ผมเคยคิดว่าถ้าให้คบผู้ชายก็ตายซะดีกว่า สาเหตุที่คิดแบบนี้อาจจะเพราะเหตุการณ์ในตอนเด็กที่ไม่ดีเท่าไหร่ แฟนที่ผ่านมาเป็นผู้หญิง มีคนนึงเป็นสาวสอง ผมยาว ผมเลยมองว่าเป็นผู้หญิง ตอนแรกก็ไม่ได้กะจะคบแต่เขาไม่ได้ปิดบังตอนทำความรู้จักเลยเปิดใจดู

ขอเล่าสักหน่อยว่ารู้จักกับคนที่ทำผมหวั่นไหวได้ยังไง ผมรู้จักเขาเมื่อ4ปีที่แล้วผ่านเกม เขาบอกว่าเป็นผู้หญิงผมเลยคุยด้วย ตอนนั้นก็รู้สึกดีจนมาจับได้ว่าเขาเป็นผู้ชาย แต่เขาก็ยังไม่ยอมรับ ผมก็ไม่อยากแทงใจดำเขาว่าผู้หญิงชื่อคงไม่ขึ้นต้นด้วยนาย ก็เสียใจทั้งคู่แต่ก็เลิกคุยกันไปเพราะไม่ได้ชอบผู้ชาย

เวลาผ่านไปแทบไม่ได้ติดต่ออะไรกันเลย จนเมื่อต้นปีเขาชวนเล่นเกมเพื่อหาเงิน ผมก็มีช่วยเขาบ้างเพื่อให้เสร็จไวขึ้นหรือได้เงินเพิ่มขึ้น เขาก็มีเต๊าะผมบ้างแต่ผมก็วางตัวแบบเพื่อน เมื่อไม่นานมานี้ก็ถามเขาว่าไม่ใข่ผู้หญิงใช่ไหมเขาก็ยอมรับ ผมก็รู้สึกดีนะที่เขายอมบอกแต่ผมก็ยังวางตัวแบบเพื่อนเหมือนเดิม

เขาบอกว่าขอโทษละกันที่ไม่ใช่ผู้หญิง ผมหมั่นไส้ก็เลยบอกว่าน่าเสียดายถ้าเป็นผู้หญิงก็ชอบไปละ ดูออกว่าเขาก็คงคิดว่าผมคิดกับเขาแค่เพื่อนถึงจะเต๊าะไม่เลิกก็เถอะ แต่ผมก็มาคิดว่าทำไมตัวเองถึงปิดตัวเองขนาดนั้น จนตอนนี้เริ่มหวั่นไหวแต่ยังคิดอยู่ว่าจะเอายังไงดี

จริงๆผมอยากมีลูก ถ้าคบผู้ชายก็คงมีไม่ได้ แต่อาจจะคิดไกลไป ถ้าไม่ใช่คนนี้ก็คงชอบผู้หญิงเหมือนเดิม เว้นคนนี้ไว้คนนึงที่ทำผมหวั่นไหวได้ด้วยตัวตนของเขา ไม่ได้กังวลเรื่องคนรอบตัวจะมองยังไง เซ็กส์ ครอบครัวคิดว่าเข้าใจ ที่กังวลคือการต้องเลิกกัน ไม่อยากให้ใครต้องมารู้สึกค้างคาอะไรกับผมเหมือนที่ผ่านๆมา ค่อนข้างกังวลว่าตัวเองจะรับไม่ได้หากความสัมพันธ์ล้มเหลวอีกครั้งเลยระมัดระวังการมีความรัก

ควรจะบอกเขาไหมว่าผมเริ่มหวั่นไหวกับเขาแล้ว หรือจะลดการติดต่อไปดี ถ้ายังคุยกันเขาก็คงไม่ได้พบเจอผู้คนใหม่ๆ เป็นเพื่อนกันก็คงไม่เหมาะ