ตอนนี้เราอายุประมาณ ม.1-3 เรารู้สึกว่าไม่มีใครรักเราจริงๆ เลยเพราะ พ่อทิ้งแม่ไปหลังจากที่คลอดเราออกมาได้ สัปดาห์แรกเลย แม้แต่นมสักหยดก็ไม่ได้ให้ตอนเกิดมาเราเกิดช้ากว่ากำหนดพอกินอาหารหรือนมอะไรก็อ้วกออกมาหมด ยายก็บอกให้เอาไปทิ้งแม่ก็เลี้ยงเราจนโตและมีพ่อใหม่แต่เราเกลียดพ่อเลี้ยงคนนี้มาก เพราะพอเราดูโทรศัพท์เขาก็บอกให้ไปเล่นกับเพื่อนบ้าง พอเราไปเล่นกับเพื่อนพ่อก็บอกว่าไม่ชอบที่เราออกจากบ้าน พอเราพึ่งตื่นยังไม่ได้อาบน้ำพ่อก็ด่าเราให้เราไปอาบน้ำ ตบ ตี กระทืบ เราพอเราอาบน้ำเสร็จเราก็ต้องจัดยาให้ยายที่อายุ 60 กว่าๆ แต่ยายเราน่าเบื่อมากเรียกเราใช้งานบ่อยมากวันนึงเรียกเกินสิบรอบ เพราะให้เปิดพัดลมบ้างให้ยกหมาไปให้อุ้มบ้างแค่เดินเขายังเรียกเราแล้วบอกไม่มีอะไรแล้วเลย แล้ววันนึงพ่อใหม่เขาก็เอาพี่ชายทั้งสองคนมาอยู่ด้วย พี่ A เป็นคนดีแต่ไปๆ มาๆ เขาก็ติดยาแล้วหนีออกจากบ้านไปอยู่กับแฟน พี่ B เป็นคนที่เราไม่อยากเข้าใกล้เพราะเขาลวนลามเราเคยจับนมเราแล้วให้เรานั่งตักเราก็ไม่ยุ่งกับเขาอีก ถ้าย้อนเวลาได้เราจะไม่มีวันให้แม่มีพ่อใหม่แบบนี้แน่ๆ แต่พอพี่ A B ทำอะไรผิดเล็กน้อยพ่อใหม่เขาก็เอาท่อแป๊ปยาวๆ มาฟาดหลัง พ่อใหม่ก็ขู่เราว่าถ้าเราทำตัวไม่ดีพ่อเขาจะเอาท่อแป๊ปมาฟาดเหมือนกัน แล้วทีนี้พอยายเรียกเราเกิน 4 ทียายก็จะโมโหเดิน ตึง ตัง มาเคาะประตูห้องถ้าเราไม่ล็อกประตูเขาก็จะเข้ามากระทืบเรา แม่ก็บ่นด่าว่าเราต่างๆ นาๆ ว่าทำไมเราโง่ทำไมเราทำอะไรไม่ค่อยได้เลย (เพราะเราอ่อนแอมากแค่ยกของที่น้ำหนักเยอะกว่าตัวนิดนึงก็ยกไม่ได้)
แต่เราเรียนเก่งมากพ่อแม่ก็ยังไม่เคยชมเราเลยซ้ำยังว่าเราไปโกงมาอีก แล้วแม่ก็มีน้องออกมาแรกๆ แม่ก็ใจดีมากแต่พอมีน้องยิ่งทำให้เราเกลียดพ่อแม่กว่าเดิมอีก น้องออกมาเป็นผู้ชาย เราก็เป็นผู้หญิงที่คลอดออกมาคนเดียวในบ้านแทนที่พ่อแม่จะห่วงเราเพราะแตกต่างแต่พ่อแม่รักน้องมากกว่า จากนั้นเมื่อมีน้องพ่อแม่ก็ย้ายไปบ้านอีกหลังจะกลับมาแค่ตอนเช้าแล้วตอนเย็นก็กลับไปบ้านอีกหลังเราไม่เคยได้กอดอีกเลยแม้แต่จับมือหรือถามว่าสบายดีมั้ยเราก็ไม่เคยได้ยินอีกเลย
ตอนนี้เราเป็นโรคซึมเศร้า ไบโพล่าห์ แล้วอยากฆ่าตัวตาย เพื่อนก็มีน้อยไม่ค่อยคุยกับเรา เราไม่เคยไปพบแพทย์เลยเพราะเราบอกพ่อแม่ว่าอยากพบแพทย์แต่พวกท่านก็ไม่พาไปเลย เราอยากหนีออกจากบ้านแต่เราไม่มีที่ไปเราไม่อยากใช้ชีวิตแล้ว พ่อแม่ไม่พาเราไปเที่ยวที่ไหนเลย ท่านให้เงินไปโรงเรียนวันละ 40 บาทแต่พอเราออมเงินเก็บพ่อแม่ก็จะแอบมาหยิบไป
(เราอยากมีพ่อแม่ใหม่แล้วไม่อยากเกี่ยวข้องกับพวกเขาอีก)
อยากมีพ่อแม่ใหม่
แต่เราเรียนเก่งมากพ่อแม่ก็ยังไม่เคยชมเราเลยซ้ำยังว่าเราไปโกงมาอีก แล้วแม่ก็มีน้องออกมาแรกๆ แม่ก็ใจดีมากแต่พอมีน้องยิ่งทำให้เราเกลียดพ่อแม่กว่าเดิมอีก น้องออกมาเป็นผู้ชาย เราก็เป็นผู้หญิงที่คลอดออกมาคนเดียวในบ้านแทนที่พ่อแม่จะห่วงเราเพราะแตกต่างแต่พ่อแม่รักน้องมากกว่า จากนั้นเมื่อมีน้องพ่อแม่ก็ย้ายไปบ้านอีกหลังจะกลับมาแค่ตอนเช้าแล้วตอนเย็นก็กลับไปบ้านอีกหลังเราไม่เคยได้กอดอีกเลยแม้แต่จับมือหรือถามว่าสบายดีมั้ยเราก็ไม่เคยได้ยินอีกเลย
ตอนนี้เราเป็นโรคซึมเศร้า ไบโพล่าห์ แล้วอยากฆ่าตัวตาย เพื่อนก็มีน้อยไม่ค่อยคุยกับเรา เราไม่เคยไปพบแพทย์เลยเพราะเราบอกพ่อแม่ว่าอยากพบแพทย์แต่พวกท่านก็ไม่พาไปเลย เราอยากหนีออกจากบ้านแต่เราไม่มีที่ไปเราไม่อยากใช้ชีวิตแล้ว พ่อแม่ไม่พาเราไปเที่ยวที่ไหนเลย ท่านให้เงินไปโรงเรียนวันละ 40 บาทแต่พอเราออมเงินเก็บพ่อแม่ก็จะแอบมาหยิบไป
(เราอยากมีพ่อแม่ใหม่แล้วไม่อยากเกี่ยวข้องกับพวกเขาอีก)