สวัสดีครับทุกท่านผมรบกวนขอความเห็นทุกท่านหน่อยครับ เรื่องมีอยู่ว่าปัจจุบันผมทำงานเป็นวิศวกรครับ งานก็สนุกดีเเต่ก็ไม่สุดผมรู้สึกว่าผมเลือกทางผิด ในตอนเด็กผมลังเลมากว่าผมชอบอาชีพอะไรกันเเน่ระหว่างวิศวะกับหมอเเต่สุดท้ายผมก็เลือกวิศวะ เพราะเชื่อว่าเป็นอาชีพที่รายได้โอเคและก็มีเวลาในการบาลานซ์ชีวิต เเต่พอจบมาเเละทำงานผมกับพบความจริงว่าผมไม่ได้เหมาะกับอาชีพนี้เลย เพราะต้องอาศัยทักษะทางสังคนเข้ามาช่วยในการทำงานอย่างมาก ต้องขออธิบายคาเเรคเตอร์ของผมก่อนนะครับผมเป็นอินโทรเวิร์ดไม่ชอบการอยู่ท่ามกลางผู้คนเยอะๆ พูดก็ไม่เก่ง ไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายกับผม เเต่งานที่ทำต้องประชุมบ่อยมาก (กับคนเยอะๆ) บ้างครั้งต้องขึ้นเวที (public speaking) ผมพยายามจะเอาชนะความกลัวมานานมากเเต่ก็เเพ้ตลอด จนท้อเพราะมันคือตัวตนของผมเอง สิ่งเหล่านร้ทำให้ผมฉุดคิดว่าผมคงจะเติบโตในเส้นทางนี้ยากเเน่ๆ จนคิดหาทางออกตลอดมาจนหวนคิดถึงวันที่เลือกทางเดินในวันนั้นว่าเราตัดสินใจผิดหรือป่าว ทำให้ผมคิดจะกลับไปเรียนหมอในวัย 27 ปี ที่ยังคิดว่ามันอาจจะใช่เพราะผมมองว่าอาชีพนี้ไม่ต้องทำ power point ทุกอาทิตย์ไม่ต้องฝืนธรรมชาติตัวเอง ผมพูดได้นะเเต่เเค่ไม่ชอบพูดมากเเค่นั้นที่สำคัญคือผมเป็นคนจิตใจดีมีเมตตาต่อผู้อื่นอาชีพนี้ตอบโจทย์เรื่องนี้เเน่นอน มันวนเวียนอยู่ในหัวผมมานานหลายปี ผมเครียดมากชีวิตเหมือนอยู่กลางสี่เเยกที่ไม่รู้ว่าจะเลือกไปทางไหนยากมาก เรื่องสอบให้ติดไม่ใช่ปัญหาผมก็ระดับโอลิมปิกวิชาการคะเเนนตอนเลือกคณะก็เข้าเเพทย์ได้สบายๆ หากท่านใดเข้ามาอ่านรบกวนเเสดงความคิดเห็นให้ด้วยนะครับ อย่างน้อยก็ให้คำเเนะนำผม ถือว่าช่วยคนหาทางออกจากปัญหาชีวิต
ขอความเห็นทุกท่านด้วยครับ