คือเรามีลูกพี่ลูกน้องคนนึงอยู่กับเรามาตั้งเเต่เด็กเป็นคนในครอบครัวอยู่บ้านติดกันเป็นคนเงียบๆเเต่ถ้าคุยจริงๆเขาก็คุยได้ทุกเรื่องเขาให้คำปรึกษาทุกเรื่องคุยตลกๆเรื่องบ้าบอๆกับเราทุกเรื่องจนวันหนึ่งเขาต้องย้านบ้านเดือนนี้เราได้เจอเขาเเค่2-3ครั้งเเล้วมันไม่ชิดอะค่ะใจหายมากเเล้วเวลาเรามีเรื่องเคลียดก็ต้องระบายกับเขาเเต่ตอนนี้มันไม่มีมีคนปลอบเเล้วส่วนมากเวลาคุยกันก็คุยกันทางเเชตเเต่ส่วนมากจะเเค่เขาทักมาปลุกเราเราทักไปปลุกเขาบอกให้เขาถ่ายหน้ามาให้ดูเพราะคิดถึงส่วนเรื่องจอยๆตลกๆเคลียดระบายเหมือนเมื่อก่อนมันคุยไม่ได้เเล้วเพราะเขาก็ไม่ได้ว่างที่จะรับฟังเราขนาดนั้นช่วงนี้เราเริ่มรู้สึกใจหายเพราะที่บ้านชอบบ่นว่าช่วงนี้ไม่มีเงินปัญหานั้นนี้เรารู้สึกเหนือยโดยไม่มีสาเหตุปกติเราไม่ได้อารมอ่อนไหวขนาดนี้หรือเหนือยง่ายขนาดนี้เราเคลียดจะทำอะไรก็ไม่ได้เราพยามทำให้ตัวเองอารมดีเเต่มันหลอกตัวเองไม่ได้จริงๆว่ามันเหมือนใจเรามันรู้สึกดาวไปเเล้ว