ตอนผมเรียนมัธยม โรงเรียนให้ร้องเพลงก้อนดิน
แล้วตอนนั้นมีเพื่อนสัญชาติแอฟริกาคนนึง เค้าผิวสีจัดมาก ครูเลยเรียกว่า"ก้อนดิน"
เพื่อนๆก็เลยเรียกว่า"ไอ่ก้อนดิน" ซึ่งเป็นบูลลี่ ตลกๆ แต่ตัวเค้าไม่รู้ว่าบูลลี่
ทีนี้พอเพลงขึ้น"เราทุกคน ก็เหมือนก้อนดินแค่ก้อนนึง " จะนึกถึงหน้าเพื่อนคนนั้น แล้วขำหนักมาก เพื่อนๆในชั้นก็ขำหนักมาก พอถึงท่อน "เปราะบาง ไร้ค่า ไร้ความหมาย" ก็เลยไม่มีใครอินว่า เราทุกคนเปราะบาง ไร้ค่า ไร้ความหมาย
พอมองย้อนกลับไป ก็รู้สึกว่า เราและเพื่อนๆ รวมทั้งเพื่อนต่างชาติคนนั้น ทำบุญมาพอตัวทีเดียว
บุญอันใดที่ทำให้แต่ละท่านไม่ได้เกิดเป็นคนดี
แล้วตอนนั้นมีเพื่อนสัญชาติแอฟริกาคนนึง เค้าผิวสีจัดมาก ครูเลยเรียกว่า"ก้อนดิน"
เพื่อนๆก็เลยเรียกว่า"ไอ่ก้อนดิน" ซึ่งเป็นบูลลี่ ตลกๆ แต่ตัวเค้าไม่รู้ว่าบูลลี่
ทีนี้พอเพลงขึ้น"เราทุกคน ก็เหมือนก้อนดินแค่ก้อนนึง " จะนึกถึงหน้าเพื่อนคนนั้น แล้วขำหนักมาก เพื่อนๆในชั้นก็ขำหนักมาก พอถึงท่อน "เปราะบาง ไร้ค่า ไร้ความหมาย" ก็เลยไม่มีใครอินว่า เราทุกคนเปราะบาง ไร้ค่า ไร้ความหมาย