Challengers: ชาเลนเจอร์ส

กำกับโดย Luca Guadagnino

ในรอบเดือนที่ผ่านมา เหมือนจะตกรีวิวหนึ่งเรื่อง แถมยังเป็นหนังที่จัดว่า "ชอบ" ในปีนี้ 

นั่นคือ Challengers (2024) ที่กำกับโดย Luca Guadagnino พร้อมกับการกำกับภาพโดย คุณสยมภู มุกดีพร้อม Cinematographer คู่ใจที่ร่วมงานกันมาตั้งแต่ Call Me by Your Name (2017)

ความรู้สึกหลังชม

- Challengers (2024) เล่าถึงความสัมพันธ์ "รักสามเส้า" ที่แสนสับสนของ 3 ตัวละคร

"ทาชิ" (Zendaya) อดีตนักเทนนิสสาวพรสวรรค์สูงที่พลาดท่าบาดเจ็บ จนต้องผันตัวมาเป็นโค้ช เธอมอง "เทนนิส" เหมือนเป็นภาษาและลมหายใจของเธอ "เทนนิส" จึงเป็นสิ่งที่เธอหลงใหลและตื่นเต้นมากที่สุด

"อาร์ต" (Mike Faist) สามีของทาชิ นักเทนนิสที่ประสบความสำเร็จมากมาย แต่ประสบปัญหาอาการบาดเจ็บเรื้อรัง จนเริ่มสูญเสียความมั่นใจและหมดแพชชั่นในเทนนิส

"แพทริค" (Josh O'Connor) เพื่อนสมัยเรียนของอาร์ตที่หลงรักทาชิ เขาเป็นนักเทนนิสตกอับที่จับผลัดจับผลูมาได้แข่งกับอาร์ตในทัวนาเมนต์ Challenger ซึ่งเขายังมีแพชชั่นอยู่เสมอที่จะประสบความสำเร็จในอาชีพนี้ให้ได้

- อันที่จริง พล็อตแบบนี้ อาจไม่ได้ใหม่เท่าไร อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ใหม่ คือ "วิธีและรูปแบบการนำเสนอ" 

Challengers มีเหตุการณ์หลัก คือ การดวลเทนนิสในรอบชิงระหว่าง "อาร์ต" และ "แพคทริค" โดยในระหว่างการดวล หนังมีการ Flashback ไปมา เปิดเผยเรื่องราวให้เราได้รู้เบื้องลึกของแต่ละตัวละคร ช่วยเพิ่มระดับความเข้มข้นไปจนถึงจุด Climax

แต่ละตัวละครมีส่วนที่น่ารักและส่วนที่งี่เง่าน่าโดนด่า กระนั้นหนังกลับทำให้เราจมอยู่ภายใต้ความรู้สึกของตัวละครทั้งสาม พาให้เราอยากรู้ว่า ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องราวต่าง ๆ จะมีบทสรุปอย่างไร

นี่จึงเป็นหนังที่หน้าฉากเป็น "หนังกีฬา" แต่แก่นอันแท้จริงว่าด้วยเรื่องของ "อารมณ์และความสัมพันธ์" ที่ชวนสับสน ยุ่งเหยิง น่ากระอักกระอ่วน

ความรู้สึกขณะดูจึงเป็นอะไรที่ "แปลก" และต้องชมว่า Challengers เป็นงานที่เล่า "ความสัมพันธ์" อันซับซ้อนได้อย่างพิถีพิถันหมดจด ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายในการสร้างหนังแบบนี้

- ขณะดูรู้สึกแวบนึกถึงผู้กำกับอีกคน นั่นคือ หนังของ David Fincher ที่มีความซับซ้อนในพล็อต แต่มีเทคนิคทางภาพยนตร์ที่ประณีตงดงาม

สำหรับ Challengers "ลูก้า กัวดาญิโน่" ผสมผสานองค์ประกอบได้อย่างสร้างสรรค์ลงตัว ทั้งการดำเนินเรื่องที่น่าสนใจตั้งแต่ต้นจนจบ งานภาพที่นิ่งสลับกับหวือหวา สีภาพอันเยือกเย็น การตัดต่อ งานเสียง และลูกเล่นดนตรีประกอบอิเล็กทรอนิกส์ประหลาด ๆ 

ส่งผลให้โดยรวมแล้ว หนังเรื่องนี้มี "ภาษาภาพยนตร์" ที่สวยเฉียบคม เจือกลิ่นยุโรปตามลายเซ็นต์ผู้กำกับ

- พาร์ทนักแสดง ชอบทั้งสามนักแสดงหลักเลย แสดงได้เยี่ยมสมจริงทุกคน

- ฉากการดวลเทนนิสท้ายเรื่อง มุมกล้องและดนตรีสร้างสรรค์จริง แถมเสียงตบลูกเทนนิสดังจุใจมาก

สรุป - ดูแล้วก็น่าจับตามองในเวที "ออสการ์" พอสมควร แถมยังมีโอกาสชิงออสการ์ในหลายสาขา รวมถึง Best Picture และสาขางานภาพ

ดังนั้นใครสนใจแนะนำเลย เป็นหนังแปลกที่ดูไม่ยาก ทั้งยังสร้างสรรค์ชนิดไม่น่าพลาด !

ป.ล. อีกหนึ่งช่องทางการติดต่อทาง Facebook เผื่อสนใจอยากพูดคุยติดต่อ