ตั้งแต่เด็กเราอยู่กับยายค่ะ แม่เราท้องไม่พร้อมคอยส่งเงินให้ยายเลี้ยงแล้วก็มาหาบ้างค่ะ พอเริ่มโตแม่ก็ย้ายที่ทำงานเลยมาอยู่ด้วยกัน แต่เท่าที่จำความได้แม่ก็มีแฟนใหม่อยู่ตลอดค่ะ วันหยุดก็ไปอยู่กับแฟนหรือเลิกงานก็ไป เราโอเคกับตรงนี้ค่ะแต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาก็จะบอกเพราะเราไม่รักครอบครัว ไม่นึกถึงคนในบ้าน (เราโดนตีตั้งแต่เด็กอาจจะเพราะดื้อ555 ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกวางของไม่เป็นที่ค่ะแต่ตอนนั้นเด็กมากๆวัยประถม ยายยังตีเราด้วย มีดใช้ด้านแบนๆ ไม้ไผ่ ไม่ก็ไล่เราไปยืนหลังบ้านที่เป็นป่าตอนดึกๆคนเดียว แม่ก็มีไล่เราไปตายบ้าง) เวลาเราร้องไห้ก็ไม่เคยโดนกอดหรือปลอบอะไรจนโต มีครั้งนึงเราร้องไห้ตอนอยู่ป.6เพราะทรศ.พัง แม่มาเห็นก็บอกว่าเป็นบ้าหรอ ดูละครเยอะไปรึไง พอโตมาก็ชอบพูดเปรียบเทียบตลอดเลยค่ะ แต่ว่าการเรียนเราไม่ได้แย่ เราไม่เคยหนีเที่ยวหรือมีเรื่องชู้สาวสักนิด ส่วนแม่ยิ่งนานเข้าก็ยิ่งด่าแรงขึ้นค่ะ เรานั่งในห้องแล้วมันร้อนก็มีการนั่งยกขาอะไรงี้บ้าง เขาเห็นก็จะด่าว่าอยากเป็นรึไง เราไม่เคยเข้าใจเลยค่ะว่าทำไมถึงต้องพูดขนาดนั้น🥲 ตอนประถมเราโดนเพื่อนแกล้งที่โรงเรียนก็ไม่ได้สนใจ ช่วงเข้ามหาลัยเขาพูดกดดันเราตลอด บอกว่าเราไม่พยายาม แต่ตอนนี้เราติดมหาลัยแล้วค่ะ555 แล้วคนในบ้านก็ชอบยืมเงินเรา พวกเงินทุนจากโรงเรียนหรือเงินที่ญาติๆให้มาค่ะ เราทวงก็หาว่าไม่มีน้ำใจ แล้วตอนนี้แม่ก็ยังมาบอกว่าเราไม่ต้องเรีนนแล้ว ไปหาเงินทำไป กูไม่ส่ง (ฟังจนชิน) เราอยากไปเที่ยวกับครอบครัวมากตั้งแต่เด็กแต่ก็ไม่เคยได้ไปจนบางทีเราก็คิดว่าทำไมแม่ถึงไม่ไปมีลูกใหม่ไปเลย มีแฟนมาก็หลายคน ทำไมต้องเป็นเราที่โดนเรื่องแบบนี้ตลอด เหมือนทำอะไรก็เป็นภาระทุกอย่าง จนคิดว่าเราเป็นลูกที่ไม่ดีขนาดที่ต้องด่ากันแบบนี้เลยหรอ🥲🥲