เริ่มแรกคือ เราเป็นเด็กจบใหม่ค่ะ เพิ่งจบมาได้ไม่ถึง 2 เดือน อยู่ในช่วงกำลังหางาน แต่ยังหาไม่ได้ค่ะ ระหว่างนี้เรากลับมาอยู่กับแม่ ซึ่งแม่เลี้ยงเรามาคนเดียวค่ะ ปกติแล้วตอนกลางวันเราจะอ่านหนังสือค่ะ และเล่นเกมกับเพื่อนแค่ตอนกลางคืน
หลังจากเรากลับมาอยู่บ้าน แม่อยากให้เราสอบราชการค่ะ  เรามาอ่านหนังสือเพื่อสอบราชการตามที่แม่ขอ ซึ่งอ่านแค่ตอนกลางวันค่ะ เราเริ่มอ่านได้ไม่กี่วัน แรกๆ แม่ก็โอเคค่ะ ที่เราแบ่งเวลาอ่านหนังสือตอนกลางวัน แต่อ่านมาได้สี่ห้าวัน แม่เราอยากให้อ่านหนังสือตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยงคืนค่ะ ถ้าเราไม่ทำตาม ก็จะมายืนพูดจ่อหน้าเพื่อให้เรารู้สึกผิดทุกวันค่ะ ว่าไม่มีงานทำก็เป็นคนไร้ค่าบ้าง ทำตัวไม่มีประโยชน์บ้าง เพื่อนเราไม่มีใครจริงใจบ้างค่ะ บางทีก็บอกว่า ที่เรียนมาไม่มีประโยชน์ ต้องสอบเข้าราชการเท่านั้น ไม่ต้องไปทำงานบริษัทที่เป็นงานที่ตรงสายเราค่ะ ลามมาถึงเรื่องรูปร่างเราที่น้ำหนักขึ้นเพราะผลจากยาที่เคยกินค่ะ ว่าเราไม่ดูแลตัวเอง ปล่อยตัวจนรูปร่างน่าเกลียด วันๆ เอาแต่กินแล้วก็นอน

ตอนนี้เรากำลังหางานค่ะ สมัครไปหลายสิบที่แต่ไม่มีที่ไหนติดต่อกลับมาเลย เราหาทางออกไปจากที่นี่แล้วค่ะ พร้อมทำงานหาเงินเองมากๆ แต่ระหว่างนี้ไม่รู้จะรับมือยังไงกับความรู้สึกแย่ๆ แบบนี้ดีค่ะ เข้าใจว่าเป็นห่วง แต่เราไม่ไหวจริงๆค่ะ