มีช่วงหนึ่งเราอกหักแฟนทิ้ง เราเลยหาคนคุยเผื่อว่าอะไรจะดีขึ้นฉันไปรู้จักกับทหารคนหนึ่งเราคุยกับแบบพี่น้องจนสนิทกัน เค้าค่อยให้กำลังใจฉัน บอกฝันดี อรุณสวัสดิ์ทุกคืน ทำให้ฉันหายเศร้า แล้วไม่นานเขาก็มาหาฉัน บอกจะพาไปออกกำลังกายฉันก็ไป สรุปเขาพาฉันไปบ้านเขาที่ต่างจังหวัด ซึ่งฉันไม่ได้เตรียมอะไรไปเลย ก็แอบกลัวนะ..เขาบอกฉันว่าขอกอดได้ไหม ฉันก็แกล้งบอกไปว่าเขินเขาก็ไปปิดไฟ แล้วถามว่าหายเขินหรือยัง ฉันก็เลยคิดว่าคงแค่กอดแหละมั้งเลยยอมให้เขากอด เขากอดฉัน แต่อยู่ๆเขาก็เอาปากมาจูบฉันตอนนั้นความรู้สึกมันดีมากฉันห้ามฉันตัวเองไม่อยู่ จนในที่สุดก็แพ้ตันหาตัวเองตกเป็นเมียเขาในวันนั้น จากสถานะพี่ชายน้องสาวก็เลื่อนมาเป็นแฟนโดยอัตโนมัติโดยไม่มีการขอหรือถาม..มีเขาถามฉันหลังมีอะไรกันเสร็จว่าจะคบต่อไหมหรือจะแค่ วันไนท์สแตน อันเราเป็นผู้หญิงมันมีแต่เสียก็ต้องตอบว่าคบสิ เขาดูแลฉันดีมาก หาข้าวให้กินค่อยถาม ค่อยโทรหา และมาหาฉันเดือนบะสองครั้ง แต่หลังๆน้ำมันแพง )ฉันเลยนั่งรถไฟไปหาเขาแทน ครั้งแรกที่ฉันนั่งรถไฟไปหาเขา เขาโทรหาฉันตลอดว่าถึงไหนแล้ว ขึ้นรถหรือยังเขาดูใส่ใจฉันมา พอฉันถึงสถานีเขาก็มารอฉันแล้ว เขาพาฉันไปหาแม่เขาและญาติเค้า ดูเขาจะจริงจังกับฉัน มีวันหนึ่งมีเหตุฮฝฉันขึ้นรถไปหาเขาไม่ได้ เขาก็ขับมอไซต์ผ่าแดดร้อนๆม่หาฉันทั้งที่หลังเขาก็ไม่ดี เขาเป็นโรคหระดูกทับเส้น ฉันถามเขาว่าจะมาทำไมให้ลำบาก เขาบอกก็คิดถึงเมีย ช่วงนั้นโลกของฉันกลับมาเป็นสีชมพูเราวาดฟันกันไว้ว่าจะดูใจฉันสักปีและเปิดตัวกับที่บ้านฉัน เพราะแม่ฉันค่อยข้างห่วง และคบกันสองปีจะแต่งงานกัน มันเป็นภาพใันที่ชัดเจนมาก ปกติฉันคบใครแม่จะห้ามตลอดแต่คนนี้แม่ไม่ห้าม อาจเป็นเพราะเขาทำงานเป็นข้าราชการทหารมั้ง
เราโทรคุยกันทุกวัน จนวันหนึ่งฉันอยากไปหาเขาอีกฉันถามว่าว่างวันไหนเขาบอกไม่ว่างเลยส่งตารางเวรมาให้ฉันดู ฉันเห็นว่าเขาเขาเวรวันเว้นวัน ฉันเลยขอไปหาวันไม่มีเวรได้ไหม เขาก็เริ่มปฎิเสธฉันก็เลยคิดว่าเขาคงเหนื่อยอยากพักมั้งก็เลยไม่อ่ะไร แต่แล้วฉันก็ทนคิดถึงเขาไม่ได้ ขอไปหาได้ไหม ช่วงเย็นก็ได้ให้เขาพักผ่อนก่อนเขาก็โอเคร ครั้งนี้เขาไม่โทรหาฉันเหมือนครั้งแรก จนฉันถึงสนานีฉันก็ไม่เห็นเขาฉันนั่งรอเขาพักใหญ่เขาก็มารับ ฉันดีใจมากที่ได้อยู่กับเขา ฉันลางานมา ตอนช่วงเช้า เขาไปทำงานฉันก็นั่งเล่นอยู่บ้าน ปกติ 11.00 เขาจะพัก แต่ครั้งนี้เขามาเกือบบ่ายโมงเลยเขาบอกวันนี้งานเยอะ และช่วงบ่ายเขาบอกไปเล่นเปตองนะ ปกติเขาจะชวนฉันไปด้วยแต่ครั้งนี่ไม่ชวน ฉันก็ไม่อะไรนะเขาบอกจะกลับไม่เกินเที่ยงคืน สรุปวันนั้นที่ฉันลางานมาหาเขาฉันอยู่บ้านคนเดียวก็มีเบื่อบ้าง ตอนเย็นเลยไปเดินออกกำลังกายนอกบ้าน เดินไปเดินมาหลงหาทางกลับบ้านไม่ถูก ฉันกลัวมาก โทรไปเขาก็ไม่รับ ฉันก็คิดว่าเขาคงเล่นกีฬาอยู่ ฉันก็เดินหาบ้านต่อไปจนปวดขามาก เดินไปร้องไห้ไป จนให้ที่สุดก็เจอ พอฉันถึงบเานก็ทักบอกเขาว่าเข้าบเานได้แบ้ว เขาก็ไม่ว่าอะไร ฉันกินข้าฯ อาบบน้รอรอแฟนกลับบ้าน เที่ยงคืนเขาก็ยังไม่มา ฉันเป็นห่วงเขามากนะตอนนี้น เค้ากลับมาประมาณตีสอง ฉันถามเขาว่าไหนว่าไม่เกินเที่ยงคืนไง เขาไม่พูดอะไรเลย มาถึงก็นอน ฉันอยากจะเล่าที่ฉันหลงทางเลยไม่กล้า เขาคงเหนื่อย พอเช้าฉันก็ปลุกเขาด้วยการเขาไปหอมและจูบและบอกเขาว่าไปรอข้างล่างนะ ไม่นานเขาก็ลุกตามมากมาส่งฉันที่สถานี เหตุการณ์ครั้งนั้นฉันเริ่มได้กลิ่นไม่ดี เขาเริ่มส่งเพลงเศร้ามาหาฉัน ฉันถามว่าเป็นไรก็ไม่บอก ฉันเลยถามเขาตรงๆว่าทำไมเปลี่ยนไปเขาบอกอยาให้ฉันอดทนเพราะฉันเป็นแฟนทหาร   สรุปเขาเบื่อฉันแล้วใช่ไหม เขาชอบพูดคำว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนรับนิสัยเขาได้