เราเป็นคนๆนึงที่ชอบคิดมาก ย้ำคิดย้ำทำ เราไปแอบชอบคนๆนึง เขาเป็นคนใกล้ตัวเรานี่แหละ เราแอบปลื้มเค้ามานานแล้ว แต่ติดที่ว่าเค้าไปมีเจ้าของแล้ว
เราเองก็เผลอปันใจให้เค้า แตาในใจจริงๆเราก็ยังรู้สึกผิด ว่าทำไมตัวเองถึงคิดไปชอบคนที่มีเจ้าของ แค่เราเจอหน้าเค้ามันก็ทำให้ใจเราหวั่นไหว ตั้งแต่วันนั้นที่เราเจอหน้ากัน มันทำให้ดวงใจดวงนี้สดใสขึ้นมา เราอดคิดถึงเขาไม่ได้เลย เรากลับไปคิดถึงวันนั้นวันที่เราเจอกัน คิดวนๆแบบนี้ทุกวัน
เรารู้สึกถึงความทรมาน เราพยายามทำทุกวิธีทางที่จะได้เจอเค้า ไปอุดหนุนร้านเหล้าเค้าบ้าง แต่เค้าก็รู้นะคะว่าเราชอบ เค้ายิ้มให้เรา แล้วสุดท้ายแล้ว เค้าก็บอกชอบเรา เราคิดว่าเราไม่ควรที่จะไปต่อใช่มั้ย เพราะเค้ามีเจ้าของแล้ว เราไม่น่าเอาใจไปลงกับคนแบบนี้เลย เราเหมือนเรากำลังทำผิดอย่างมหันต์