จุดเริ่มแรกที่เริ่มทำให้ผมมองเห็นเซลล์ต่างๆผ่านแว่นสายตาคือวันสงกรานต์ปี 66 ระหว่างนั่งอยู่หลังกระบะกำลังกลับบ้านหลังจากที่เล่นน้ำมาอย่างเต็มที่ ผมก็ได้แหงนมองไปมองไฟบนเสาไฟข้างถนน ด้วยความที่แว่นตามีหยดน้ำกระเด็นใส่อยู่จึงเห็นเป็นเซลล์ ที่กำลังขยับอยู่และขนตาที่เห็นอย่างละเอียดเหมือนมองในกล้องจุลทรรศน์ แบบเห็นปล้องต่อปล้อง ผมสังสัยมาก พอกลับมาถึงบ้านผมเลยพยายามทดลองทำมันอีกด้วยไฟติดเพดานบ้านมันก็เป็นผลลัพธ์เดิม มันพึ่งเป็นตอนช่วงสงกรานต์ และตอนนี้ก็ยังเป็น สงสัยมากนี่ผมไปติดไวรัสกล้องจุลทรรศน์มาจากไหนผมมองว่าประโยชน์ก็พอมีแต่ตอนหยดน้ำติดแว่นก็จะแปลงเป็นนักวิทย์ไปหน่อยเรื่องประมาณนี้แหละครับ ใครรู้ว่ามันคือโรคอะไรบอกผมหน่อยนะครับ