ช่วงนี้เรารู้สึกเหงาเคว้งคว้างมากๆเลยค่ะอยากจะร้องไห้ตลอดเวลาอยากไปที่ไหนก็ได้ไปให้ไกลที่สุดมันรู้สึกเหนื่อยรู้สึกท้อกับชีวิตมากๆทั้งๆไม่มีเรื่องมาให้ทุกข์ใจไม่มีความสุขเลยถ้าเกิดมีเรื่องที่ทำให้มีควา

พึ่งมาทำงานอยู่ กทม เหงามาก เราคิดถึงบ้านเราอยากกลับบ้านมาก โทรหาพ่อแม่ก็ต้องกั้นน้ำตาไว้ กลัวท่านจะเป็นห่วง มีแฟน แฟนก็ไม่เคยสนใจ กลับห้องมาร้องไห้ทุกวัน แต่ตอนนี้เราคิดถึงพ่อกับแม่มากที่สุด เมื่อไหร

ย้ายมาอยู่หอได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว ตอนมาวันแรกแม่มาอยู่ด้วย2วัน พอไปส่งแม่ขึ้นรถกลับบ้าน กลับมาห้องร้องไห้ รู้สึกอ้างว้าง เดียวดาย เคว้งคว้างง เบื่อ ไม่อยากกินอะไรเลย มันจุก คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ คิดถึ

คือบางครั้ง อยู่ๆก็รู้สึกเค้วงบางที่ก็เหมือนจะร้องให้ เหงา ทั้งๆที่อยู่ในที่ผู้คนเยอะ ต้องทำอะไรหรอครับถึงจะหาย

เคยไหม ที่รู้สึกแย่ แย่ไปหมด แย่ไปซะทุกอย่าง ทำไมฉันรู้สึกเคว้งคว้าง เหงา คิดถึงยายที่จากไป และเป็นมากกว่าพ่อและแม่ ทำไมฉันรู้สึกอ่อนแอไปหมด จิตใจมันย่ำแย่ อ่อนแอสุดๆ ฉันทำได้แค่ นั่งกอดเข่าแล้วร้องไห

สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากปรึกษา ตอนนี้เครียดมากเรื่องการทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยตอนนี้เพิ่งเริ่มงานที่ใหม่ เกี่ยวกับงานเลขา แต่งานค่อนข้างเหนื่อยสำหรับเรา ทั้งจัดการเอกสาร เรื่องส่วนตัว หรือต่างๆมากมาย ซึ่

คือหนูไม่เคยห่างจากเเม่เลยเเละเเม่ไม่เคยห่างจากหนูพอเวลาเเม่ไม่อยู่ในสายตาชอบมีความคิดว่าเขาจะเป็นอะไรมั้ยเขาออกไปข้างนอกนานก็คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น บางทีเเม่ต้องไปต่างจังหวัดโดยที่เเม่ไปคนเดียวเเละเอา

เรื่องเริ่มขึ้นมาจากตอนเย็นกินข้าว พ่อแม่ ถามน้องผมว่าเปิดเทอมวันแรกเป็นไงบ้าง น้องสาวผมก็เริ่มเล่าแรกๆก็เล่าปกติพอเริ่มพูดเยอะน้องสาวผมก็ร้องไห้ เเล้วก็ไม่พูดเอาแต่ร้องไห้ หลังจากหยุด น้องผมก็กเลยพูด

มันปกติไหมค่ะหรือว่าคิดไปเองค่ะที่บ้านไม่ค่อยเข้าใจพอเครียดเขาก็จะด่าช่วงหลายปีที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยมีความสุขเลยค่ะมีแต่นอนร้องไห้ไม่มีใครเข้าใจเลยค่ะคนมักจะพูดว่าอะไรกันนักหนาค่ะรู้สึกว่าสงสัยเราคงไม่มี