สวัสดีคะ คือเราเคยคบกับคนคนหนึ่งมาสักพักหนึ่งน่ะค่ะด้วยความที่เรายังเด็กและเป็นครั้งแรกเลยด้วย เราเลยไม่ได้ดูแลเขาให้ดีค่ะ มีหลายครั้งเลยที่เราทำตัวไม่น่ารักกับเขาชอบพูดแซวๆถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเขาบ้างน่ะค่ะแต่เราไม่เคยมีใครเลยนะคะนอกจากเขา ไม่ชอบทักเขาไปก่อนตอนนั้นเราคิดว่าเขาก็คงไม่ไปไหนหรอกเขารักเรานิ หลังจากนั้นที่เราระหองระแหงมาสักพัก เขาก็ตัดสินใจมาขอคุยค่ะว่าเราจะเอายังกันต่อ เราก็ส่วนหนึ่งก็อีโก้ด้วยส่วนหนึ่งก็น้อยใจก็เเลยป็นฝ่ายขอเลิกเองที นี้เราคิดถึงเขานะคะแต่ไม่ได้ง้อเขาค่ะ จนเขามูฟออนไปมีคนใหม่แล้วเราถึงได้รู้สึกอาการหนักแล้วคะ ประเด็นคือเรารู้สึกโทษตัวเองมากๆเลยคะที่ทำให้ทุกอย่างมันต้องจบลงแบบนี้ ได้แต่คิดว่าทำไมเราไม่ทำแบบนั้นน่ะ ถ้าวันนั้นเราง้อเขา เขาคงจะกลับมาค่ะ  แต่เราก็รู้สึกผิดมากๆจนกลายเป็นปมในใจเราไปแล้วน่ะค่ะ ก็เคยขอโทษเขาไปแล้วน่ะค่ะแต่ด้วยความว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมบวกกับมันฝังใจเราไปแล้วน่ะค่ะว่าเราเป็นฝ่ายผิดเลยทำให้เรา เอาแต่โทษตัวเอง ทุกครั้งที่เราจะก้าวเดินออกมาเรามักจะได้ยินเสียงใจที่ไม่อนุญาตให้ตัวเองมีความสุขเพราะเคยทำร้ายเขามาก่อนและไม่ว่าเราจะใช้คำปลอบใจไหนมาคุยด้วยจิตใจของเรามันก็ไม่ยอมฟังน่ะค่ะเพราะตอนนั้นเราคือผิดจริงๆ บางทีก็เห็นภาพในสมองว่าถ้าเราไปเขาจะร้องไห้นะ ทั้งๆที่ในความเป็นจริงเขาไปตั้งนานแล้วจนลืมเราด้วยซ้ำไปแต่ กลับมีแค่เราเนี่ยแหละค่ะที่ยังอยู่ที่เดิม ทรมานมากๆเลยค่ะ ควรทำยังไงดีคะ