แฟนที่เลิกกันไปเมื่อ1อาทิตย์ที่เเล้ว ไปฝึกงานที่กรุงเทพ3เดือนค่ะ ไปได้อาทิตย์เดียว เรามารู้ตัวว่าท้องได้5วีค เขาเริ่มตีตัวออกห่างเลยค่ะ เเล้วช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราสงสัยเพื่อนร่วมห้องคนนึงอยู่ค่ะ เพราะใกล้ชิดกันเเบบเกินไปป่าว ด้วยคำโกหกของผช. เเละ คำบอกเล่าจากเพื่อนเขาทางนั้น ทำให้รู้ว่าเขาชอบกันจริงๆ เเต่ผญ.คนนั้นก็มีเเฟนอยู่เเล้วค่ะ ผญ.คนนั้นก็รู้ว่าเราท้องนะคะ  

สุดท้ายเราแท้งค่ะ ด้วยสุขภาพหลายอย่างเราป่วยอยู่ด้วยค่ะ เเล้วเขาก็ไปคบกันเเบบงงๆ อยู่ดีๆก็คบกันทั้งๆที่ยังไม่เอ่ยปากบอกเลิกกันซักคำ เราเลยตัดสินใจเลิกวันนั้นค่ะ 

เจ็บทั้งตัวทั้งใจ เสียลูกไปอีก เป็นช่วงที่ทรมานไปหมดค่ะ เกือบตายจริงๆนะคะ คิดสั้นตลอดเวลา 

เรื่องทั้งหมดผ่านมาเเค่3อาทิตย์เองค่ะ ตอนนี้ยังเสียใจอยู่มาก ตลกจังนะคะตอนอยู่ด้วยกันรักกันมากเลยค่ะ ไม่เคยมีคำว่านอกใจเข้ามาเลย ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย สุดท้ายทิ้งลูกเมียไปคบกันง่ายๆไม่ถามไถ่ซักคำ 

ไม่ใช่ว่าอยากแค้นอะไรหรอกนะคะ เเต่ก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจกับโชคตาเหลือเกิน ผลจากการกระทำเเละเวรกรรมมันมีจริงๆหรอคะ ทำไมพวกเขาไม่รู้สึกผิดอะไรเลย มีความสุขมากด้วย 

อย่าว่ากันเลยนะคะที่อ่อนเเอเเบบนี้ เเค่เสียใจหนะค่ะ ขอบคุณค่ะ