สวัสดีครับ

อยากจะแชร์และให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นทีครับ

เมื่อสัก 2 ปีก่อน ผมเคยเจอผู้หญิงคนนึงในงานสัมมนา เขาเป็น เจ้าหน้าที่ในวงสัมมนานั้น ผมรู้สึกประทับใจเขามากๆ นะครับ แต่ในตอนนั้น ผมก็เก็บความรู้สึกในใจเอาไว้ครับ ไม่เคยพูดคุยกับเธอนะครับ เพราะในตอนนั้น ผมรู้สึกว่า ผมด้อยกว่าเธอครับ เพราะผมไม่ใช่คนเรียนเก่งแบบเธอ ไม่ได้มีหน้าตาที่ดี

สำหรับความประทับใจของผม ผมรู้สึกเธอเป็นคนที่ดูดีในแบบที่ตัวเองเป็น (ไม่แต่งหน้าและทำผม) เรียบร้อย การทำงาน ก็เก่งในสายงาน

ช่วงเดือนที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสเจอเธออีกครั้ง เธอเดินเข้ามาทักทายผม 

เธอสวยขึ้น เธอแต่งตัวในชุดสง่างามของหน่วยงาน แต่งหน้าและทำผม ผมเห็นตอนแรก ผมก็ตกใจครับ งง นิดนึงว่าเธอคือใคร เพราะเธอเดินมาทักที่ด้านหลัง ชวนผมคุยเรื่องงานกับผม (คนเดียว) ด้วยความที่ยังจำไม่ได้ ผมเลยคุยและรีบปิดงานกับเธอให้จบ ไม่ได้ชวนคุยต่อ

ต่อมาตลอดวัน ผมรู้สึกๆ ลึกๆ ว่า ผมเจอเธอค่อนข้างบ่อยๆ ในทั้งวัน รู้สึกในแบบที่ผมเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันครับ ว่า ทำไม ซึ่งมันทำให้ผมคิดๆๆๆ

หลังจากนั้น ผมก็ได้มาทบทวนและถามพี่ที่ทำงานกับเธอ จนพบว่า เธอคือ ผู้หญิงคนนั้น (จริงๆ) ที่ผมรู้สึกว่า ไม่กล้าคุยกับเธอ 
และทราบหลายๆ เรื่อง ที่ชวนให้ผมคิดไปไกลว่า สิ่งที่เจอในวันนั้นและก่อนหน้านั้น มันคงไม่ใช่เหตุบังเอิญ

ผมกำลังรู้สึกว่า เหมือนพระเจ้าจะกำลังบอกอะไรผม ให้ผมรู้ว่า ผมได้รับโอกาสนี้อีกครั้ง และ  2 ปีที่ผ่านมา ที่ผมเดินทางค้นหา ได้พบเจอใครหลายๆ คน แต่ผมกลับปล่อยให้ผู้หญิงคนนึง ที่ผมรู้สึกลึกๆ ในใจมาตลอด ว่าชอบในสิ่งที่เธอเป็น (ผมอาจคิดไปเองนะครับ) ว่า ให้เธอ รอใครสักคน...

ผมอยากให้ทุกท่านแชร์ความเห้นนะครับ แต่ส่วนตัวผมรู้สึกว่า ในครั้งต่อไป ถ้ามีโอกาสที่อาจไม่นานนักจากนี้ ผมจะเข้าไปคุยกับเธอให้ได้ครับ ผมรู้สึกว่า ผมไม่ควรปล่อยให้เธอหลุดลอยไปครับ