ)แล้วประมาณอีก3-4อาทิตย์ก่อนจะปิดเทอมเรามีปัญหากับภายในกลุ่มกันรุนแรงมากครับ เกิดการไม่ไว้ใจกันไปไหนมาไหนกันแล้วเริ่มแยกเป็น3-3 เพราะในกลุ่มมี6คนครับ ผมจะกินข้าวกัน แล้วพวกเขาไม่กินข้าวเขาไม่รอผม3คน กุลเขาก็ไปรอตรงที่ประจำก่อนแรกๆเราไม่คิดอะไรครับ แต่มันดันมีเรื่องมาให้คิด เรื่องราวต่างๆในอดีตที่ผมไม่ค่อยโอเค ผมก็เก็บเอามาคิดครับแล้วเพื่อนอีก2คนก็คิดแบบเดียวกับผม เราเริ่มคุยกันน้อยลง เริ่มเบื่อเขา ผมก็พยายามเก็บไว้ไม่อยากคิดมากเพราะยังไงก็เพื่อนกัน...แต่มันก็ไม่เป็นแบบนั้นครับ เราอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้มาพักนึง ผมเริ่มจับได้ว่าเพื่อนกุลสร้างแชทกลุ่มแยกไป3คนเขาแล้ว เม้าพวกผม3คนครับ พอผมรู้ผมก็เอาไปคุยกับเพื่อนอีก2คนเขาก็บอกว่าเขาก็พึ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ ผมรับรู้ได้ถึงความไม่เหมือนเดิมในความสัมพันธ์เพื่อน (เรา6คนก็เจอหน้ากันตอนพักเที่ยงทุกวันนั่งด้วยกันตลอดเพราะผมอยู่คนละห้องกันกับกุลแต่มีเพื่อนอีก2คนครับที่อยู่ห้องเดียวกันกับผมนั่นก็คือเพื่อนของกุลน่ะแหละครับ อีก3อาทิตย์ก่อนปิดเทอมเรื่องมันไม่นิ่งเฉย เรา6คนพูดกันน้อยลง ไม่อยากมองหน้ากัน ผมเริ่มรู้สึกไม่ชอบนิสัยของเขาเอามากๆผมเลยเลือกที่จะพูดแต่พูดไม่หมดครับกลัวเขารับไม่ได้ แล้วจากนั้นเราก็ทะเลาะกันเลยครับ แบบแรงมากๆต่างคนต่างแยกเลยแหละครับ +ความโกรธของผม ผมเลยเล่นงานเขาด้วยการเอาผมไปพูดเสียๆหายๆครับ แต่มันคือความจริงทั้งหมด แล้วเขาก็ทักมาว่าผมในกลุ่มแชทครับเลยทะเลาะกันอีก ***ขอไม่ลงรายละเอียดครับ***เพราะมันยาวมากๆ แต่เราดันเจอหน้ากันทุกวัน ทุกวัน ซ้ำๆ มันเป็นความรู้สึกที่แย่มากๆครับ
--------------------------------------------ตอนนี้ครอบครัวของผมยังไม่รู้นะครับว่าเราเลิกคบกันแล้ว ผมไม่รู้จะบอกครอบครัวผมยังไงแม่ผมก็ดีกับเขามาก แม่เขาก็ดีกับผมมากๆเช่นกัน ส่วนครอบครัวของกุลผมไม่แน่ใจอะครับว่ารู้รึยัง
--------------------------------------------
หลังจากปิดเทอม3เดือน ผมคิดว่ามันเป็นระยะเวลาที่ผมจะปรับทัศนคติในใจผมที่มีต่อกุลได้ ซึ่งมันก็ได้จริงๆครับ เปิดเทอมมามอยู่กลุ่มที่มีเพื่อนในกลุ่มเก่าติดไปด้วย1คน(ขอตั้งนามสมมุติว่า-ฝน-แล้วกันนะครับ) มาอยู่กลุ่มใหม่รู้สึกไม่เป็นตัวเองเลยครับ ฝนเองเขาก็อคติต่อกุลมากๆๆแค้นฝังหุ่นเลยล่ะครับ แต่ในไลฟ์สไตล์เขาไม่ตรงกันกับผมเลยครับ และคนในกลุ่มคนอื่นๆก็ไลฟ์สไตล์ต่างจากผมครับ มันทำให้ผมคิดถึงเวลาที่ผมยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันกับกุล ผมอยากมีเพื่อนซักคนไว้กอด ผมอยากมีเพื่อนที่รู้ใจผมเหมือนเดิม แต่ตอนนี้มันไม่มีเลยครับ ด้วยความที่ผมกับกุลรู้จักกันมาปีนี้ปีที่6ผมอยากกลับไปคุยกับเขา อยากปรับความเข้าใจ อยากกอดเขามากๆครับ แต่เขาดันเป็นคนที่เกลียดแล้วเกลียดเลย ผมไม่แน่ใจว่าเขาไม่ชอบผมมั้ย แต่ผมมีเพื่อนที่เป็นกลางมาบอกผมว่าเขาพูดถึงผม โดยที่พูดด้วยความปกติใจมากๆ เพื่อนคนนั้นอยากให้ผมกลับไปคุยกับเขาเพราะเราเจอกันทุกวันไกล้กันทุกวันแต่เราไม่พูดอะไรกันเลยครับ ต่างจากเพื่อนอีก2คนที่คบกับกุลขึ้นม.6เราคุยกันปกติ แต่ทำไมกับกุลผมถึงเงียบใส่เขา ไม่กล้าที่จะทักทายเขา แต่ก็ นั่นปหละครับผมทำเขาไว้แสบมากๆเขาก็ทำผมไว้แสบมากๆ ระยะเวลา3เดือนที่ปิดเทอมผมว่ากุลเขาก็คงจะมีทัศนคติที่ดีขึ้น และโกรธผมน้อยลง ผมอยากคุยกับกุลอยากสนิทกายและสนิทใจกันเหมือนเดิม แต่ผมก็เป็นห่วงความรู้สึกของฝนครับเพราะเขาไม่ชอบกุลเอามากๆ ถ้าผมกลับไปคุยกับกุลผมกลัวว่าฝนจะไม่โอเคมากๆเพราะผมเคยพูดเรื่องนี้กับฝนเขาตอบผมมาว่า"อย่าใจอ่อน ตัดก็คือตัด"แต่ผมรู้สึกว่าผมตัดไม่ขาดจริงๆครับ เป็รเพื่อนกันมา5-6ปี มันตัดไม่ได้ง่ายๆหรอกครับด้วยความผูกพันธ์ ปีนี้ม.6แล้วด้วย ผมไม่รู้ว่าเราจะเจอกันอีกมั้ย ผมอยากคุยกับเขา ผมยังอยากให้เขาเป็นที่พักพิงใจของผมในเวลาที่ผมรู้สึกแย่ครับ เขาคือคนเดียวจริงๆครับที่ทำให้ผมรู้สึกดีได้ และผมก็คิดว่ากุลเขาก็รู้สึกแบบนี้กับผม ผมชอบความโก๊ะของเขา ชอบเสียงหัวเราะของเขา ชอบเวลาที่เห็นเขามีความสุข
ผมเลยอยากขอคำปรึกษาพี่ๆเพื่อนๆทุกคนครับว่าผมควรจะทำยังไงดีครับ ให้ผมคุยกับเขาได้เหมือนเดิม โดยที่เราจะกลับมาสนิทใจกันเหมือนเดิมและทำให้ฝนแฮปปี้ด้วยครับ ผมอยากให้เขาเป็นที่พักพิงใจของผมเหมือนเดิม เขาคือคนเดียวจริงๆครับ😭 ช่วยผมด้วยครับ -_-
/// งดด่าผมนะครับ ///
ผมเลิกคบเพื่อนคนนึงไปแล้ว แต่ความผูกพันธ์มันทำให้ผมอยากคุยกับเขาเหมือนเดิม ผมควรทำยังไงดีครับ?
**ท้าวความก่อนเลยนะครับ**
ผมอยู่ม.6ครับ ผมมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่คบมา5ปี แต่พอจะเข้าปีที่6ผมทะเลาะกันครับ...
ขอตั้งนามสมมุติของเพื่อนที่ผมเลิกคบไปแล้วว่า*กุล*นะครับ
//เข้าเรื่องเลยครับ เราเจอกันครั้งแรกตอนม.1เจอเพื่อน1คนเขาอยู่กลุ่มเดียวกันกับ กุล ครับเลยชวนผมไปอยู่กลุ่มด้วยเราเลยได้คุยและรู้จักกันครับ จากนั้นขึ้นม.2เราก็อยู่ห้องเดียวกันอีกตอนนั้นเรา2คนเริ่มสนิทกันมา ม.3เราดีกันบ้างทะเลาะกันบ้านแต่เราต่างคนต่างรู้ครับว่าเล่นกันเฉยๆ แล้วผมจะไปสอบอีกโรงเรียนนึงแต่กุลชวนมาอยู่อีกโรงเรียนนึงด้วยคือโรงเรียนเอกชนแห่งนึง ตอนนั้นผมตัดสินใจมาเรียนโรงเรียนเดียวครับเพราะด้วยความสนิทมากๆเราไปโรงเรียนด้วยกันและกลับด้วยกันตลอด แต่ม.4เราอยู่คนละห้องนะครับเราก็สนิทกันดีเหมือนเดิม แต่แค่อยู่คนละกลุ่มกัน พอขึ้นม.5ผมก็เลยย้ายกลุ่มจากกลุ่มเดิมที่เคยอยู่ตอนม.4มากลุ่มของกุลครับช่วงนั้นเราไปเที่ยวกันบ่อยมากครับ*ไปเป็นกลุ่ม*และบางทีเราก็ไปกัน2คน ไลฟ์สไตล์เรา2คนเหมือนกันมากๆครับชอบก็ชอบเหมือนกัน ไม่ชอบก็ไม่ชอบเหมือนกัน และพ่อแม่ของเรา2คนก็รู้จักกันครับ ผมรู้จักแม่เขารู้จักพ่อเขารู้จักน้องเขาและคนอื่นๆในครอบครัวเขาด้วยครับ เช่นกันเขาก็รู้จักคนในครอบครัวผมรู้จักแม่ผม รู้จักพ่อผมรู้จักน้องผม เคยนอนด้วยกัน ไปกินข้าวกับครอบครัวของเขา เราคือที่พึ่งของกันและกัน อยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสบายใจ ผมเทคแคร์เขา เขาก็เทคแคร์ผม มีเรื่องอะไรเราสองคนก็จะคุยกันตลอด
\\\ผมเคยแอบชอบเขาด้วยครับ//
แต่เอาเป็นว่าผมรักเขามากๆครับ
-----และเรื่องราวต่อจากนี้ คือเทอม2ของม.5 เราเริ่มมีปัญหากันครับจากปัญหาจิ๊บๆแต่เราก็เคลียร์กันตลอด ไว้ใจกัน ไม่ปิดบัง (ขอข้ามไปตอนก่อนปิดเทอมเลยนะครับ)แล้วประมาณอีก3-4อาทิตย์ก่อนจะปิดเทอมเรามีปัญหากับภายในกลุ่มกันรุนแรงมากครับ เกิดการไม่ไว้ใจกันไปไหนมาไหนกันแล้วเริ่มแยกเป็น3-3 เพราะในกลุ่มมี6คนครับ ผมจะกินข้าวกัน แล้วพวกเขาไม่กินข้าวเขาไม่รอผม3คน กุลเขาก็ไปรอตรงที่ประจำก่อนแรกๆเราไม่คิดอะไรครับ แต่มันดันมีเรื่องมาให้คิด เรื่องราวต่างๆในอดีตที่ผมไม่ค่อยโอเค ผมก็เก็บเอามาคิดครับแล้วเพื่อนอีก2คนก็คิดแบบเดียวกับผม เราเริ่มคุยกันน้อยลง เริ่มเบื่อเขา ผมก็พยายามเก็บไว้ไม่อยากคิดมากเพราะยังไงก็เพื่อนกัน...แต่มันก็ไม่เป็นแบบนั้นครับ เราอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้มาพักนึง ผมเริ่มจับได้ว่าเพื่อนกุลสร้างแชทกลุ่มแยกไป3คนเขาแล้ว เม้าพวกผม3คนครับ พอผมรู้ผมก็เอาไปคุยกับเพื่อนอีก2คนเขาก็บอกว่าเขาก็พึ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ ผมรับรู้ได้ถึงความไม่เหมือนเดิมในความสัมพันธ์เพื่อน (เรา6คนก็เจอหน้ากันตอนพักเที่ยงทุกวันนั่งด้วยกันตลอดเพราะผมอยู่คนละห้องกันกับกุลแต่มีเพื่อนอีก2คนครับที่อยู่ห้องเดียวกันกับผมนั่นก็คือเพื่อนของกุลน่ะแหละครับ อีก3อาทิตย์ก่อนปิดเทอมเรื่องมันไม่นิ่งเฉย เรา6คนพูดกันน้อยลง ไม่อยากมองหน้ากัน ผมเริ่มรู้สึกไม่ชอบนิสัยของเขาเอามากๆผมเลยเลือกที่จะพูดแต่พูดไม่หมดครับกลัวเขารับไม่ได้ แล้วจากนั้นเราก็ทะเลาะกันเลยครับ แบบแรงมากๆต่างคนต่างแยกเลยแหละครับ +ความโกรธของผม ผมเลยเล่นงานเขาด้วยการเอาผมไปพูดเสียๆหายๆครับ แต่มันคือความจริงทั้งหมด แล้วเขาก็ทักมาว่าผมในกลุ่มแชทครับเลยทะเลาะกันอีก ***ขอไม่ลงรายละเอียดครับ***เพราะมันยาวมากๆ แต่เราดันเจอหน้ากันทุกวัน ทุกวัน ซ้ำๆ มันเป็นความรู้สึกที่แย่มากๆครับ
