คือเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนสนิทเลย คบมา9ปี ช่วงแรกๆไม่ได้เป็นหนักถึงขั้นนี้ แต่พอมหาลัยเราเรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ นางชอบพูดกดเรา เช่น นางทักมาหาเราถามว่าทำไร เราตอบว่า ออกกำลังกาย นางก็จะตอบว่า ออกทำไมออกไปก็ไม่สวย น่าจะผอมชาติหน้า ไม่สวยเพราะอ้วน555 และก็เอาจุดด้อยมาขำ บางทีก็ชอบพูดจุดด้อยเราต่อหน้าแฟน มีดีแค่ขาวแต่ขาวก็ไม่ได้สวย(ส่วนตัวเราก็คิดว่าตัวเองไม่ได้หน้าตาแย่อะไรแค่อ้วนเฉยๆ เวลาออกไปไหนคนก็ชมว่าน่ารักหลายคน แม่นางยังชอบเราเลย) มีหลายอย่างมากๆที่นางพูดกดเราให้ตำ่ลง เราเคยเตือนนางแล้วนะเรื่องคำพูด นางก็ตอบกลับมาว่า ทำไมรับไม่ได้หรอ แฟนนางพ่อแม่นางก็เตือนหลายรอบมาก แต่นางก็ขำ และทำต่อ ปรึกษาอะไรไม่ได้เลยด้วย ปรึกษาอะไรไปคือนางเอาไปเล่าให้เพื่อนในกลุ่มหมด บางเรื่องไม่สมควรเล่าก็เล่าหมด เพื่อนที่คบมาไม่มีใครปรึกษาได้สักคน ปรึกษาเสร็จก็เอาไปนินทาขำกันมันไม่ได้แอบหรอกมันเอามาพูดต่อหน้าเราเรื่องที่ไรไปปรึกษาละขำกัน ทั้งๆที่เรื่องที่ปรึกษามันไม่ได้น่าขำเลย (แต่ไม่ได้เอาออกไปเล่านอกกลุ่ม แต่ในกลุ่มบางคนเราก็ไม่อยากให้รับรู้) เรานั่งอยู่ตรงนั้นก็ต้องขำกลบเกลื่อนไปด้วย ยังดีที่เวลาเรามีอะไรเราเล่าให้พ่อแม่ฟังหมด ไม่งั้นปสด.ตุยแน่ๆ แต่เรื่องบางเรื่องก็เล่าให้พ่อแม่ฟังไม่ได้อีก

หรือว่าเพื่อนนิสัยแบบนี้คือปกติคะ;-; หรือว่ามีแบบนี้ดีแล้ว แบบว่าเราคิดมากไปเองรึป่าว

ถ้าถามว่าทำไมถึงได้คบมาได้ถึง9ปี คงเพราะผลประโยชน์หลายๆอย่าง ถ้าไม่มีประโยชน์อะไรเราไม่ทนคบอยู่หรอก อยากเลิกคบอยู่หรอกแต่เราก็ยังต้องพึ่งพามัน 

ลองหาเพื่อนใหม่ดูแล้วนะแต่ก็ไม่มีใครที่เรารู้สึกโอเครเลย ยิ่งอยู่มหาลัยแล้วเพื่อนที่จริงใจจริงๆก็หายากมาก เราอยู่คนเดียวได้นะแต่มันจะลำบากมากในเรื่องบางเรื่องที่เราไม่สามารถทำเองได้ยังต้องพึ่งคนอื่น