พอดีเจ๊กเราไปธุระประมาณ1อาทิตย์ แล้วไม่มีใครดูแลอาม่าให้ เขาเลยฝากดูแลม่าที่บ้านเราชั่วคราวก่อน แต่ชั่วคราวสิ้นสุดเมื่อไรไม่รู้ ภาระก็ตกมาอยู่ที่เรา ต้องคอยดูแลทั้งม่าและป๊าเราด้วย ม๊าก็กลับตจว.ดูแลคนที่บ้าน ต้องคอยรับโทรศัพท์อยู่คนเดียว ลงล่างบ้านทีไรต้องมีเรื่องให้ใช้งานทุกที ไม่เว้นทำกับข้าวที่เปิดเตาทิ้งไว้ ล้างจาน เก็บผ้าก็โดนเรียก วันหยุดยาวของเราแทบไม่ได้พัก ขนาดเราจะออกไปทำงานก็โดนเรียกใช้ ทำให้เราไปถึงที่ทำงานสาย คือช่วยยกอาม่าลุกขึ้นจากเตียง ขึ้นลงรถเข็น พาอาบน้ำ เราก็มีแรงเยอะไม่พอ ต้องขอโทษด้วย เรายิ่งตัวบางๆ ด้วย ถ้าช่วยได้ ก็ช่วยเอาน้ำเอาขนม ทำกับข้าว ซื้อของให้กิน โบกแป้งโบกครีม อย่างน้อยก็ได้ทำบุญแล้วอ่ะ เราเลยหาวิธีเอาตัวรอดด้วยการอยู่ในที่เซฟโซนของเรา ช่วงนี้วันทำงานต้องใช้เงินซื้อกินแถวที่ทำงานเอา เราเครียดจากที่ทำงานไม่พอ ยังเครียดเรื่องคชจ. และมาคนที่บ้านอีก พอลงไปก็โดนม่าหาว่าไม่คิดจะช่วย คือเราผิดด้วยหรอที่ไม่ช่วย คือเราไม่ได้ขี้เกียจ เราแค่มีข้อจำกัดบางอย่าง อะไรช่วยได้ก็ช่วยได้