พอดีว่าเราทำงานที่บริษัท อ. มาครบ1ปีแล้ว อยากจะเปลี่ยนงานเพราะว่าสังคมภายในการทำงานเราไม่ดี สิ่งที่ไม่ดีอย่างแรกคือคนต่างแผนกที่เราต้องทำงานร่วมด้วยทุกวัน ประมาณว่าเราต้องทำงานกับคนประสาทแดกและไม่มีสมองในทุกๆวัน จริงๆเราอยากจะลาออกตั้งแต่2เดือนแล้วแต่เราย้ายมาอยู่คนเดียว ก็เลยอดทนทำต่อเพียงเพราะเรายังไม่มีเงินเก็บมากพอ และขี้เกียจที่จะไปหางานใหม่ ปัจจุบันเราถูกความtoxicมากขึ้นจนเราต้องขอย้ายออกจากตรงจุดนั้น เราค่อนข้างจะคิดเล็กคิดน้อยแบบห่วงคนอื่นมากๆว่าคนที่ไปทำแทนเราเขาจะไม่พอใจหรือเปล่า ถึงเขาจะคิดว่าเป็นงานหัวหน้าสั่งให้ทำก็เถอะ เราขอลาออกแต่หัวหน้าเราไม่อยากให้ออก เพราะเหตุผลเพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องงานแต่เป็นตัวบุคคล ความจริงแล้วคือไม่มีคนทำงานมากกว่าและงานมันก็จะเยอะ เพราะงานเยอะกว่าคน แล้วคนทำงานเหมือนวัวเหมือนควาย เราอายุน้อยแต่ต้องทำงานเพราะมีเหตุจำเป็นทางครอบครัว บอกตรงๆการที่จบม.6 แล้วมาทำงานมันน้อยมากที่จะได้เงินเยอะๆ ถูกกดค่าแรงเยอะมาก ไม่มีโบนัสใดใด แม่หวังให้เราทำงานโรงงานเพราะจะได้ทำโอที อย่าพาตัวเองมาลำบาก การที่1เดือนมี30วันแต่เราต้องทำงาน29วัน แล้วสมัยนี้อย่าคิดว่าจะสบายเถอะ คนที่ไม่มีโอกาสได้ยืนในจุดที่สูงกว่านี้มันสิ้นหวังมาก เราเฟดออกจากเพื่อนทุกคนเพราะเราจน เราออกจากสังคมที่เคยมี อาการน้อยเนื้อต่ำใจมันมีเยอะ การพยายามปล่อยวางแล้ววันนึงมันกลับมานึกถึงมันไม่เคยหายไปจากหัว มันยังวนเวียนเป็นปมในใจตลอด แล้วเลือกเติบโตแบบที่ตัวเองอยากเป็นไม่ได้ เหนื่อย แต่บ่นไม่ได้ เราจะได้พักจริงๆก็คงวันที่เราตาย เห้อ ถ้าเราคิดไม่ได้เราคงไม่มีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้