จั่วหัวกระทู้ single mom แม่เลี้ยงเดี่ยว อยู่อย่างไรเมื่อไร้ลูกเคียงข้าง >>> บอกตรงๆ เลย ความรู้สึกขณะนี้ เหงา อ้างว้าง ไร้ที่พึ่ง หมดแรงใจ ขาดไฟในการทำงาน สูญสิ้นความหวัง โดดเดี่ยวยังไงไม่รู้
            ก่อนอื่น ขอเกริ่นนำ... เราเองรับราชการค่ะ ... หย่าร้างในวัย 35 ปี หลังจากนั้น ทุ่มเทชีวิตจิตใจ ความรัก เงินเดือน ทรัพย์สิน ให้กับลูกโดยไม่เคยคิดจะหาใครมาช่วยทำหน้าที่พ่อ มีความสุขกับการเลี้ยงลูก มีลูกที่น่ารัก เรียนดีและหวงแม่มาก เราก็หวังฝากผีฝากไข้ ขออยู่กับลูกไปจนวันตาย แต่วันนี้ เมื่อวัยเริ่มแตะ 50 ชีวิตไม่สุขเหมือนดั่งเคย สี่ปีก่อนลูกสาวคนโตจากอกไปเรียนมหาวิทยาลัย จบและได้งานทำในต่างแดน บัดนี้ลูกสาวคนเล็กก็กำลังจะโผบินสู่โลกกว้างไปใช้ชีวิตนักศึกษามหาวิทยาลัย แอบคิดว่าจะลาออกจากราชการไปอยู่กับลูก(แม่ติดลูก555) แต่เมื่อมองในมุมกลับของลูกสาว นางขอไปใช้ชีวิตอิสระตามฝันทำงานในต่างแดน และขอเรียนต่อในต่างถิ่น ( ลูกไม่ติดแม่ )... แม่เลี้ยงเดี่ยวรู้สึกถูกทอดทิ้ง นี่ขนาดนางๆ ยังไม่ได้แต่งงานแต่งการออกเรือนไป ... มโนภาพ>>> แม่เลี้ยงเดี่ยว หญิงชราวัยเกษียณ ขาดคนดูแล ... เฮ้อ!!! ใจหายนะ เข้าวัดบวชชีดีไหมเรา....ใครมีคำแนะนำดี ๆ ชี้ทางสว่างหน่อยค่ะ