คือเรารู้สึกว่าตัวเองผิดมากเลยที่ตัวเองมีเพื่อนคบ เพราะคนที่บ้านเราเขาเหมือนไม่อยากให้เรามีเพื่อนสักคนหรือสักเท่าไรเลยเล่นกับเพื่อนผู้ชายหรือเพื่อนผู้หญิงก็ไม่ได้ ถ้าเรามีเพื่อนสักคนเราจะไม่เคยบอกที่บ้านเลย เพราะมันมีวันนึ่งเราเคยบอกที่บ้านนว่าเรามีเพื่อนนะเขาก็จะ พูดถึงเพื่อนเราในเเง่ร้าย ชอบว่าเพื่อนเราหรือนินทาเพื่อนเราชอบห้ามยังนู้ยังนี้จนเราไม่เข้าใจว่าห้ามทำไมเเต่บ้างทีก็เข้าใจว่าเขาเป็นห่วงเเต่มันห่วงมากเกินไปจนทำเราอึดอัดเราเคยบอกกับเขาเรื่องนี้เเล้วว่าเรารู้สึกยังไงเเต่กับการเป็นว่าเรากับคนที่บ้านทะเลาะกันเเถมหนักกว่าเดิมมากๆเเล้วมันเป็นความรู้สึกไม่ชอบด้วยที่เขาต้องมานั่งนินทาเพื่อนเราทั้งที่มันไม่ใช่ความจริงพอเราบอกเขาก็บอกเราเข้าข้างคนอื่น(คือเราเป็นคนไม่ชอบมาฟังคำนินทาไม่ว่าจะเพื่อนหรือคนไม่รู้จักอ่ะเพราะรู้สึกว่าถ้าในคำนินทานั้นเป็นตัวเราเราก็รู้สึกไม่โอเครเหมือนกัน)เเล้วอีกอย่างมันก็เป็นป่มในใจเราเรื่องหาเพื่อนหรืออยู่ในสังคมเพราะเราเจออะไรที่เเย่ๆมาไม่เคยบอกคนที่บ้านเลยเพราะกลัวเขาตอกย้ำหรือจบกันโดยมานั่งทะเลาะตะคอกเสียงใส่เราอ่ะ เเล้วคือเราอยากจะถามว่าเราผิดไมที่เราอยากมีเพื่อนจริงๆคบสักคนหรือว่าเราผิดที่รู้สึกอยากมีเพื่อนมากไป