สวัสดีค่ะ เราพักอยู่กับเมทมาได้ซักระยะนึง เป็นเพื่อนที่มหาลัยค่อนข้างสนิทกันค่ะ สาเหตุที่เริ่มอึดอัดหลักๆก็เรื่องความสะอาดค่ะ เราแพ้ฝุ่นเวลามีฝุ่นเยอะจะจามเลยค่อนข้างจะดูแลความสะอาดกวาดถูห้องเป็นประจำ แต่เมทเราแทบจะไม่ทำเลย นานทีจะจับไม้กวาด แล้วก็กวาดแค่พื้นที่ทางเดินแค่นั้นตรงอื่นก็ยังสกปรกเหมือนเดิม ส่วนมากจะเป็นเราที่กวาดทุกวัน เพราะเมทเราผมร่วงหนักมากกก เราก็ร่วงนะคะแต่ไม่เยอะเท่า(อันนี้เห็นได้ชัดเลยช่วงที่เราอยู่คนเดียวค่ะ)​ ถ้าไม่กวาดนี่เศษผมเต็มห้องไปหมด รวมถึงห้องน้ำด้วย เศษผมที่อยู่บนที่กรองก็ไม่ยอมเอาไปทิ้ง  ส่วนห้องน้ำตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาหลายเดือนเมทไม่เคยล้างเลยสักครั้ง เคยปล่อยไว้จนมันค่อนข้างจะสกปรกชีก็ยังไม่ล้าง โซนทำอาหารค่อนข้างจะเลอะเทอะ คราบน้ำมันคราบใดๆเลอะเต็มไปหมด จานชามกินแล้ววางทิ้งไว้ เราเข้าใจว่าบางทีอาจจะยังไม่ว่างล้าง เราก็มีที่วางทิ้งไว้บ้าง แต่บางทีทิ้งไว้นานเกินจนขึ้นราก็มี แล้วเวลาทอดอะไรแล้วน้ำมันกระเด็นชีไม่ยอมถูพื้น แล้วก็เดินย่ำจนพื้นมันไปทั่วห้อง เคยบอกไปก็ไม่ทำอยู่ดี บางทีทนไม่ไหวทำเองซะเลย อีกเรื่องก็คือเมทชอบกินขนมบนที่นอน วางของกินบนที่นอน(เตียงเป็นเตียงเดียวนะคะ) ซึ่งก็เคยคุยกันว่าเราไม่ค่อยชอบแต่นางบอกว่ากินขนมไปดูซีรีส์ไปมันฟิน555 แรกๆก็ไม่อะไร แต่หลังๆเริ่มเจอเศษขนมบนที่นอน รู้สึกอยากกรี๊ดมาก😭 ที่เหลือก็จะเป็นเรื่องความไม่เป็นระเบียบ วางของไม่เป็นที่ วางระเกะระกะ ทำให้ห้องดูรกในความรู้สึกเรา​ แต่เรื่องนี้พอปล่อยผ่านได้ หลักๆก็เป็นเรื่องความสะอาดค่ะ

อีกเรื่องที่จะเป็นปัญหาคือเวลาที่ไม่ตรงกันค่ะ เมื่อก่อนเรานอนดึกทั้งคู่บางทีเพื่อนนอนเช้า ส่วนมากจะเป็นเราที่ตื่นก่อน แต่เพื่อนจะตื่นบ่ายซะส่วนมาก ซึ่งเราก็ไม่กล้าจะลุกไปทำอะไร มีบางทีที่แฟนโทรมาเราก็จะออกไปคุยระเบียงเพราะเกรงใจเพื่อน มันก็พออยู่ได้ค่ะไม่ได้เป็นปัญหามาก แต่ตอนนี้เพื่อนไปทำงาน เค้าจะนอนเร็วตื่นเช้า เราก็เกรงใจ พยายามทำอะไรให้เสร็จเร็ว ปิดไฟเร็วขึ้น แต่มันจะมีบางช่วงที่เราอาจจะต้องทำงานหรืออ่านหนังสือ คณะเราเป็นคณะที่ต้องอ่านหนังสือหนักมากกกกก บางทีมันเลี่ยงอ่านกลางคืนไม่ได้เพราะอ่านตอนกลางวันมันไม่พอ ซึ่งคิดว่าเวลามันสวนกันมากจนรู้สึกหนักใจ

บางเรื่องเราก็พูดบอกนะคะแต่อาจจะพูดแบบติดตลกเพื่อนเลยไม่ได้คิดมั้ง เราขี้เกรงใจมากๆ ยิ่งเป็นเพื่อนกัน สนิทกัน ยิ่งเกรงใจ ไม่รู้จะพูดยังไง เลยจะทำให้ดูค่ะ แบบเวลาเห็นแม่ทำงานบ้านอยู่คนเดียวเราเห็นก็จะคิดว่าควรช่วยทำอะไรบ้าง แต่คนเราถูกเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกันวิธีนี้เลยไม่ได้ผล5555 

เราอยากอยู่คนเดียวค่ะ มีช่วงนึงที่เพื่อนกลับบ้าน ความรู้สึกนี้ชัดเจนในหัวใจเลย5555 มันสบายใจมาก เป็นส่วนตัว เพราะรู้สึกเราใช้เวลาในห้องเราได้เต็มที่ไม่ต้องเกรงใจใคร จัดระเบียบได้เต็มที่ ดูแลความสะอาดได้ด้วย เอาจริงๆก็ถือว่าพอทนได้ บางคนเจอหนักหนาสาหัสกว่านี้มาก แต่ด้วยความเป็นเพื่อน กลัวว่าพอมันสะสมไปจะทำให้รู้สึกกับเพื่อนไม่เหมือนเดิมหรือสนิทกันน้อยลง

ที่คิดหนักก็คือ ห้องนี้เงินประกันเป็นของเราคนเดียว ต้องเล่าย้อนนิดนึงนะคะว่าก่อนหน้านี้ เราย้ายมาหอนี้เพื่อจะอยู่คนเดียว แต่เพื่อนสัญญาหอหมดพอดี และอีกไม่กี่เดือนจะไปฝึกงาน สัญญาหอระยะสั้นมันหายาก เลยจะขออยู่กับเราไปก่อน ซึ่งเราก็โอเคไม่ได้มีปัญหาอะไรเพราะแค่ไม่กี่เดือน ได้ช่วยเพื่อนแล้วก็มีคนช่วยค่าห้องด้วย แต่ไปๆมาๆเพื่อนบอกว่าจะไปกลับแทน เพราะไม่มีเงินประกันไปจ่ายที่ใหม่ เราไม่รู้จะพูดยังไงเพราะเพื่อนก็มีปัญหา เลยตกลงว่าคงอยู่ด้วยกันยาว แต่มันก็มีเรื่องอึดอัดใจอย่างที่เล่ามาเลยคิดหนักว่าจะทำอย่างไรดี มีเพื่อนแนะนำให้เราออกไปที่ใหม่ให้เพื่อนอยู่คนเดียวไปโดยไม่เอาเงินประกันรอครบสัญญา(เพื่อนเคยทำ)​ ถ้าเรามีเงินเราก็จะทำค่ะ แต่ประเด็นคือไม่มี5555

อยากถามว่ามีทางออกอื่นมั้ยคะ อยากฟังความคิดเห็นค่ะ
ปล. เขียนครั้งแรก ไม่คิดว่าจะยาวขนาดนี้เลย ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ🥹