เรื่องเริ่มขึ้นมาจากตอนเย็นกินข้าว พ่อแม่ ถามน้องผมว่าเปิดเทอมวันแรกเป็นไงบ้าง น้องสาวผมก็เริ่มเล่าแรกๆก็เล่าปกติพอเริ่มพูดเยอะน้องสาวผมก็ร้องไห้ เเล้วก็ไม่พูดเอาแต่ร้องไห้ หลังจากหยุด น้องผมก็กเลยพูดต่อแต่พูดไม่เยอะ น้องผมเล่าว่า ตอนเช้าอะตอนเปิดเทอมไป น้องผมจะไปแต่เช้าเพื่อไปนั่งจ้องโต๊ะนั่งประจำ (โรงเรียนใน กทม.) น้องนั่งๆไปนานก็มีเพื่อนๆเริ่มมากัน และน้องก็นั่งรอเพื่อนสนิท (น้องผมมีเพื่อนสนิท1คน) พอเพื่อนสนิทมาน้องก็จะไม่เหงา เเต่ตอนนั้นเพื่ื่อนสนิทอาจะเดินไปคุยกับเพื่อนคนอื่น ทำให้น้องผมต้องอยู่คนเดียว เดิมที่น้องสาวผมเป็นคนเริ่มคุยไม่ค่อยเก่ง เลยอาจเค้าหาคนอื่นยาก (น้องผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ต้องย้ายมาเรียนตอนม.1 ปัจจุบันน้องผมเปิดเทอมแรกม.3) เดิมที่แล้วเคยโดนเพื่อนผู้หญิงในห้องด่าบูลี่หรือแซว น้องผมเป็นจิตไม่แข็ง เลยร้องง่าย (เพราะน้องผมมีเรื่องฝังใจตอนเริ่มตอนม.1ตอนย้ายมาแรกๆ น้องสาวตอนอยู่ในโรงเรียนนั้นน้องสาวผมจะเดินข้ามถนนไปซื้อของ หลังจากซื้ออะไรซื้อเสร็จ้รียบร้อย น้องสาวผมเดินกลับมา เลยโดนยามหน้าโรงเรียนด่าน่าจะด่าไม่แรงมาก แต่น้องผมเป็นคนน่าจะแคร์คำพูดคนอื่นเลยน่าจะเสียใจที่โดนด่ากลับมาร้องให้หนักมากเคยบอกแม่ว่าอยากย้ายโรงเรียนเลย เกื่นๆ) โดนเพื่อนในห้องแซว ว่าอ้วน ไม่สวย ต่างๆนาๆ ผมกลัวน้องผมจะเป็นโรคซืมเศร้าอะครับ พ่อแม่ กับ ผมก็ค่อยช่วยให้คำปรึกษาแล้วต่างๆ มันก็อาจะดีขึ้น แต่ก็ยังกลัวเพื่อนในห้องด่าว่าแซวอยู่ดีอะครับ ต้องทำยังไงดีครับ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