เราคุยกับแฟนว่าเรามีอาการเน้นหน้าอกเวลาหายใจมันจะเจ็บหัวใจจี๊ดๆเราให้แฟนพาไปหาหมอหมอกะตรวจคลื่นหัวใจอะไรต่างๆหมอบอกว่าหน้าเราเครียดๆนะหมอกะเลยถามช่วงนี้คิดมากเครียดมากมั้ยเพราะเรากะพึ่งคลอดลูกหมอเลยกลัวว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าเลยให้เราไปหาหมอจิตเวชหมอบอกว่าเราเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้ายังไม่ถึงขั้นกินยาให้ดูอาการไปก่อนพอเราออกมาแม่แฟนถามเราก็บอกเขากะบอกว่าเกี่ยวไรกับจิตเวชไม่ได้เป็นบ้าแฟนเรากะพูดขึ้นมาว่าเราอ่ะบ้าเรานั่งเงียบเลยตอนนั้นพอกลับมาบ้านแฟนเรากะไปพูดกับคนอื่นว่าพาเราไปหาหมอมาว่าเราเป็นผู้ป่วยจิตเวชว่าเราเป็นบ้าเราก็งงว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นหลังมาเรากะคิดมากมาตลอดเพราะการกระทำที่ไม่ชัดเจนของเขาความเครียดสะสมต่างทั้งเลี้ยงลูกอีกมันหลายเรื่องหลังๆมาเราก็เริ่มมีอาการเหม่อลอยเวลาอยู่คนเดียวชอบคิดว่าตัวเองทำตรงนั้นตรงนี้ไม่ดีว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ไม่อยากอยู่โทษแต่ตัวเองคิดนั้นคิดนี่ไปเรื่อยบ้างทีคิดมากจนดิ่งบ่อยครั้งเราเลยเล่าให้แฟนฟังแฟนบอกว่าเราอ่ะไม่ได้เป็นซึมเศร้าหรอกแต่เราเป็นบ้าชอบพูดแต่เรื่องเก่าๆชอบเอาแต่เรื่องเดิมๆมาพูดกะทำไว้สะเจ็บแบบนั้นก็เพราะทำกับเราแบบนี้เพราะเราเป็นผู้ถูกกระทำไงเราเลยจำมันมาโดยตลอดแม่เขาชอบบอกว่าเราเป็นคนนอกพอเราไปคุยกับแฟนแฟนกะบอกว่าบางทีกะคิดว่าเราเป็นนอกเรานี่แบบงงเลยเอ้าแบบเอ้า!! เวลาจะปรึกษาหรือคุยอะไรกับเค้าเค้าไม่เคยรับฟังเราเลยดูแต่โทรศัพท์สนใจอย่างมากกว่าแล้วตอบกับสั้นๆว่าอือเวลาเรามีปัญหาอะไรในใจเราเล่าให้เค้าฟังคำตอบก็คงยังเป็นคำเดิมคือ อือ เอาแต่แม่เขาตลอดจนเรารู้สึกเป็นส่วนเกินไปเลย555กะลูกเค้าอย่างว่าละเนอะเรามันกะคนนอกจริงๆ55

ทุกคนคิดว่าไงค่ะแฟนพูดกับเราแบบนี้มันสมควรแล้วหรอ