--------------------------------------------ตอนนี้ครอบครัวของผมยังไม่รู้นะครับว่าเราเลิกคบกันแล้ว ผมไม่รู้จะบอกครอบครัวผมยังไงแม่ผมก็ดีกับเขามาก แม่เขาก็ดีกับผมมากๆเช่นกัน ส่วนครอบครัวของกุลผมไม่แน่ใจอะครับว่ารู้รึยัง
--------------------------------------------
หลังจากปิดเทอม3เดือน ผมคิดว่ามันเป็นระยะเวลาที่ผมจะปรับทัศนคติในใจผมที่มีต่อกุลได้ ซึ่งมันก็ได้จริงๆครับ เปิดเทอมมามอยู่กลุ่มที่มีเพื่อนในกลุ่มเก่าติดไปด้วย1คน(ขอตั้งนามสมมุติว่า-ฝน-แล้วกันนะครับ) มาอยู่กลุ่มใหม่รู้สึกไม่เป็นตัวเองเลยครับ ฝนเองเขาก็อคติต่อกุลมากๆๆแค้นฝังหุ่นเลยล่ะครับ แต่ในไลฟ์สไตล์เขาไม่ตรงกันกับผมเลยครับ และคนในกลุ่มคนอื่นๆก็ไลฟ์สไตล์ต่างจากผมครับ มันทำให้ผมคิดถึงเวลาที่ผมยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันกับกุล ผมอยากมีเพื่อนซักคนไว้กอด ผมอยากมีเพื่อนที่รู้ใจผมเหมือนเดิม แต่ตอนนี้มันไม่มีเลยครับ ด้วยความที่ผมกับกุลรู้จักกันมาปีนี้ปีที่6ผมอยากกลับไปคุยกับเขา อยากปรับความเข้าใจ อยากกอดเขามากๆครับ แต่เขาดันเป็นคนที่เกลียดแล้วเกลียดเลย ผมไม่แน่ใจว่าเขาไม่ชอบผมมั้ย แต่ผมมีเพื่อนที่เป็นกลางมาบอกผมว่าเขาพูดถึงผม โดยที่พูดด้วยความปกติใจมากๆ เพื่อนคนนั้นอยากให้ผมกลับไปคุยกับเขาเพราะเราเจอกันทุกวันไกล้กันทุกวันแต่เราไม่พูดอะไรกันเลยครับ ต่างจากเพื่อนอีก2คนที่คบกับกุลขึ้นม.6เราคุยกันปกติ แต่ทำไมกับกุลผมถึงเงียบใส่เขา ไม่กล้าที่จะทักทายเขา แต่ก็ นั่นปหละครับผมทำเขาไว้แสบมากๆเขาก็ทำผมไว้แสบมากๆ ระยะเวลา3เดือนที่ปิดเทอมผมว่ากุลเขาก็คงจะมีทัศนคติที่ดีขึ้น และโกรธผมน้อยลง ผมอยากคุยกับกุลอยากสนิทกายและสนิทใจกันเหมือนเดิม แต่ผมก็เป็นห่วงความรู้สึกของฝนครับเพราะเขาไม่ชอบกุลเอามากๆ ถ้าผมกลับไปคุยกับกุลผมกลัวว่าฝนจะไม่โอเคมากๆเพราะผมเคยพูดเรื่องนี้กับฝนเขาตอบผมมาว่า"อย่าใจอ่อน ตัดก็คือตัด"แต่ผมรู้สึกว่าผมตัดไม่ขาดจริงๆครับ เป็รเพื่อนกันมา5-6ปี มันตัดไม่ได้ง่ายๆหรอกครับด้วยความผูกพันธ์ ปีนี้ม.6แล้วด้วย ผมไม่รู้ว่าเราจะเจอกันอีกมั้ย ผมอยากคุยกับเขา ผมยังอยากให้เขาเป็นที่พักพิงใจของผมในเวลาที่ผมรู้สึกแย่ครับ เขาคือคนเดียวจริงๆครับที่ทำให้ผมรู้สึกดีได้ และผมก็คิดว่ากุลเขาก็รู้สึกแบบนี้กับผม ผมชอบความโก๊ะของเขา ชอบเสียงหัวเราะของเขา ชอบเวลาที่เห็นเขามีความสุข
ผมเลยอยากขอคำปรึกษาพี่ๆเพื่อนๆทุกคนครับว่าผมควรจะทำยังไงดีครับ ให้ผมคุยกับเขาได้เหมือนเดิม โดยที่เราจะกลับมาสนิทใจกันเหมือนเดิมและทำให้ฝนแฮปปี้ด้วยครับ ผมอยากให้เขาเป็นที่พักพิงใจของผมเหมือนเดิม เขาคือคนเดียวจริงๆครับ😭 ช่วยผมด้วยครับ -_-
/// งดด่าผมนะครับ ///