คือผมเป็นคนที่ขยันได้เเต่เวลาขยันตั้งใจเรียน ผมรู้สึกว่าตัวเองจะเสียสุขภาพ ผมไม่รู้ว่าทำไม ทั้งๆที่คนอื่นอาจขยันเหมือนกัน เเต่ผมถ้าขาดการออกกำลังกายหรือนอนดึก หน้าตาผมจะเเย่ สิวจะขึ้น ทั้งหน้าทั้งหลัง เเล้วขึ้นเยอะเลย ผิวหมอง คือมันเห็นภายนอกชัดเจนมาก จนคนอื่นเป็นห่วงในบางที มีเรื่องเล่าว่าก่อนที่ผมจะเข้า ม. ปลาย  ผมออกกำลังกายหนักมาก เพราะจะเตรียมตัวเป็น นศท วิดพื้นวันล่ะ 120 ซิทอัพ 100  ดึงข้อ 50 ฝึกทั้งวิ่ง1000 เมตร ได้ในเวลา 3:30 อันนี้คือเรื่องจริงน่ะ ร่างกายผมดีมาก เเล้วก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำอะไรเหนื่อยๆแบบการออกกำลังกายเเล้วเหงื่อออก อีกทั้งหน้าตาผมคือเเบบใส (ไม่ได้หล่อน่ะ เเต่เเค่ดูแบบว่าหน้าตาปกติ เเต่ดีกว่าตอนนี้ )  ทำในสิ่งที่ชอบอย่างนึงก็คงเป็นการออกกำลังกายนี้แหละเเต่คุณก็รู้ว่โอกาสที่มันเลี้ยงครอบครัวได้เป็นอาชีพหลักมันน้อย เเล้วผมก็ไม่ได้เป็นนักกีฬาอะไรด้วย เเต่หลังจากที่เรียน ม.ปลาย คือหน้าตากับสุขภาพนี้ค่อนข้างเเย่มาตลอด ทั้งๆที่เพื่อนบางคนเรียนเหมือนกัน(แอบน้อยใจในโชคชะตา55) ตอนนี้มีสิทธิ์เข้าเเพทย์ได้จริงๆผมก็อยาก เเต่ถ้าเรียนหนักเเล้วอดนอน พอผมสุขภาพเเย่หน้าตาก็เเย่อีก ผมก็รู้สึกว่าผมไม่น่าจะมีความสุขได้ เเต่ถ้าเภสัชอาจเรียนน้อยกว่า พอได้เผื่อเวลาทำอย่างอื่นเช่นดูเเลตัวเองออกกำลังกาย คุณคิดเห็นยังไงครับ
ปล. พอผมหน้าตาไม่ดีผมก็จะไม่ค่อยมีความมั่นใจ เเล้วก็จะเริ่มหมกตัว พอนานๆเข้าก็เปิดความเครียดสะสม ถึงผมจะไม่ได้เปรียบเทียบกับคนอื่นเเต่พอผมมองกระจกเเล้วมันอดที่จะท้อเเท้ไม่ได้จริงๆ