บอกตรงๆว่าผมไม่รู้จะเขียนยังไงให้เข้าใจง่ายๆ เพราะปกติแล้วผมแค่คิดอยู่ในหัวแต่ไม่เคยพูดกับใคร ปัจจุบันผมมีลูก 2 คน ชาย1หญิง1 (อยู่ประถม 4 และ5) อาศัยกันอยู่ 4คน พ่อแม่ลูกเหมือน ครอบครัวทั่วไป อาชีพคือ ทำธุรกิจส่วนตัว ทั้งผมและแฟนช่วยกันทำ ชีวิตก็เหมือนคนวัยเดียวกันทั่วๆไป ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันบ้าง ไปบ้านเพื่อน หรือไปร้านเหล้าบ้าง แต่โดยส่วนมากผมจะไปบ้านเพื่อน  ส่วนแฟนผมจะไปร้านเหล้ากับเพื่อน ก็คือต่างๆคนต่างไปนานๆทีถึงไปด้วยกัน (มีคนดูแลเด็กๆให้) 

        หลังๆมาผมคิดได้ว่าครอบครัวที่พ่อไปทางแม่ไปทางแบบนี้มันไม่น่าจะใช่ครอบครัวที่ดีเท่าที่ควร ตอนแรกผมคุยกับเขาว่าผมจะเลิกไปบ้านเพื่อนแล้ว ส่วนเค้าก็ควรจะเลิกออกไปเที่ยวกับเพื่อนเหมือนกัน คือเปลี่ยนจากทุกเดือนเป็น นานๆทีค่อยไป จุดประสงค์คือ เพื่อให้ครอบครัวมันเป็นครอบครัวจริงๆอย่างที่ควรจะเป็น และเพื่ออนาคตทางการเงินที่ดีกว่านี้ แต่แฟนผมเขาไม่ยอม ผมก็โอเคและเข้าใจผมก็เลยเปลี่ยนที่ตัวเอง ซึ่งผมเห็นว่าหลายๆคู่เขาก็ไปด้วยกันได้ อย่างน้อยก็ดีกว่าไปคนละทิศละทาง ลึกๆแล้วก่อนหน้านี้ผมก็อยากไปกับเขาเหมือนกัน แต่เขาเคยพูดเป็นนัยๆว่าอึดอัดผมก็เลยปล่อยไปตามนํา

     ต่อนะครับ. ผมเลยเลือกที่จะไปสังสรรกับเพื่อนให้น้อยลงแล้วไปกับแฟนแทนซึ่งตอนแรกที่เริ่มทำแบบนี้ผมไม่ได้ไปกับเขาเลยเพิ่งจะมาไปกับเขาได้ 1 ครั้งจากทั้งหมด 4ครั้งตั้งแต่เริ่มแพลนนี้เมื่ออาทิตย์ก่อน วันนี้ผมเลยลองพูดแบบแหย่ไปๆ ว่าจะไปกับเขาอีกในอาทิตย์หน้า เขาบอกว่าขอไปกับเพื่อนแบบส่วนตัวบ้าง ผมก็โอเคเข้าใจหลังจากนั้นสักพักเพื่อนแฟนผมเขาโทรบอกกับแฟนผมว่า ให้ชวนผมไปด้วย แฟนผมเลยเดินมาบอกว่าให้ผมไปด้วย ผมเลยพูดไปว่า ถ้าเพื่อนเธอไม่ชวนเธอจะมาชวนเรามั้ย แล้วเขาก็เฉไฉไปว่า ผมพยายามจะจับผิดเขาเขาเลยไม่อยากให้ไป จนถึงตอนนี้ผมรู้สึก งงแบบเหมือนโดนสตั้น ไม่รู้เขาคิดอะไรอยู่  (เหตุการนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้วก่อนหน้านี้ครั้งนึงครับ พอตเรื่องเหมือนเดิมเป๊ะแตกต่างแค่เหตุผลของแฟนผม) ผมควรจะทำยังไงครับ ไปต่อดีมั้ย หรือพอแค่นี้ดีครับ