สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องจะเล่าและบวกสอบถามเพื่อนๆใน พันทิป
ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เมื่อครั้งในสมัยที่เรายังเป็นเด็ก ช่วงวัย ป.5ได้ คุณพ่อของเราเคยลวนลามเรา ตอนแรกเราก็คิดว่าตอนนั้นท่านแค่เมา หรือเปล่า แต่เราคิดผิด มันมีครั้งแรก มันก็มีครั้งต่อไป เมื้อไหร่ที่มีโอกาส จะชอบจับเต้า หรือแอบจับอวัยวะเพศตอนเราหลับ หรือแอบดูเราอาบน้ำ เราเก็บเรื่องราวมาเรื่อยๆ โดยที้ไม่เคยบอกใคร ถามว่าตอนนั้นเรากลัวไหม กลัวมาก แต่เราไม่กล้าที่จะพูด หรือบอกใคร กลัวไปหมด เราพยายามไม่อยู่กับเขา สองต่อสอง หรือสนธนาอะไรมากนัก จนนานวันเข้า เราไปเรียนมหาวิทยาลัย เร่ต้องอยู่หอพัก เราถึงรู้สึกปลอดภัย ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้านจนจบมัธยมปลาย เราอยู่ด้วยความระแวง มาโดยตลอด เราไม่เคยเข้าไปกอดเขาเลย ตั้งแต่เหตุการณ์นั้น เราอึดอัดและอดทน เพื่อให้ครอบครัวเราสมบูรณ์ และไม่อยากสร้างบาดแผลให้ใคร ในพาส ที่เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวเขาทำได้ดี แต่ความเป็นพ่อสำหรับเรามันไม่ใช่ เรารักเขานะแต่เราก็กลัวและเจ็บปวด
แต่จนทุกวันนี้มันเป็นปมที่ทำให้เราปวดใจมาตลอด มันอึดอัด จนกระทั่งเขาเสีย เราก็พยายาอโหสิกรรม แต่พอนึกถึงทีไร เราก็เจ็บปวดกับมันทุกครั้ง
เราอยากรู้ว่าเราจะเก็บเรื่องราวเหล่านี้ไว้ที่เราและให้มันตายพร้อมกับเรา ให้เรารับความเจ็บปวดไว้เหมือนที่เรารับมา หรือจะบอกให้แม่ฟัง จะได้เลิกเทิดทูนเขาได้แล้ว
เคยโดนคนในครอบครัวลวนลาม
ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เมื่อครั้งในสมัยที่เรายังเป็นเด็ก ช่วงวัย ป.5ได้ คุณพ่อของเราเคยลวนลามเรา ตอนแรกเราก็คิดว่าตอนนั้นท่านแค่เมา หรือเปล่า แต่เราคิดผิด มันมีครั้งแรก มันก็มีครั้งต่อไป เมื้อไหร่ที่มีโอกาส จะชอบจับเต้า หรือแอบจับอวัยวะเพศตอนเราหลับ หรือแอบดูเราอาบน้ำ เราเก็บเรื่องราวมาเรื่อยๆ โดยที้ไม่เคยบอกใคร ถามว่าตอนนั้นเรากลัวไหม กลัวมาก แต่เราไม่กล้าที่จะพูด หรือบอกใคร กลัวไปหมด เราพยายามไม่อยู่กับเขา สองต่อสอง หรือสนธนาอะไรมากนัก จนนานวันเข้า เราไปเรียนมหาวิทยาลัย เร่ต้องอยู่หอพัก เราถึงรู้สึกปลอดภัย ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้านจนจบมัธยมปลาย เราอยู่ด้วยความระแวง มาโดยตลอด เราไม่เคยเข้าไปกอดเขาเลย ตั้งแต่เหตุการณ์นั้น เราอึดอัดและอดทน เพื่อให้ครอบครัวเราสมบูรณ์ และไม่อยากสร้างบาดแผลให้ใคร ในพาส ที่เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวเขาทำได้ดี แต่ความเป็นพ่อสำหรับเรามันไม่ใช่ เรารักเขานะแต่เราก็กลัวและเจ็บปวด
แต่จนทุกวันนี้มันเป็นปมที่ทำให้เราปวดใจมาตลอด มันอึดอัด จนกระทั่งเขาเสีย เราก็พยายาอโหสิกรรม แต่พอนึกถึงทีไร เราก็เจ็บปวดกับมันทุกครั้ง
เราอยากรู้ว่าเราจะเก็บเรื่องราวเหล่านี้ไว้ที่เราและให้มันตายพร้อมกับเรา ให้เรารับความเจ็บปวดไว้เหมือนที่เรารับมา หรือจะบอกให้แม่ฟัง จะได้เลิกเทิดทูนเขาได้แล้ว