เราอายุกำลังจะเลข 3 ค่ะ เมื่อก่อนเพื่อนเยอะ ไปเที่ยว กิน ดื่ม ถึงไหนถึงกัน เราเองพึ่งจะเลิกดื่มเมื่อช่วงโควิด-19ระบาดที่ผ่านมา  ช่วงนั้นรายได้ประจำไม่มี เงินไม่เข้ากระเป๋า 6 เดือนเต็มๆ พอผ่านช่วงวิกฤตนั้นมาได้ ก็เลิกเที่ยว เลิกดื่มจริงจังเลยค่ะ

ช่วงนั้นก็พอจะมองออกว่าใครเรียกเราว่า "เพื่อน" เพียงเพราะเรามีผลประโยชน์ และในวันที่เราไม่มีผลประโยชน์ คนที่เรียกเราว่าเพื่อน หรือเพื่อนสนิทเนี่ยแหละ ค่อยๆหายไปทีละคน สองคน จากที่กลุ่มเพื่อนมีเป็นสิบ ทุกวันนี้มีเพื่อนที่คุยกัน ปรึกษาปัญหาชีวิตกัน คอยยินดีกับความสำเร็จกันจริงๆเพียงแค่ 2-3 คนเท่านั้น

ล่าสุด เพื่อนบอกเราว่า เราเนี่ยคือเพื่อนซี้ เพื่อนตาย เพื่อนที่จะแก่ไปด้วยกัน แต่พอเราหมดผลประโยชน์ก็หายไปนานเป็นปี กลับทักMassanger Facebook บอกว่าคิดถึงเรา ขอยืมเงิน 3,000 บาทได้ไหม อีก 2 อาทิตย์คืน

#ย้อนกลับไปช่วงอาทิตย์ก่อน ก่อนที่จะทักมายืมเงิน
เราป่วยนอนโรงพยาบาล ก็ไม่เคยแวะมาหา (ทักแชทมายังไม่มี) ไม่เคยถามสารทุกข์ สุกดิบเราเลย เราป่วยเป็นยังไง นอนโรงพยาบาลเราต้องจ่ายเงินไปเท่าไหร่

พอเราบอกว่าไม่มีนะ เราพึ่งออกจากโรงพยาบาล ตอบเรากลับว่าโอเค แล้วหาย ( ใจก็คิดว่าเหมือนเพื่อนโดนมิจฉาชีพแฮ็กเฟสบุค ) แต่เห็นเขาลงรูป ตอบคอมเม้นท์ ชีวิตก็เอ็นจอย กินหรู อยู่สบาย ทำงานบินไป-กลับเมืองนอก ก็รู้แล้วแหละว่าเขาคิดถึงแค่ตัวเองเท่านั้น

เพื่อนประเภทนี้คือเราบอกกับตัวเองว่า "เลิกคบ"

คุณไม่เห็นเราตอนหาเงิน แต่คุณกลับจะมาช่วยเราใช้เงิน อย่าเอาภาระของตัวเองมาเป็นภาระคนอื่นเลยค่ะ

#นอยด์ครั้งสุดท้ายแล้วคนแบบนี้จะไม่มีบทอะไรกับชีวิตเราอีก ยิ่งคิดยิ่งเสียสุขภาพจิตมาก