เกริ่นนิดหน่อย แม้จะพิมพ์ไว่อ่านคนเดียวก็ไม่เป็นไร คิดซะว่าไดอารี่ละกัน
ประเทศแรกที่เราไป คือประเทศสิงคโปร เราเข้าๆออกสิงคโปรเป็นเวลา4ปีจน โดนแบนเมื่อปี65🤣🤣 แต่เรารักประเทศนั้นมากเลย เราได้จับเงินแสน เงินล้านโดยที่เราไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้จับ ประเทศที่ปลอดภัย ไปไหนมาไหนสะดวกสะอาด แต่พอโดนแบนเสียใจมาก เลยต้องมาอยู่มาเล เขตที่ติดกับสิงคโปร ให้ได้เห็นสิงคโปรก็ชื่นใจ สุดท้ายแล้วเรา มีแฟนสิงด้วยคิดว่าจะได้ไปใช้ชีวิตในสิง แต่เปล่า แฟนพามาใช้ช่วิตที่มาเลแทน. แต่มันก็ถูกต้องเรื่องนึงคือหาเงินสิง มาใช้มาเล ของทุกอย่างจะดูถูก อะไรก็ถูก กินอยู่ได้อย่างสบาย. แต่มาเล เขต ติดกับสิงมันไม่มีอะไรเลย ไม่มีที่เที่ยว ไม่มีที่ไ ป แล้ว เราอยากกลับไทย เรากลับไทยไปได้2เดือน แฟนก็ไปตามให้เรากลับมาเล เราไม่ชอบมาเลเซีย เลย เราอยู่ไม่มีความสุข แต่ถ้าถามว่าไม่มีความสุขเพราะอะไรเราก็ตอบไม่ได้ อาจจะเพราะอาการป่วยซึมเศร้าด้วยละ หลังจากพยายามฆ่าตัวตาย ก็ไม่เคยรักษาต่ออีกเพราะไม่ชอบกินยา
ตอนนั้นกินยาฆ่าตัวตาย เลยอ้วก ทำให้เกลียดการกินยาทุกอย่างแค่เห็นก็อ้วกแล้ว. ตอนนี้เราอยากเข้าไปสิงคโปร เพราะอยู่สิงเราสามารถไปไหนมาไหนได้ด้วยตัวเอง นั่งรถบัสเป็น นั่งmrtเป็น. แต่มาเลเราไปไหนมาไหนเองไม่ได่  ทุกที่มันดูน่ากลัวสำหรับเรา ไปก็บุ๊คแกร็ป ขนาดแกร็ปเองบ้างครั้งก็ไม่ปลอดภัย.แต่ก็อย่างว่าสิงคโปรยังไม่อนุญาติให้เราเข้า ต้องทำเรื่องแต่งงานเท่านั้น 😮‍💨
สิงคโปร คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า