สิ่งที่เสียไปมันกับมาเป็นแบบเดิมคงยากมาก เราเป็นภรรยาที่ทักสามีไปเขาบอกเราว่าน่าลลำคาน แต่เพื่อนหรือคนอื่นทักไปและโทรไปในเวลาทำงานเขาแต่ตอบได้ เราเป็นภรรยาโทรไปทักกับว่าโทรหาอะไรนักหนาทำงานอยู่ รู้นะว่าเขาหมดรักเราแล้ว เขาไม่เคยคุยดีๆกับเราเลยสักครั้ง เข้าใจดีว่าเขาเบื่อเราแล้ว แต่พอเราไม่ทักหาโทรไปก็หาว่าเราไม่สนใจ แต่พอเราทักหาก้หาว่าเรายุ่งวุ่นวาย แสดงว่าเขาต้องการอะไร ถึงเขาอยากไปเขาจะไม่ห้ามหรือดึงไว้ เพราะตอนนี้พอจะยืนได้ด้วยตัวเอง ค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่มีเราจ่ายเองหมดมานานหลายเดือน ในเมื่อเขาให้เพื่อนให้คนอื่นสำคัญกว่า เวลาเราไม่สบายเป็นไข้ยังไม่รู้เลย พารู้ว่าไม่สบายหรือช่วงเราอ่อนแอบอกเราว่าไปตายซะ ชีวิตมีแต่นอน เราทำงานเช้าเลิกเย้นเขาทำงานเย้นเลิกงานดึกเวลาเลิกงานเขาคือเป็นเวลาคนทั่วไปนอน พอเรานอนคือว่าเราเราคงได้พักผ่อนไหม เราก้ทำงานเราก้เหนื่อยเราก้ต้องการที่จะพักผ่อนไหม คือเราเคยอดนอนมาแล้ว เราไม่ใช่ไม่รักเขานะเรารักและเป็นห่วงเขาแต่นี้หรือความรักที่เขามอบให้เราและลูก เรามั่นใจว่าเราก้มีความเป็นแม่ ไม่เป็นตามทที่เขาว่า เราไม่ตัวเหมือนไม่ใช่แม่ เขาดิไม่เคยเล่นหรือคุยกับลูก ปัญหาของแต่คนไม่เหมือนกัน บ้างคนชีวิตไปได้ดี แต่เขามีเรารู้สึกแย่ แค่กำลังใจเขายังให้เราไม่ได้เลย ทุกวันนี้เขาหาเงินได้ก้เอาไปกินไปเที่ยวตามใจเขาไม่เคยช่วยเราจ่ายอะไรเลยขนาดค่าไปหาหมอตอนลูกไม่สบาย ค่าเรียนขอลูกเราดูแลค่าใช้จ่ายเอง ไม่เคยร้องขอจากเขาเลย ใช่ว่าเราได้เงินเยอะกว่าเรานะ เราได้เงินเดือนเท่ากัน แต่เรากับเป็นคนต้องแบกรับคนเดียว บ้างทีเราก้เหนื่อยมาก